Paardentango schreef:Hmm Twiggy, daar denk ik toch anders over.
Paarden spreken wel degelijk, maar je moet je niet op één dingetje focussen je zou naar het geheel moeten kijken.
Paarden zijn hoog gevoelig ja, veel mensen zeggen dat ze dat ook zijn. Maar de liefste mensen veranderen in nmonsters als je ze boos maakt. Beetje tegenstrijdig vind ik dat. (=niet persoonlijk bedoeld)
Paarden vergelijk ik in de lessen graag met kinderen, omdat ook kinderen vaak dingen doen die onbevangen zijn. Maar ook een kind zal je af en toe even moeten vertellen dat het nu iets moet doen wat tegen je eigen gevoel in gaat. Vaak heb je er een doel mee, soms is dat uit te leggen, en soms ook helemaal niet.
Dat is niet erg. Maar doe je dat niet dan zal een kind je gaan minachten, en ben je steeds minder geloofwaardig. Een kind verwacht van een oudere een zekere autortiteit.
Je kunt met begrip voor de argumenten van het kind toch iets doen wat het niet wil, maar vanuit begrip handelen. Dat is anders dan 'de baas' gaan spelen. Dat is meer van de leiding nemen, en die kan alleen als de leiding wordt geaccepteerd.
Ik blijf van mening dat alle dieren spreken, op hun manier uiteraard maar wel degelijk spreken. Het is aan ons, mensen, of we er naar luisteren en ernaar handelen.
Ik ben helemaal met je eens dat paarden spreken. Ik had het over mensen, hoor.
Ik denk dat je mijn verhaal verkeerd begrepen hebt.
Paarden spreken, schreeuwen soms zelfs. En dan ben je verkeerd bezig, als ze al schreeuwen.
Veel paarden zijn nog puur, helaas niet meer allemaal, heb ik het idee. Paarden die al jaren geen paard meer mogen zijn om allerlei redenen, ervaar ik niet altijd meer als puur. Die zijn vaak heel erg verward, snappen soms zelfs de lichaamstaal niet meer. En dat zie je als ze in een kudde terecht komen. Daar word ik altijd vreselijk verdrietig van. En ik kan dit doortrekken naar allerlei (huis)dieren......
Kinderen iets vertellen wat tegen je gevoel ingaat? Wat dan? Noem eens een voorbeeld? Ik heb zelf een dochter en als ik haar iets duidelijk moet vertellen (en dat is best regelmatig bij een 4-jarige), gaat dat niet per se tegen mijn gevoel in, hoor. Welnee, ik weet dat zij duidelijkheid en grenzen nodig heeft. Je doet dat juist uit liefde, een kind heeft dat hard nodig, anders krijgt je kind het alleen maar moeilijker in het leven. Problemen op school, niet kunnen luisteren, grenzeloos gedrag, agressief gedrag, niet sociaal zijn, noem maar op.....
Overigens, mijn paard heeft ook duidelijkheid nodig (en dan heb ik het ook niet over gebruik van geweld, want daar ben ik helemaal niet van. Met lichaamstaal en op het juiste moment even reageren, snapt hij het meteen al). Al wil ik een kind en een paard niet met elkaar vergelijken, want met kinderen kun je nog praten, dat zijn kleine mensen, maar een paard is een dier, wat ons toch niet altijd begrijpt en wij hen ook niet. Ook al doen we wel ons best, althans, een aantal mensen doet dat, want ik weet ook wel dat niet iedereen zijn best hiervoor doet.
Helaas.
Dus ik ben het in grote lijnen juist helemaal met je eens.