WoodySan schreef:- Ze kunnen hun benen nog niet goed optillen en zo op een steen of een grote tak staan en dan kreupel worden.
- Ze kunnen in paniek raken omdat ze niet weten waar ze zijn
Het beeld wat ik voor ogen zie als ik deze 2 zinnen lees:
Iemand die haar paard 24/7 binnen heeft en het hele jaar onder een dekentje (paardje heeft het zelfs koud met 28C buiten... Echt waar!) Mocht paardlief eens los komen (zo'n 1x per week een uurtje is zat) word dit op een piepklein weitje met het liefst een metalen harnas om gedaan (maar eigenlijk liever met een begeleider ernaast die hem vasthoud). Als de ruiter rijd houd diegene zich krampachtig vast aan het paard en laat vooral niet de teugels los of je kuiten ontspannen, want dan zou je paard wel eens kunnen gaan... KIJKEN... IEKS!!! Paard loopt zo gespannen als wat en gaat aan de kletter om elke schaduw wat ook maar ff de verkeerde kant op beweegt... Waarom doet ie dat nou toch?
Buitenrijden? Ja de buitenbak als het windstil is bedoel je daar toch mee? Nee, van het erf komen we niet af hoor! Want het paard schrikt van alles en bij 1x struikelen is ie stokkreupel. Dus nee, het paard staat in de stal of moet in de bak aan het werk.... Sorry, maar dit is gewoon het beeld wat ik voor me krijg als ik bedenk wat voor type persoon dit zou kunnen zeggen
@TS: Gewoon lekker doorrijden op de manier waarop je nu doet. Ik vind het echt top van je dat je je paardje laat wennen aan de buitenwereld, hij word er zekerder van en word er ook nog sterker door. Hier hou je later een goed, sterk maar vooral veilig paard aan over! Dat is echt zoveel meer waard dan een paard dat alleen maar spanning en angst van de ruiter heeft gekend in de eerste trainingsjaren