Bokt.nl

Wanted2003 schreef:

Overigens, ik denk dat het ruitergevoel alleen écht goed tot uitdrukking komt wanneer de ruiter/amazone ook op een paard zit waar zij wel 'de klik' mee heeft.

jasmijn78 schreef:

Vind ik altijd een beetje een vage term, een 'klik'.... Klinkt voor mij altijd een beetje als 'als ie maar lief is'

Anky is een topamazone met super veel gevoel en talent. Maar als je haar op een Belg zet zal zij nooit kunnen laten zien wat zij als ruiter allemaal in huis heeft. Als zij haar hele leven het bijvoorbeeld met Belgische trekpaarden had moeten doen had ze nooit in de GP gekomen, had haar ontwikkeling op een gegeven moment ook gestopt (en waarschijnlijk ook haar motivatie)

Rijerijerije schreef:

Dniez schreef:

stukje van Imke Schellekens-Bartels staat op haar site

Rijden met gevoel

Het gevoel dat een paard geeft als hij zich helemaal los laat, en als hij zijn rug optimaal gebruikt, raak je nooit meer kwijt. Je wilt steeds weer terug naar dat gevoel. De herinnering aan het ideale ‘ruitergevoel’ wordt het doel van je training. Maar dat ruitergevoel is niet goed in woorden uit te drukken, en dus moeilijk uit te leggen aan een leerling. Je moet het zelf gevoeld hebben.
Ruitergevoel is voor een belangrijk deel onderbewust. Ruitergevoel zorgt er ook voor dat je kunt ‘communiceren met je paard’ zonder er over na te denken.

Dat is inderdaad een mooie definitie van "ruitergevoel", maar nog geen antwoord op mijn vraag of je het kunt aanleren of dat het in je moet zitten....Wat denk je daarover?

Volgens mij praat Imke daar trouwens haar moeder na, want ik kan me herinneren dat ik iets dergelijks (als het al niet precies hetzelfde is ) heb gelezen in het boek van haar moeder......

Alicia2u schreef:

Ik denk dat je ruitergevoel gewoon hebt of niet (vanaf een bepaalde leeftijd). Het ruitergevoel zit volgens mij in het gevoelscentrum van je hersenen, in je rechter hersenhelft. In onze maatschappij wordt echter de linker hersenhelft veel meer gestimuleerd als je rechter (rationeel, echt nadenken). Tot je pubertijd zijn de verbindingen in je hersenen nog niet volgroeid en kan er dus van alles veranderen. Daarna staat het echter zo'n beetje vast ho je hersenheften ten opzichte van elkaar functioneren.
Als je in de pubertijd voor een periode stopt met paardrijden, dan denken de hersenen vaak dat het deel wat je daarvoor gebruikt niet meer belangrijk is, omdatje het niet meer gebruikt, en dan gaan ze de verbindingen in dat deel afbreken.
Als je dan later weer gaat rijden, is het moeilijker weer het goede gevoel te krijgen.
Verder is het belangrijk dat je dat deel van je hersenen wat je bij het paardrijden gebruikt in je groeiperiode goed blijft stimuleren en ontwikkelen. Je kunt nog zoveel talent hebben, maar als je er niets mee doet bereik je ook niets.

Ik geef ook paardrijlessen en ik merk dat het me erg veel moeite kost om de dingen die ik bedoel te verwoorden (linker hersenhelft). Instructeurs zijn dus weer van een hele andere koek en moeten, buiten de ervaringen die ze nodig hebben om goed les te geven, dus ook over de capaciteit beschikken om die ervaringen van de rechterhersenhelft via de linker om te zetten in woorden voor hun leerlingen. Dat is natuurlijk nog veel complexer dan alleen rijden.