Ik heb vorig jaar mijn haf verkocht omdat mijn doelen waren veranderd. Het allerbelangrijkste is om niet alleen te denken aan jezelf maar bovenal wat het eerlijkst is voor je paard/pony. Soms is houden van toch echt loslaten...
Even een quote van mezelf, even wat leesvoer 
. Want het was geen makkelijke beslissing en soms als ik dan weer foto's kijk dan mis ik hem toch. Maar ik weet dat wat ik heb gedaan de juiste beslissing was.
Freggel schreef:Ik zal proberen om zo kort mogelijk uit te leggen waarom. Want uiteraard heb ik dit niet zomaar besloten.
Na Laag-Soeren heb ik besloten om Siem niet meer uit te brengen in de endurance. Hij vind lange afstanden enorm leuk, maar het tempo kost hem veel moeite en hij heeft mij duidelijk aangegeven dit liever op een rustiger tempo te doen. Dit heeft hij al vaker aangegeven ik heb dat ook wel gemerkt maar eigenlijk niet willen merken. Ik had gehoopt dat hij naarmate de training vorderde het tempo hem ook makkelijker af zou gaan. Dat klopte ook wel, maar het bleef toch voor hem hard werken. Nu heeft hij altijd met plezier voor me gewerkt en als ik het zou vragen van hem zou hij het ook blijven proberen. Maar hij heeft nu eenmaal nog meer plezier als het allemaal een tandje rustiger gaat. Vandaar dat ik na LS besloten heb om dat te respecteren en te stoppen met endurance met Simon.
Toen ik Siem kocht had ik helemaal geen wedstrijdaspiraties, maar na kennismaking met de endurance is dat veranderd. Niet dat ik voor de top wil gaan. Maar wedstrijden rijden is weer leuk. Endurance en misschien zelfs ook nog wel Trec. Maar dat hangt allemaal af van hoe Loekie zich gaat ontwikkelen.
Daarbij komt dat ik zelf minder lol heb in het rijden met Siem. En dat ligt niet aan Siem maar aan mij. Door oa mijn bijrijdpaard op mijn vorige stal ben ik er achter gekomen dat mijn voorkeur toch uitgaat naar een “gewone” rijpoownie. En ik schrok er zelf best wel van toen ik dat zelf besefte. Dit is ook niet iets wat pas in mijn hoofd zit maar sluimert er al wat langer. Maar soms kun je jezelf best goed voor de gek houden. Ik ben nog steeds gek op mijn binkie, maar besef ook wel dat hij met 13 jaar te jong om stil te zetten en af en toe te gebruiken. Daarbij heeft hij zelf ook veel lol in het rijden, zeker de buitenritten.
Aanhouden voor Bindi is ook geen optie, want ondanks dat hij op zich lief, braaf en mak is. Blijft hij een sterke haf, met af en toe een beste kop erop. Bovendien is Bindi niet erg groot en Siem wel (en breed natuurlijk).
En soms is houden van dan ook loslaten, ik heb Siem niet te koop gezet. Maar zelf advertenties oa op bokt in de gaten gehouden of er iemand was die een “Simon” zocht. Vond ik iemand prima, zoniet dan blijft hij gewoon. Hij moet niet weg. En zoals zovaak als iets absoluut geen haast heeft loop je er gelijk tegenaan, idd op bokt. Zij is inmiddels 3 keer geweest en vind hem al helemaal geweldig en wat nog belangrijker is Siem vind haar ook helemaal prima. Ze heeft 2 keer op hem buitengereden en 1 keer in de bak. En vooral in de bak kan ik goed aan Siem zien wat hij van zijn ruiter denkt, en die indruk was gewoon hartstikke goed. Zij zoekt gewoon een lekkere, koele, relaxte boshobbelpoownie.
Daarnaast hebben we ook lekker gepraat en het gevoel is prima. Als alles met de keuring goed gaat komt hij in Hoogeveen te staan met 2 merries. En ook lekker veel buiten. En kan en mag ik zovaak langskomen als ik wil.
Sorry kort houden is helaas niet gelukt, en nog heb ik het niet allemaal op kunnen schrijven en voor mijn gevoel niet juist onder woorden weten te brengen. Deze beslissing ben ik al maanden mee bezig. En vooral de laatste tijd heeft dat veel van mijn energie gekost. Wat wil ik, en wat wil ik niet. En bovenal wat is het eerlijkste naar Simon toe. En ondanks dat ik voor mezelf weet dat de beslissing die ik heb genomen de juiste is vind ik het toch verdomde moeilijk. Maar het lucht enorm op het even kwijt te zijn.
Geplaatst: 30-12-08 11:00 geen seconde spijt van gehad. Zijn nieuwe baasjes zijn dolgelukkig met 'm, en hij heeft het bij hen beter dan bij mij omdat 'ie nu wél volledig gewaardeerd wordt. En ik ben gelukkig want ik heb een andere pony mee kunnen kopen waar ik smoorverliefd op ben en waarmee ik ook zálig rijd. Allemaal blij dus.
) van zijn moeder haar karakter had geerfd. Zoiets weet je echter niet op voorhand; die gok moet je wagen.
Hij blijkt erg aanhankelijk (soms naar het eenkennige toe) te zijn. Hij rekent altijd op mij om hem 'te redden' van enge dingen. Ja, hij vertrouwt me wel en dat maakt onze band heel speciaal. 
