vur schreef:Volgens mij moet je naar het geheel kijken en niet naar de afzonderlijke onderdelen.
Als je het mij vraagt moet je de natuurlijke houding van een paard in zijn mooiste aanspanning als uitgangspunt nemen.
Nergens verwrongen of compenserend.
Alles in verhouding dus.
Neemt niet weg dat dit heel moeilijk, zo niet onmogelijk te handhaven is zogauw je er op gaat zitten en het paard gaat bewerken.
Zeker bij het aanleren van bepaalde (moeilijke oefeningen).
Zeker voor ons niet perfecte ruiters.
De sleutel is hier het handhaven van de voorwaarts neerwaartse tendens (de neiging tot het strekken van de hals) en de neus voor de loodlijn te houden.
Hier van uit krijg je altijd de juiste opbouw tot elke oefening.
Kan een paard hierin de betreffende oefening niet aan dan zijn de voorbereidende oefeningen niet voldoende bevestigd.