Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Kadankovitch schreef:SinneJ Sorry u gooit voorwaartneerwaarts met rollkür op een hoop. Dat eerste doet geen pijn. Maar het is wel een noodzakelijke oefening om een paard gezond een ruiter te kunnen dragen. Over het positieve effect van dat werk [ik bedoel duidelijk niet rolkür] bestaat geen wetenschappelijk meningsverschil. Vanuit uw standpunt gezien zou ik dan ook zeggen, waarom überhaupt paardrijden, want op de één of andere manier zal je een paard altijd wel eens iets onaangenaams opleggen, of pijn doen. Ook in de natuur loopt een paard tegen zijn grenzen [de dominantere/sterkere in de kudde] en dat is evenmin leuk. Ik begrijp uw overweging zeker wel, maar het is volgens mij een doodlopende weg. Wil men paardrijden dan heeft men ook de plicht dat te doen met alle beschikbare kennis en middelen om het voor het rijdier op termijn zo dragelijk mogelijk te maken. Niet werken aan de welving en draagkracht van de ruggenwervel draagt de kans in zich dat het dier op termijn ernstige klachten krijgt, die wellicht vermeden hadden kunnen worden. Gezien uw zorg voor het welzijn van het paard, neem ik aan dat zoiets ook niet uw bedoeling is.
Milkberry schreef:Goed verwoord Kadankovitch.
Voorheen ging inderdaad altijd de turbo aan in draf als ik vroeg om te galoperen. Nu heeft hij veel meer balans, dus kan hij het aanspringen beter proberen. Alleen lukt het moeilijk, of 2 hupjes en we gaan terug in draf. Ik ben al bezig om dit aan de longe te oefenen. Maar in een rechte lijn buiten is dit voor meneer veel makkelijker. Want buiten heeft hij nooit moeite met aanspringen
Avanti schreef:Zeer interessant topic, heb het zeer aandachtig gelezen.
Ik vraag mij af wanneer ik met mijn pony die ik nu zadelmak aan het maken ben kan beginnen met strechen. In het boek handleiding Nederlandse ruiters en hun instructeurs staat dat er zo snel mogelijk moet worden begonnen met het stretchen.
Ik heb hier gelezen dat het paard eerst op eigen benen moet leren lopen.
Kan ik hier dan misschien al in stap mee beginnen? Meer meningen hierover?
SinneJ schreef:Ik weet ook niet hoe ik het noemen moet, want voor mij is het een recente openbaring. Het enige wat ik weet is dat, na 'relatief lang' zoeken, deze methode, eindelijk iets is wat steek houdt. Er is mij, als zoekende, jonge ruiter, veel wijsgemaakt, maar ik heb steeds met een vervelend buikgevoel gezeten. Dat is weg nu, een hele opluchting voor mij, maar de opluchting is ongetwijfeld nog groter bij mijn paard. Ik heb al zoveel gelezen en nooit mijn ding gevonden en nu ik steeds meer begrijp van wat deze methode doet met de rug van het paard, wordt het me allemaal duidelijk. Voor mij is het DE methode, over wat klassiek is, valt ook te discussiëren. En wanneer ik skala zeg, voelt dat ook niet juist, want ook dat is reeds zo vaak verkeerd geïnterpreteerd. Ik wil het 'onze' methode noemen of die van Will Faerber, maar dat klinkt dan weer pretentieus. Wat is volledig juist volgens u?
Kadankovitch schreef:Ja, indien u stretchen interpreteert als voorwaartneerwaarts, nee indien u het interpreteert als LDR.
Kadankovitch schreef:juist is, volgens mijn bescheiden [en dat woord gebruik ik echt niet zomaar] mening; uw eigen mening, waarbij u voortdurend op zoektocht blijft. Er is ontwikkeling, laten we het voortschrijdend inzicht noemen, Ook in de rijkunst en de sport. Daarbij hoop ik dat u uw paard overleefd en de opgedane kennis gebruikt om een ander paard te rijden, met het voorbehoud dat het ene paard het ander niet is. En daar begint zeker een nieuwe zoektocht. Misschien alleen in details, maar wellicht moet u alles herzien omwille van dat ene paard. Belangrijk is daarbij dat u aan uzelf toets of het in dienst van het welzijn van het paard is of in dienst van uw ego. Ik denk dat ik daar de kernpunten heb samengevat waarin een ruiter trapt [mijzelf incluis].
Ik ben conventioneel opgeleidt; via Ernest van Loon, Henk van Bergen, Klaus Balkenhol naar Jan Nivelle. Deze laatste heeft mij prachtig begeleid toen wij op schijnbaar onoverkomelijke problemen stuiten bij wijlen mijn lievelingspaard Nimble. Alles ging moeizaam vooral aanleuning, maar wissels in serie waren een no-go. Door toeval ben ik gestoten op het werk van ene meneer Racinet, die een rijkunstige biografie over François Baucher geschreven heeft met uitleg van zijn methodes [I en II] . Ik heb dat uitgeprobeerd op Nimble en het werkte vanaf de eerste dag wonderwel. Betekend dat nu dat al het voorgaande onjuist was. Naar mijn stellige overtuiging: NEEN. Ik tracht bij elk paard te zoeken waar het dier het fijnst op reageert. Ik zie de Franse rij-opvatting niet aan als enig zaligmakend en evenmin de nu dominante Duitse opvatting. Jan Nivelle is de man die mij in zoverre geholpen heeft dat hij met een 'open oog' mij liet werken in een methode die hij niet kende maar waarin hij zeer geïnteresseerd is. Hij moest mij waarschuwen indien iets de verkeerde richting in ging.
Dit maar als voorbeeld dat ik eigenlijk niet kan helpen bij de vraag hoe u uw rijden moet noemen. Eigenlijk denk ik dat mevrouw 'Breedveld' [onder deze naam hier aanwezig] gelijk heeft met haar benaming; 'eclectische' rijopvatting. Ik weet niet of zij het nu nog zo gebruikt, maar die term sprak mij zeer aan. Zeker iemand waar u echt veel wijzer van kunt worden.
P.s. heb yijdelijk veel last van mijn ogen, ik merk dat ik er vaak naast type, sorry, ben te lui/moe om te corrigeren
Kadankovitch schreef:SinneJ; daar kan ik wellicht helpen. Een van mijn ex-leerlingen is getrouwd met een neef van de beroemde dr, Borba. hier haar link ; http://ajmh.eu/about-2.html