Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-08-08 14:49

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 10-08-08 14:49

En hc wat vond je van "Het dressuurpaard" (niet geschreven door anky btw Knipoog

) Rijp voor de openhaard? Haha!

**Geplaatst**: 10-08-08 16:55

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 10-08-08 16:55

Sammie schreef:
En hc wat vond je van "Het dressuurpaard" (niet geschreven door anky btw ) Rijp voor de openhaard?

Nee, leerzaam.

Staan zeer subjectieve en ook ronduit onzinnige dingen in maar hoe je dat ook wendt of keert is het wel wat die betreffende wereld doet/denkt. Is het wel het referentiekader daarvan.
Omdat niet alles in de dressuurwereld onzinnig is, is het noodzakelijk om het referentiekader te kennen opdat je kan volgen wat er geschreven wordt.

Neem Baucher, Filles, Steinbrecht. Die schrijven briljante dingen. Is nu alles briljant? Ze schrijven onzinnige dingen. Is nu alles onzin?
Dat begint al bij het werk van Xenophon wat als een gespleten persoonlijkheid op twee tegengestelde benaderingen van hetzelfde paardrijden gebaseerd is.
Om te kunnen toetsen wat briljant en onzin is en waarom dat bij elkaar door de dezelfde goede ruiters geschreven staat moet je meer studeren én de context, het referentiekader van de betreffende ruiters op je netvlies hebben.
Dán wordt Xenophon ineens helder.

Sadko Solinski wijdt daar aardig wat tekst aan in R,R&R. De paradox van de wijsheden en onzin in de boeken van grootmeesters.

Het is HEEL belangrijk om niet over het oppervlak van die werken te razen en dingen die je bevallen eruit te pikken, want dan ben je alleen maar zelfbevestigend bezig en vind je NOOIT enige dwaling van jezelf.

Maar goed, als er een keuze gemaakt moet worden voor één boek over het moderne paardrijden, dan kan de modale ruiterij beter ´The Caprilli Papers´ lezen dan ´Het Dresuurpaard´.
Nóg beter de biomechanische dressuuratlas van Dr.N.Nicholson, want dat is een wetenschappelijk onderbouwd degelijk stuk werk over het moderne rijden, maar daar heeft de modale ruiter klassikaal onderwijs bij nodig.

hc

**Geplaatst**: 10-08-08 16:57

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 10-08-08 16:57

Dat kan wel kloppen,
Mijn moeder had vroeger een paard en als daar een ander opging kregen ze hem niet stil of gebeurde er gewoon ongelukken. Dus het is geen pennygeklets. Het is echt waar Knipoog

. Al ging het wel goed als mijn mams erbij was dat er iemand opzat. Pling

**Geplaatst**: 10-08-08 20:15

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 10-08-08 20:15

Ik ken ook wel een pony die erg eenkennig was.

Bij ons op de manege was dit geval,
ik was vroeger op de manege overal bij als er een nieuwe pony of paard kwam. En een keer was het zo dat ik als eerste op die pony mocht rijden en die deed ik helemaal vertroetelen en die vertrouwde mij ook heel erg. En toen was het dus zo na een tijdje dat ik de enige was die erop kon rijden, want een ander gooide ze eraf! Haha!

Was op een bepaald punt wel grappig maar niet handig voor de manege eigenaar zeiden ze.

**Geplaatst**: 11-08-08 10:25

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 11-08-08 10:25

Praktijk ´betekenisvolle relaties´:

Voor huishoudelijke managementdoeleinden moest de familie hier even gesplitst worden over de twee weides.

Hierbij moeten we rekening houden met álle groepsverhoudingen en de relatie naar mij.
De hengst moet in één groep en dat is dan automatisch bij de leidmerrie.
Dan houden we twee vriendschapsparen over: moeder + 4 jarige dochter, oudere tante + muildiermerrie.
Het is niet mogelijk welke van die twee setjes ook apart in de wei te houden van de rest zonder dat ik of mijn vrouw erbij blijf als ´anker´.
Ik moet echter bij de hengst blijven als ´anker´ voor zijn gemoedsrust, anders gaat hij het andere setje halen en als ik daar ben, gaat hij zijn setje daarheen brengen.
Mijn vrouw kan weer beter bij de muildiermerrie blijven dus gaat die met tante apart.
Al met al een zalig ingewikkeld relatienetwerk identiek aan die welke Dr.M.Kiley-Worthington in diagrammen van haar studiegroepen weergeeft.

De banden van de setjes en naar ons te zijn zó hecht dat scheiden echte stress geeft.
Ja die stress en het bovenstaande gegoochel zijn niet handig. Die stress geeft echter wel aan hoe belangrijk die banden zijn voor de dieren.
Wij zien hier de hele dag de structuur in de familiegroep gebaseerd op hechte vriendschapsbanden, op betekenisvolle relaties. Er is bij ons geen enkele twijfel dat dit essentieel is voor een niveau van welzijn met meer kwaliteit dan het existentiële alleen.
Wij voelen ons bevoorrecht om dat in ons dagelijkse leven geïntegreerd te kunnen zien en helemáál dat de paarden dergelijke banden ook met ons aangaan.
Het voordeel van het laatste is dat elk paard met totale gemoedsrust met ons mee van de groep weg gaat.

De link naar het topic is dat logischerwijze een ander niet zonder grote stress te veroorzaken een paard van de groep kan scheiden. Die kan er dus zéker niet op rijden, want dat is een extra ongewenste intimiteit; stress op stress = flippend paard. Voor óns is dat geen enkel probleem Knipoog

Normaal natuurlijk paardgedrag is één van de vijf universele vrijheden van dieren. De prijs is wat gegoochel en ík kan erg moeilijk meer dan een dag weg hier; dat is een koopje Haha!

hc

**Geplaatst**: 11-08-08 13:48

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 11-08-08 13:48

Wanneer is een paard eenkennig? Als hij de ruiter er afgooid die hij niet kent, gelijk begint te protesteren? Ik vind het bijv ook eenkennig gedrag als een paard alleen optimaal loopt bij jou, dus wat jij er uit rijdt anderen niet kunnen bij dat paard.

**Geplaatst**: 11-08-08 14:19

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 11-08-08 14:19

Mijn eerste pony was ook zo eenkennig, heeft er heel wat mensen afgegooit, mij nooit. Niet omdat ik zo goed kan rijden, maar om dat we elkaars vertrouwen hadden. Het was een paard dat vertrouwen in de ruiter moest hebben en dan ging het goed. Mensen die het wel even dachten te kunnen gingen een enkeltje richting het zand.
Ik kan me niet voorstellen dat sommige paarden maar door 1 ruiter gereden kunnen worden. Als een ruiter van zadelmaker af aan al op een paard rijd, nooit een andere ruiter erop, kan ik me voorstellen dat er in het begin wat problemen zijn, maar uiteindelijk zal ook dat wel goed gaan,

**Geplaatst**: 11-08-08 15:37

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 11-08-08 15:37

Jeetje. Vaak zijn de mensen die het hoogste van de toren blazen over hun zooo intelligente gevoelige mooiste speciaalste blablapownie- gezegend met heel brave dieren.

Ik krijg wel eens de indruk dat de mensen die anderen niet op hun dier laten wegens dergelijke argumenten, juist de mensen zijn die het niet zouden kunnen hebben dat een ander handiger is met hun dier..

No offense.

Mijn eerste paardje was soms erg moeilijk Ik heb echter nooit te arrogantie gehad te denken dat een ander haar minder kon rijden.

Wel pikte ik er bepaalde types uit (die technisch best handig waren) waarvan ik wist dat zij reden op een manier die mijn merrie gewoon niet aanstond.
Tsja, dan houdt het op.

Ik denk dat de titel van dit topic idd nogal overtrokken en overdereven is.

Als ik rustig op een paard zit en er vanaf kan blijven, het in zijn waarde tracht te laten gaat het eigenlijk vrijwel altijd goed.
maar als er geen chemie is klim ik er niet op!

Maar

**Geplaatst**: 14-08-08 19:33

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 14-08-08 19:33

Ik ben zeker niet de enige die op mijn paard zou kunnen rijden,
maar ik denk wel als iemand anders erop stapt dat die zeker 2 weken nodig heeft om er een beetje fatsoenlijk op te kunnen rijden. Dus nageeflijk en ontspannen.

Laatst nog was ik op vakantie en had gevraagd of een vriendin van mij die zelf ook kan rijden en een eigen paard heeft erop wilde rijden, dus zij kwam om even de eerste keer te rijden met mij erbij.

Nou zij erop, losstappen ging goed, maar zodra ze hem aan het werk wilde zetten en ging draven deed ie z'n kop in de lucht en ging behoorlijk hard, kop in de lucht, onderhals en rennen maar...
Op een volte kwam die wel wat terug maar als je maar even wat rechtuit ging of een flauwe bocht maakte was het al mis, dan ging die weer.
Haar tweelingzus met eveneens een eigen paard ging dr ook ff op, hetzelfde verhaal.

Ik denk dat dit naarmate mijn paard de desbetreffende ruiter beter kent en vertrouwt wel beter zal worden, maar dit heeft minimaal 2 weken de tijd nodig...

**Geplaatst**: 14-08-08 19:44

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 14-08-08 19:44

Iedereen kan op mijn paard rijden, en meestal is hij super braaf. Maar uit ervaring weet ik wel dat hij bij mij nooit bokt, ook niet als hij pijn heeft. Dat doet hij bij een ander dan weer wel. Ik zie dat niet als pluspunt maar als een minpunt...

**Geplaatst**: 14-08-08 20:06

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 14-08-08 20:06

Ik ben niet de enige die op mijn paard kan!

Maar dat het niet bestaat dat er niemand anders op een paard kan dan een bepaald persoon geloof ik echt, uit ervaring.

Een jaar terug stond ik nog met mijn paard op een handelsstal. Daar reed en beleerde ik ook vele paarden. Op een dag kwamen een paar nieuwe hengsten van het land, nog nooit in mensen handen geweest na de geboorte. Een van die hengsten was wat mager, dus die moest bijgevoert worden en had extra verzorging nodig. Ik nam die taak op me, want ik zag er wel wat in, ik dacht dit paard kan het gaan maken later. Het was een heel schuw paard dus ik moest heel geduldig zijn, na een week vertouwde die me en mocht ik em poetsen en alles. Toen kwam de dierenarts voor alle hengsten om die te castreren. Dat lukte ook bij deze omdat ik ze stal in ging en de verdoving toediende (heb een tijdje gewerkt bij de dierenarts, dus die wist dat dat wel goed zat). Na de castratie ben ik em gewoon weer verder gaan verzorgen. Toen ie op goed gewicht was, wouden ze hem gaan inrijden. Degene die dat meestal doet bij de lastige paarden zou dat gaan doen. Na 3 maanden was het nog neit gelukt (we deden het meestal met gemak ik 1 maand). Toen besloot de eigenaar dat ie dan maar verkocht moest worden. Maar ik vondt het zo zonde, want zag een goede toekomst in hem, dus vroeg of ik het anders mocht proberen. Na veel gelach, kreeg ik toestemming, een 15-jarig meisje zou het wel ff beter kunnen dan een topruiter die deurne gedaan had en al zeker honderden paarden had ingereden. Maar wat bleek, het lukte me ook nog, met zoveel vertrouwen dat ie in me had, in een week zat ik erop, met een maand kon ik als ik het zou willen al een L proef met em. De eigenaar dacht, nou, nu is ie klaar voor de verkoop. Maar dat liep nogal fout, zodra er ook maar iemand iemand anders dan mij opstapte, ging er een knopte ik hem om, hij knapte. Nu na al een jaar dat ik hem niet meer doe, om ervoor te gaan zorgen dat ie uiteindelijk andere gaat accepteren lukt het nog steeds niet. En ook al doe ik hem al een jaar niet meer, en zie ik hem amper meer, hij herkend mij nog steeds, me loop, me geur, zodra ik de stalgang in kom wordt ie gek, begint te hinniken, rondje te draaien, alles, alleen maar om mijn aandacht te krijgen. Echt doodzonde dat er neimand anders op kan, het is een toppaard! Maar toch een voorbeeld van een echt eenkennig paard.

Denk er nu trouwens over om hem misschien maar te kopen om hem uit al deze elende met alles maar proberen en niks doen te verlossen. Maar of dat nou zo slim is..

**Geplaatst**: 15-08-08 00:05

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 00:05

tessii1991 schreef:
maar ik denk wel als iemand anders erop stapt dat die zeker 2 weken nodig heeft om er een beetje fatsoenlijk op te kunnen rijden. Dus nageeflijk en ontspannen.

Als een paard altijd/jarenlang op een verkeerde manier is gereden, vastzit oid, dan heb je inderdaad wel een paar dagen nodig of zelfs wel enkele weken om hem goed door zijn lijf te laten lopen. Wat een ruiter al jaren fout doet met een paard, lost een andere ruiter simpelweg niet op in 1 uurtje.

Maar een paard dat altijd goed getraind is, goed door zijn lijf wordt gereden, goed/netjes aan de hulpen staat zou zo weg moeten lopen met een goede ruiter, zelfs met een wat mindere ruiter. Nagevelijk en ontspannen en al. Zo niet, is hij niet goed getraind, of is de ruiter wel heel erg slecht.

**Geplaatst**: 15-08-08 09:21

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 09:21

jasmijn78 schreef:
[Maar een paard dat altijd goed getraind is, goed door zijn lijf wordt gereden, goed/netjes aan de hulpen staat .

...en voldoende afgestompt is Tong uitsteken

hc

**Geplaatst**: 15-08-08 09:25

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 09:25

jasmijn78 schreef:
tessii1991 schreef:
maar ik denk wel als iemand anders erop stapt dat die zeker 2 weken nodig heeft om er een beetje fatsoenlijk op te kunnen rijden. Dus nageeflijk en ontspannen.

Als een paard altijd/jarenlang op een verkeerde manier is gereden, vastzit oid, dan heb je inderdaad wel een paar dagen nodig of zelfs wel enkele weken om hem goed door zijn lijf te laten lopen. Wat een ruiter al jaren fout doet met een paard, lost een andere ruiter simpelweg niet op in 1 uurtje.

Maar een paard dat altijd goed getraind is, goed door zijn lijf wordt gereden, goed/netjes aan de hulpen staat zou zo weg moeten lopen met een goede ruiter, zelfs met een wat mindere ruiter. Nagevelijk en ontspannen en al. Zo niet, is hij niet goed getraind, of is de ruiter wel heel erg slecht.

Sorry maar vind dit een ontzettend rare opmerking, ik heb gewoon les en ben van de zomer in Ermelo geweest, niemand die mij erop heeft gewezen dat ik ontzettend slecht bezig ben.
En weet zelf heus wel dat ik gewoon goed bezig ben met mijn paard.
Toen ik hem kocht heeft het ook heel lang geduurd voordat ik hem voor elkaar had, ook door zijn dominate gedrag.
Eigenlijk is het van de zotte dat ik hier mezelf zit te verdedigen.
Vind dat je je conclusie en je reactie wel heel snel klaar hebt.
Zelf weet ik wel dat ik goed bezig ben met mijn paard, tuurlijk zal ook ik dingen fout doen, maar zoals jij het omschrijft,

**Geplaatst**: 15-08-08 11:39

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 11:39

Het blijft terug keren dat mensen die nog nooit zo een innige band met een paard hebben gehad, zodat dat paard alleen die persoon graag op zijn rug heeft, zich niet voor kunnen stellen dat dat bij anderen wel zo kan zijn..

Persoonlijk denk ik dat het ook wel een combinatie is, ik heb 9 paarden waarvan ik er op dit moment met 3 een hele innige band heb, maar één paard laat niemand anders op zijn rug, één heeft het liever niet, maar staat het braaf toe en één ziet overal wel wat grappigs in en ook als er iemand anders op zijn rug zit maakt hij er wel een feestje van!

Huertecilla schreef:
jasmijn78 schreef:
[Maar een paard dat altijd goed getraind is, goed door zijn lijf wordt gereden, goed/netjes aan de hulpen staat .

...en voldoende afgestompt is

hc

Die is voldoende afgestompt om als "normaal" paard door het leven te gaan.
Ik denk dat het dus een combinatie is van een gevoelig paard met een gevoelige eerste ruiter, want stel dat je een paard wat al 2 jaar ofzo onder het zadel loopt bij verschillende mensen zou kopen en je krijgt er zo'n goede band mee dan lijkt mij heel vreemd dat hij na een tijd zou laten merken; nu hoeft er nooit meer iemand anders op mijn rug. (waarschijnlijk laat hij het de ruiter wel merken, maar kan me niet voorstellen dat je niet op z'n rug komt)

Maar zoals ook het verhaal van SandraCara, een gevoelig dier met een eerste persoon die hij gaat vertrouwen, tsja.. denk dat iemand heel veel tijd, liefde en gevoel in de band met zo'n paard moet steken wil die hem op zijn rug laten en dan noemen veel mensen dat een lastig paard, terwijl die niet begrijpen dat zo'n paard juist voor je door het vuur gaat als je hem éénmaal voor je gewonnen hebt!

Maar ik denk als iemand dit zo'n tien jaar geleden tegen mij had gezegd dat ik ook had staan kijken van; jaja....

**Geplaatst**: 15-08-08 11:55

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 11:55

Huertecilla schreef:
Even een link naar een site uit nota bene hoofdstroom paardrijden in nl.....

http://www.dezilverstadruiters.nl/websi ... ijden.html

Het 9de punt onder
Wat je moet weten als je gaat paardrijden:
- Paarden hebben een onzichtbare cirkel om zich heen: hun privé-gebied. Paarden accepteren binnen hun privé-omgeving geen vreemden of anderen die ze niet aardig vinden of die zich niet op de juiste manier gedragen. Bij een paard is die privé-omgeving ongeveer een paardlengte (2 meter).

Vertaal dit naar een paard dat een hechte band met één persoon heeft. Dat veel paarden afgeleerd hebben paard te zijn maakt geen regels voor paarden die wel paard zijn.

hc

Jouw eigen paarden hebben tot op zekere hoogte óók afgeleerd "paard" te zijn, en dat bedoel ik niet als kritiek, je weet het zelf ook (ze worden tenslotte bereden). Wáár je precies de grens legt is een zeer subjectieve zaak. En begrijp me goed, ik heb respect voor jouw ethische attitude wat betreft paardenhouderij.
Gedomesticeerde paarden komen geregeld in een positie dat ze zich door vreemden moeten laten benaderen in hun prive-omgeving (al was het alleen maar de dierenarts).
Mijn opinie is dat een paard in zijn africhting een dermate goed vertrouwen in het verschijnsel "mens" moet hebben gekregen dat hij in principe door iedere ruiter bereden moet kunnen worden. Maar ik zal mijn paarden zeker niet vanzelfsprekend uitlenen...

**Geplaatst**: 15-08-08 12:21

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 12:21

Kuggur schreef:
Mijn opinie is dat een paard in zijn africhting een dermate goed vertrouwen in het verschijnsel "mens" moet hebben gekregen dat hij in principe door iedere ruiter bereden moet kunnen worden. .

Je veegt hierbij drie verschillende niveaus van acceptaies op één hoop:
De ´mens´ niet als gevaar zien is iets anders dan élk mens in de privé-ruimte toestaan en elke mens op de rug toelaten is nóg een stap verder.
Verder is een betekenisvolle relatie wéér wat anders; dat is in de regel met andere paarden, soms met een mens. Heeft een paard daarin geïnvesteerd met een mens, dan is dat exclusief voor die mens en dan acceptatieniveau 4.

Mijn paarden zien mensen in het algemeen niet als gevaar.
Al mijn paarden willen echter vreemden niet in hun privéruimte; paarden niet en mensen niet. Dat is normaal.
Mijn hengst is daarbij alert dat vreemden in zijn territorium inderdaad geen gevaar zijn. Gedragen ze zich neutraal dan let hij alleen maar op, naderen ze de ruimte van de groep dan zullen de dames wijken en hij zich ertussen opstellen. Gaat dat verder, dan zal hij hun privé-ruimte verdedigen.

Jij kan dit als nog te ´socialiseren´ onder ´goed africhten´ indelen, ik respecteer het als natuurlijk gedrag.
Als ik er niet bij ben hoeven ze vreemden niet in hun ruimte toe te staan.

Nogmaals, onderscheidt svp drie ´niveaus´ van socialisatie (ontnatuurlijking):
1. de mens niet als gevaar zien
2. elke mens in de privéruimte laten
3. elke mens op het lijf laten klimmen en zich daardoor laten sturen
Daarnáást is er de ´vriendschaps´band welke exclusief is en anderen uitsluit.

Ik kan me voostellen dat het niet in het belang van veel ruiters en houders is dat een paard dit deel van het natuurlijke gedrag behoudt.
Dat is echter hoe je het ook bekijkt een ethisch vraagstuk in het licht van deze vrijheid van het dier. Inderdaad een glijdende schaal waar je op stapt op het moment dat je besluit een rijpaard te houden.

Míjn opinie is dat een paard erbij gebaat is geen stress te hebben van ´mens´en dus baat heeft bij niveau 1.
Bij de andere toleranties zie ik geen voordeel voor het paard.

Ik zie wel een groot voordeel voor een paard in een vriendschapsband met één ruiter. De exclusiviteit daarvan sluit niveau 2. en 3. haast uit. Sluit zeker het niveau van samenwerking met die éne mens uit voor elk ander. Bij twee van mijn paarden is dit exclusieve naar mij, het uitsluiten van elk ander, extreem.
Ik heb daar geen last van, zij hebben daar duidelijk behoéfte aan en beiden hebben we baat bij het samenwerkingsniveau dat op deze hechte basisband staat.

hc

**Geplaatst**: 15-08-08 12:27

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 12:27

SparklingApp schreef:
maar kan me niet voorstellen

Jíj kan het je niet voorstellen, net als de meesten hier.
Het is echter door gedragswetenschappers wel degelijk vastgesteld dat paarden een paar hechte banden (kunnen) aangaan.
Dat de meeste paarden dit blijkbaar niet doen, dit buiten de perceptie van de modale ruiter ligt en de meeste ruiters dit juist goéd vinden is een gegeven.
Dat is een ethisch welzijnsvraagstuk wat je míjns inziens aan de vrijheid van het tonen van natuurlijk gedrag dient te toetsen.

hc

**Geplaatst**: 15-08-08 12:36

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 12:36

Huertecilla schreef:
Míjn opinie is dat een paard erbij gebaat is geen stress te hebben van ´mens´en dus baat heeft bij niveau 1.
Bij de andere toleranties zie ik geen voordeel voor het paard.

Hmm. Als ik dit lees ontbreekt er een stuk.
De vrijheid van stress is ook één van de vijf. Die is enigzins in conflict met de vrijheid voor natuurlijk gedrag wanneer een paard wel een paar keer van eigenaar wisselt of door meer personen bereden moet worden.
Carrièrepaarden, schoolpaarden etc. leveren natuurlijk gedrag in en winnen daardoor in HUN situatie stressverlaging.
Ik gebruikte hiervoor bewust ´afstomping´, terwijl Kuggur het ziet als socialisering onder goed africhten.
Hieraan ligt een net wat andere prioriteitskeuze ten grondslag.

hc

**Geplaatst**: 15-08-08 22:55

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 15-08-08 22:55

tessii1991 schreef:
Sorry maar vind dit een ontzettend rare opmerking, ik heb gewoon les en ben van de zomer in Ermelo geweest, niemand die mij erop heeft gewezen dat ik ontzettend slecht bezig ben.
En weet zelf heus wel dat ik gewoon goed bezig ben met mijn paard.

Grappig dat je mijn opmerking direct interpretereert als een aanval op jouw rijkunstige kwaliteiten. Knipoog

Waar het mij om gaat is dat er altijd wel iemand is die beter rijdt en meer gevoel heeft dan jij (of ik) en dus dat er gewoon mensen te vinden zijn (dus niet iedereen) die in staat zijn netjes met jou paard weg te rijden (zonder er eerst twee weken mee te stunten)

SparklingApp schreef:
Het blijft terug keren dat mensen die nog nooit zo een innige band met een paard hebben gehad, zodat dat paard alleen die persoon graag op zijn rug heeft, zich niet voor kunnen stellen dat dat bij anderen wel zo kan zijn..

Ik heb zeker een innige band met mijn paarden. Mijn vorige paard liet zich zelfs niet door anderen benaderen in de stal of het land zonder dat ik er bij was. Van het type hypergevoelig, hyper nerveus en met slechte herinneringen. Toch waren er heus wel ruiters die ik op haar kon laten rijden hoor (zonder dat ze over de rel ging). Over het algemeen konden die destijds ook nog een stuk beter rijden dan ik. Ze liet zich geen hoofdstel in doen door een ander, maar rijden was op zich geen probleem (door enkele ruiters) Die konden haar gewoon goed aanvoelen, wisten hoe ze er mee om moesten gaan. Dat was handig voor mij, want van heen kreeg ik dan weer rijtechnische tips. Ik vind het namelijk wel eens handig iemand op mij paard te laten als ik een rijtechisch verbeterpuntje heb. Vanaf de grond ziet het er toch soms anders uit dan dat het voelt.

Voor mijn pony gold hetzelfde; een onzekere ruiter ruiter bokte ze er af, maar het kleinste kind zonder ervaring maar wel met lef/onbevangenheid reed er zo mee weg. Soms gaat het nog geen eens om de feitelijke vaardigheiden van een ruiter, maar zijn/haar gevoel, houding, wijze van benaderen van paarden.

En de paarden die ik nu heb zijn zo vertrouwd met mensen en hebben zo'n fijn karakter dat je er eigenlijk iedereen op kan zetten. Of ze dan ook meteen alles uit de kast halen is een tweede, dat hangt van de vaardigheden van die ruiter af (of die minder, gelijk of beter zijn dan die van mij). Maar ze zullen er niet van in de stress schieten. Als ik eens een kennis over heb, kan ik die rustig op 1 van de twee zetten en lekker een buitenrit maken hoor. Geen punt. Daarna vinden ze mij nog steeds even lief, en die ander ook. Ze hebben bij mij (zeker de een, want die heb ik zelf gefokt) nooit geen slechte ervaringen gehad bij mensen, dus ze zijn gewoon vol vertouwen tot het tegendeel bewezen wordt. En ik zorg er wel voor dat dat niet gebeurd.

**Geplaatst**: 16-08-08 10:05

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 16-08-08 10:05

jasmijn78 schreef:
Grappig dat je mijn opmerking direct interpretereert als een aanval op jouw

SparklingApp schreef:
Het blijft terug keren dat mensen die nog nooit zo een innige band met een paard hebben gehad, zodat dat paard alleen die persoon graag op zijn rug heeft, zich niet voor kunnen stellen dat dat bij anderen wel zo kan zijn..

Ik heb zeker een innige band met mijn paarden.

Grappig dat jij opmerkingen in deze interpretereert als .... Knipoog

Daarbij Jasmijn, is de crux of jouw páárden een innege band met joú menen te hebben Haha!

Mijn hengst is naar vreemden zonder mijn aanwezigheid niet veilig; een normale natuurlijke hengst. Hij is heel sociaal doch alleen naar ´eigen´. Hier mijn zoon van toen 4: http://www.mijnalbum.nl/Foto-D7XVQ7VL.jpg
Met mij erbij accepteert hij na een beleefde kennismaking en paardgericht gedrag van een ander deze ook op de rug. Hij staat dat toe omdat ík dat vraag en de ballast dient zich van ´sturen´ te onthouden.
Diezelfde onder-voorwaarde-getolereerde persoon moet ook geen ´boeh´ tegen zoonlief zeggen.
Wij ervaren dit waakse als een voordeel. Hij is als een goedmoedige waakhond die niet van het erf zal lopen.
Als ik onderweg val reageert hij ook GELIJK door zich beschermend op te stellen. Dat is wel een theoretische zorg, een andere kant van diezelfde munt, maar een onvermijdelijk gevolg van zijn vrijheid van geest wat ik graag accepteer.
Dat is mijn balans voor hem tussen geen stress door mensen en wel vrijheid van gedrag.

Nogmaals, het is allemaal een kwestie van referentiekader, omstandigheden en prioriteiten.
Denk aan die waakhond. Waarom accepteren ´jullie´ wel dat honden zo kunnen zijn? Paarden zijn zeker zo complex met zeker zoveel diepgang.....

hc

**Geplaatst**: 16-08-08 13:17

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 16-08-08 13:17

Huertecilla maar in de natuur werkt het ook zo dat als een paard/hond te zwak wordt door ouderdom of door iets anders om nog de leider te kunnen zijn, zijn plaats wordt ingenomen door een ander jonger sterker dier.

De kudde / roedel zal dan zonder pardon de nieuwe leider volgen en de oude links laten liggen. Dat heet overlevingsdrang.

Komt er een nieuw baasje dan zal je paard die ook gewoon gaan accepteren.

**Geplaatst**: 16-08-08 13:47

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 16-08-08 13:47

Ik denk dat daar een heel verschil zit tussen het accepteren van in dit geval een nieuwe leider of het verkrijgen van een innige band.

Eén merrie van mij had duidelijk na een aantal jaren een innige band opgebouwd met haar jongere zusje, toen die verkocht werd is er nu na jaren nog geen ander paard in haar kudde waar ze opnieuw zo'n innige band mee heeft opgebouwd, terwijl de anderen duidelijk prima worden geaccepteerd!

Mijn hengst heeft ook duidelijk een aantal merries waar hij meer mee heeft als de rest...

**Geplaatst**: 16-08-08 14:15

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 16-08-08 14:15

ik denk dat als een paard gewoon bv een goede jeugd heeft gehad er nooit iets mee is gebeurt bv. een ongeluk ofzo.
ook anderen erop kunnen rijden (je hebt natuurlijk ook uitzonderingen)

**Geplaatst**: 16-08-08 16:18

Re: Ik ben de enige die op mijn paard kan rijden...

Geplaatst: 16-08-08 16:18

SparklingApp schreef:
Ik denk dat daar een heel verschil zit tussen het accepteren van in dit geval een nieuwe leider of het verkrijgen van een innige band....

Klopt, een wereld van verschil het verschil tussen het existentiële niveau en een dieper belevingsniveau.
Het is ook niets ongewoons dat een oude merrie met de verstoten oude hengst meegaat.
Bij ons zouden de leidmerrie en de muildier beiden meegaan met hun trouwe kameraad die voor hen zijn leven op de waagschaal legt.

Zo´n haremhengst heeft trouwens een verrassend lange loopbaan. Langer dan menig carrièrepaard, laat staan zo´n paard in dezelfde sociale groep Haha!

Het blijft op dit topic simpel een kwestie van referentiekader (of onwil) om het concept betekenisvolle relaties bij paarden te accepteren. Wetenschappelijk is het helder.
Blijft jammer voor de paarden en ruiters welke het niet ervaren. Voor de paarden is het net als voor mensen een welzijnscriterium. Het verschil tussen alleen zijn of je eenzaam voélen, bestaan of beléven.

hc