Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
little_king schreef:Pakt hij het bit aan 2 kanten vast en gaat dan rennen dan werkt het heel goed om juist je hand los te laten.
Zijn spel is juist dat jij vasthoud, hij weet dat hij dat kan winnen en jij moet dat spelletje doorbreken.
Laat los, in eerste instantie zal hij nog wel versnellen, maar naar een paar meter laat hij dat bit los want er is niets om tegen in te trekken. Dan neem jij contact en ga je "remmen".
Hij pakt vast, jij laat weer los, om daarna weer te remmen.
Uiteindelijk pakken de meeste daarna het bit niet meer vast want hun spelletje klopt niet meer.
Caatje87 schreef:Maar van een stille hand (die vaak ook nog eens niet meegaand is) en alleen been heb ik nog nooit een paard uitzichzelf de correcte houding aan zien nemen. Je zult ze dit echt moeten uitleggen.
Urielle schreef:Caatje87 schreef:Maar van een stille hand (die vaak ook nog eens niet meegaand is) en alleen been heb ik nog nooit een paard uitzichzelf de correcte houding aan zien nemen. Je zult ze dit echt moeten uitleggen.
Hele jonge paarden doen dit wel in de eerste inrijfase. Maar ook die gaan er later wel eens tegenin komen als het moeilijk wordt, of gewoon bijv. al tijdens het wisselen. En dat moet je dan wel oplossen, los je dat gelijk klein en simpel op dan blijven ze makkelijk in de aanleuning. Aanleuningsproblemen ontstaan pas als de ruiter die kleine momentjes niet opgelost heeft.
Mist schreef:In het boek "ruiters en rechters" (old school!) wordt uitgelegd hoe de "weerstand biedende hand" werkt. Dat is nog wat anders dan ophoudingen geven, of het andere extreme; je handen "vast zetten"
Dat is wat ik probeer te doen
Ik probeer het ook op die manier te doen, en bij mijn paard werkt het om heeeeeeel veel buigoefeningen te doen (begin na instappen altijd met in stap appuyeren heen - wijken terug, stuk schoudervoor, schouderbinnen, schoudervoor, travers, etc... Werkt goed). Ik probeer inderdaad zo min mogelijk te doen met kneepjes en dergelijke, maar om eerlijk te zijn vergeet ik het af en toe en betrap ik me er op het toch te doen... ArGieVai schreef:Mist schreef:In het boek "ruiters en rechters" (old school!) wordt uitgelegd hoe de "weerstand biedende hand" werkt. Dat is nog wat anders dan ophoudingen geven, of het andere extreme; je handen "vast zetten"
Dat is wat ik probeer te doen
Top boekIk probeer het ook op die manier te doen, en bij mijn paard werkt het om heeeeeeel veel buigoefeningen te doen (begin na instappen altijd met in stap appuyeren heen - wijken terug, stuk schoudervoor, schouderbinnen, schoudervoor, travers, etc... Werkt goed). Ik probeer inderdaad zo min mogelijk te doen met kneepjes en dergelijke, maar om eerlijk te zijn vergeet ik het af en toe en betrap ik me er op het toch te doen...
Als ik haar recht zet op twee lijnen, handen iets hoger komt de kont eronder, hoofdje mooi laag en ruggetje lekker lang en los. ik hoef maar te millimeteren en ze maakt haar bochten netjes met het neusje wat naar binnen.
ArGieVai schreef:Zal vanmiddag even het boek erbij zoeken en overtypen.wat daarin staat over aanleuning, om het even makkelijk te zeggen gaat het om een stabiele, verende verbinding met de.mond, als paard tegen.die verbinding in komt blijft hand gewooon staan als een soort "verende bijzetteugel", beetje lastig uitleggen :p (niet meer spanning zetten en naar beneden "drukken of iets) in ieder geval is het een best oud boek wat naar.mijn mening in ieders kast thuishoort
Ayasha schreef:Japeloup schreef:Grote probleem is denk ik dat vele ruiters blind zijn voor hun eigen rijden en blind varen op hun instructeur.
Plus dat hun paard zo bijzonder is dat het allemaal anders werkt dan bij de rest. En het daardoor geoorloofd is om het wel aan de voorkant op te lossen.
Wat ik vaak zie is een ruiter die met een gebrek aan gevoel, kennis en ervaring, maar wat doen met de focus op de voorkant.
Ga je veel ruiters aanspreken op hun gevoel, of het gebrek er aan, dan is mijn ervaring dat die voorkant ineens minder het aandachtspunt wordt. Ze zich ineens gaan beseffen dat als het achter klopt het voor gaat kloppen. En dat het achter pas kan kloppen als het middenstuk klopt, dus dat jij als ruiter zo moet gaan zitten dat je het paard niet hindert in zijn beweging etc..
Een ruiter met de juiste kennis, ervaring en vooral gevoel, weet heel goed wat wel en vooral wat niet te doen. Maar hoeveel ruiters kennen we in onze omgeving die van alle 3 de factoren voldoende heeft? En stel je zelf ook eens de vraag of je zelf genoeg hebt van die drie, zonder met een roze bril naar je zelf te kijken.
En hoe zit dat met jou Jappeloup?
De mensen die hier zo van achteren uit "denken". Doen die vanvoor helemaal niks?


)
), maar het is dus wel mogelijk.
En je hand dan alleen maar stil houden zal niet genoeg zijn. Je zal soepel moeten zijn in je polsen en daarmee een ophouding moeten maken en weer moetne ontspannen. 
Eileen_ schreef:Kan je (anotomisch) uitleggen waarom een paard in een dressuurhouding (opgerichr) moet lopen om nageeflijk te zijn?
