vanzuijlen schreef:Zou je dan eens kunnen uitleggen kan mij niets erbij voorstellen.
Ik ben ook benieuwd naar het antwoord...
Sees schreef:Nee, in mijn ogen toch écht niet!! Dan ben je fout bezig en is ook never te nimmer nodig.
Kun je dat even verder toelichten? Waarom is dat niet nodig? Hoe los jij het op als jouw paard besluit NIET op een lichte kuitdruk bv in draf te gaan?
Sees schreef:Nee, dat is in MIJN praktijk absoluut niet het geval. Misschien in de jouwe wel, dat kan ik niet beoordelen .
Dus jouw paard reageert ALTIJD volgens het boekje? Jouw paard is ALTIJD attent? Hij schrikt NOOIT? Hij is NOOIT eens afgeleid? Jij hebt je paard zo gekregen dat hij ALTIJD precies en direct op jouw hulpen reageert? Als dat zo is dan is in imo jouw paard:
a. een dooie en jij verlangd als ruiter NIETS dat even buiten zijn comfort-zone gaat...
b. Of door een eerdere ruiter zo verschrikkelijk netjes opgeleid (obv wijken voor druk/prikkel), dat het nu zo'n fijn gehoorzaam rijpaard is dat jij er nooit meer iets aan hoeft te corrigeren... Echter: jij maakt dan nog steeds gebruik van de 'dreiging' van druk/pijn/prikkel in je rijden. Is wel een beetje een uthopie, want hoe goed een paard ook is afgericht, het werken aan de afstemming is eigenlijk nooit klaar. Maar wellicht is jouw paard zo'n unieke uitzondering...
c. je liegt
Sees schreef:Als mijn paard mij zou slaan/bijten/omver zou duwen of wat dan ook, dán kan hij een afstraffing verwachten die waarschijnlijk als enigszins pijnlijk zal worden wordt ervaren.
Ah, dus je maakt in de omgang toch gebruik van de dreiging van druk/pijn/prikkel?
Sees schreef:Tijdens het rijden heb ik mijn paard nog geen pijn hoeven doen om te bereiken wat ik wil.
En wat wil je dan van hem? Want als ik niet zo veel wil van mijn paard, dan hoef ik ook geen verregaande afstemming te zoeken. Als mijn doel is aan een lang teugeltje door de bak stappen, dan hoef ik hem niet echt fijn aan de hulpen te hebben af zo. Als heeft hij dan ooit eens moeten leren dat hij vanuit stilstand in stap moet gaan. Daan heb je een beenhulp bij nodig, en een beenhulp werkt nu eenmaal op basis van ontwijken druk/pijn/prikkel... Wie ervaring heeft met jonge paarden beleren, weet dan jonge paarden geleerd moet worden voorwaarts te gaan op een beenhulp. Dat dit GEEN natuurlijke reactie is van een paard. Dat is namelijk zich opbollen/opblazen/spanning/bokken op (been) druk. Een beenhulp leer je aan bij een jong paard door lichte kuitdruk te geven, direct gevolgd door een (afhankelijk van de sensibiliteit van een paard licht of harder) tikje van de zweep. Dat veroorzaakt een (lichte) schrik/pijn/prikkel reactie bij het paard waardoor hij naar voren schiet (en dat is wel een natuurlijke reactie). Dat beloon je en zo leert het paard: Oh: been is naar voren. Als ik dat niet doe, dan volgt iets naars. In het gunstigste geval kun je dan volstaan met lichte tikjes van de zweep. Echter; zoals gezegd reageren niet alle (ik durf wel te zeggen bijna alle paarden) niet altijd volledig volgens het boekje. waardoor je wel eens iets harder in moet komen om de gewenste reactie te krijgen. Maar ik begrijp dat iedereen die hier anders beweerd dus een heel speciaals soort paarden heeft of zo?
Sees schreef:Op die ene mep na tijdens een bokpartij maar daar vraag ik me nóg van af of de vlakke hand als pijnlijk kan worden ervaren.
Als die vlakke hand geen pijn deed/schrik veroorzaakte/indruk maakte, hoe moet jouw paard dan weten dat hij niet mag bokken? Dan kun je hem net zo goed een aai over zijn bol geven na een bokpartij. Dan zie ik echt het nut niet van die tik van die vlakke hand?
Sees schreef:Nee hoor, ik weet niet hoe godsgruwelijk hard jij je paard slaat of schopt maar mijn hulpen bij mijn paard doen GEEN pijn.
Zo zacht mogelijk, maar zo hard als nodig. Prio 1 = de gewenste reactie. Als ik die niet direct krijg, dan heb ik het niet hard genoeg gedaan. Als ik het niet meteen hard genoeg doe, en dus mijn hulp 5 x moet herhalen voordat ik de gewenste reactie krijg, stompt mijn paard af. Kun je niet spreken van gehoorzaamheid.
Sees schreef:Bij mijn lompe paard moet ik misschien iets harder inkomen met mijn been maar dan nog zal een kuitdruk zonder spoor of zweep wellicht als minder plezierig worden ervaren maar pijnlijk?
Hier gaan we weer met de mooie woorden. 'Minder plezierig' klinkt natuurlijk veel minder erg dan 'wijken voor druk/pijn/prikkel'. Nogmaals: je houdt jezelf voor de gek. Ook jij bent niet roomser dan de paus.
Millanka schreef:En wat als je paard besluit om niet op je kuit of been te reageren?
Die vraag is al meerdere keren gesteld. Maar de 'vredelievenden' onder ons kunnen daar blijkbaar niet inhoudelijk op reageren? Hun paarden doen dat natuurlijk niet
Sees schreef:Ik vraag me af waar je dit in vredesnaam vandaan haalt? Correct rijden is correct rijden, ongeacht de optoming!
Maar van sommige (bitloze) optomingen wordt dus betwijfeld of je daar correct mee kunt rijden omdat je je hulpen daar niet goed mee kunt coordineren. Omdat de 'release' dan te traag is. Dat zorgt voor 'ruis'. Verder kan nu eenmaal niet iedereen correct rijden, en horen optomingen met een hefboomwerking niet thuis in die handen.
Sees schreef:Mócht een van mijn paarden niet reageren, dan volgt er een 'hardere' hulp maar nog steeds zonder zweep of spoor en nog steeds met mijn gehele kuitoppervlak, niet omdat ik zweep of sporen nou per se slecht vind maar ik rij er gewoon niet mee want ik heb het niet nodig
Ik denk dat jij de gedachte gewoon niet kan handelen dat ook jouw paard reageerd op jouw hulp omdat hij weet dat er anders iets vervelends/pijknlijks volgt. 10xporren/schoppen met een been zonder spoor is ook vervelend voor een paard. Dus zal hij uiteindelijk na de 6e por toch maar besluiten in draf aan te huppelen. Ruiters die bewuster bezig zijn met de afstemming willen niet 6 keer moeten porren, steeds een beetje harder, met een been zonder spoor. Die willen dat hun paard al aandraaft direct NA de 1e lichte kuitdruk. Die vinden 6 x porren vervelend voor hun paard. Doordat hun paard weet dat direct een pik kan volgen als hij niet direct na de 1e hulp aandraaft, doe hij het direct. Waardoor zij zelden die pik uit hoeven delen. (mits je dit principe heel consequent toepast)
Als jij hogere dressuur rijdt, of veilig over straat wil met je paard, en dus een hoge mate van controle en gehoorzaamheid van je paard wilt, dan heb je geen tijd om een hulp 10 keer te moeten herhalen voordat je reactie krijgt. Kijk, als je paard nou echt een dooie is of zo... Maar heb je een beetje hoog in het bloed staand, karaktervol warmbloed paard... Zoals die van mij... En ik moet mijn hulp eerst 10 keer zachtjes herhalen voordat ik reactie krijg om te stoppen als hij op hol slaat na het schrikken van een eend uit de sloot. Dan is mijn paard al thuis. En dan mag je hopen dat hij heelhuids is thuisgekomen. En dat je er zelf heelhuids bent afgekomen 
donnie13 schreef:Hoe moeilijk je paard dan ook mag zijn geweest . jasmijn
met een scherp bit rijden is nooit de oplossing
Toch wel in dit geval.
donnie13 schreef:Want een paard hou je niet tegen met een stuk ijzer in zijn mond , dus die S&t was ook helemaal niet nodig geweest
Eh, ja... Ik hield heb dus zeker staande mbv dat stuk ijzer in zijn mond. Ik had zijn actie binnen 2 seconde daardoor onder controle en kon daar zo mee voorkomen dat ik in het hek zou belanden.
Veiligheid gaat bij mij dus boven alles.
donnie13 schreef:als je egt goed kan rijden dan had je hem ook op watertrens kunnen rijden of op een bustrens.
Je hebt mijn uitleg gemist. Lees anders even terug. Paard vertoonde daar geen enkele reactie meer op.
donnie13 schreef:en jou paard zou ook wel erges pijn hebben gehad ik geloof gewoon niet dat jou paard dat gedrag op eens is gaan vertonen
Hij was volledig nagekeken door alle denkbare disciplines.
donnie13 schreef:en je paard wil helemaal niet tegen je vechten daar gaat altijd wel heel wat aan vooraf
Klopt. Als je mijn uitleg had gelezen is daar een aantal jaren van verkeerd rijden door verschillende ruiters aan vooraf gegaan. Maar hoe vervelend/oneerlijk etc. dit ook is gewest voor het paard; hij had daardoor wel hele gevaarlijke slechte gewoontes ontwikkeld. En ergens moet je die cyclus doorbreken. En hoe sneu ook voor het paard; dat ging helaas niet door hem over zijn bol te blijven aaien...
kirrepir schreef:hoe had jij dit dan opgelost?
want in dit geval hielp s&t dus wel..
Tsja... Donnie komt ook niet aan met DE oplossing....
donnie13 schreef:Ik zou goed les nemen ,en niet zelf gaan prutsen.om met een S&T te gaan rijden
Nogmaals: ik zou dat ook zeker niet aanraden als je daar geen ervaring mee hebt. Maar ik zou zowiezo niemand aanraden een paard te corrigeren waarmee 2 mensen al het e.e.a. gebroken hebben als je niet denkt te weten wat je doet en er dus geen ervaring mee hebt. Ik heb meerdere paarden opgeleid tot Z en hoger, dus ik weet hoe ik S&T moet bedienen. Dus 'zelf prutsen met S&T' was hier niet bij. het was een bewuste keuze dit toe te passen. En het heeft tot resultaat geleid; het paard werd namelijk weer dressuurmatig te rijden OP TRENS.
donnie13 schreef:Of alleen gaan rijden met een goede instructeur die alles in de gaten kan houden, zo dat je zelf niet verkeerde fouten gaat maken op je paard.
Begeleiding/instructeur was aanwezig. Dagelijks. Want zeker in het begin moet je met zo'n paard niet in je eentje gaan modderen. Los van het feit dat als het misgaat dat het best handig is als er iemand aanwezig is om je uit het hek te plukken...