Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
maura schreef:Zit de essentie hier misschien in je eerste zin? Dat het ruitergevoel bepalend is voor de interpretatie en praktische uitvoering van de theorie? Dus een "Fransman" met veel ruitergevoel kan de druk in teugelvoering nauwkeurig afstemmen op het paard dat hij rijdt en een "Duitser" met veel ruitergevoel doet feitelijk hetzelfde?terpentijn schreef:Ik ben gefascineerd door het fenomeen "Bugeltritt", heb er alle uitlegpogingen over gelezen in dit topic, maar ik heb nog steeds geen idee wat men er nu eigenlijk mee bedoelt (gewichtsverplaatsing? beenverplaatsing?) of hoe en wanneer dat wordt toegepast.
Wat voel je dan? Wat voelt het paard dan?
Op welke momenten toe te passen?
Het is een raadsel voor mij.
Als welwillende recreatieruiter zonder gedegen rij-opleiding met een volbloed die een duidelijke mening heeft over onder meer het tempo waarin wordt gereden, deel ik de fascinatie van Terpentijn. Ik heb eerdere posts hierover gelezen maar de klik in mijn hoofd is er nog niet. Wat beweeg je precies bij bugeltritt en wat voel je inderdaad. En hoever gaat die beweging door in je lichaam, van je voeten tot aan je zitbeenknobbels of uitsluitend je voeten (en kan dat laatste eigenlijk wel zonder je kuitspieren?)
Ayasha schreef:Een open discussie is zinloos als een van de partijen denkt dat zijn/haar waarheid de enige waarheid is.
Enfin. Hier had Sam last van zichzelf gisteren. (Hij trapte naar de afgevallen bladeren)
Maar ik kreeg hem dus ook niet fijn. Kennen jullie dat? Het gaat dan niet beroerd maar echt fijn krijg je ze precies ook niet?
Op zich loopt hij niet verkeerd en hij voelt vrij zacht maar toch krijg ik hem dan net niet waar ik hem wil (en dat is mijn schuld, niet de zijne.).. Alsof ik hem gewoon op elk gebied "net niet" gereden krijg.
Heb gisteren eieren voor mijn geld gekozen en uiteindelijk alleen maar lang en laag gereden. Liever een stap terug dan hem naar mijn gevoel, niet los genoeg krijgen in wat ik wilde doen.
Maar hoe lossen de anderen hier dat op als ze zo'n dag hebben?
Hebben jullie bepaalde oefeningen die jullie dan doen of ook een stap terug?
Ik vind dat altijd wel een "moeilijk" moment in die zin dat ik soms even geen raad meer weet...
maura schreef:Ik heb ooit eens een clinic gevolgd die begon met leren. Mensen schijnen op 3 manieren te kunnen leren waarvan de theoretische manier er slechts 1 is. De andere manieren zijn: voordoen-nadoen en laten ervaren en dan reproduceren. Bij voordoen-nadoen gaat het dan bijvoorbeeld om mensen die een muziekstuk direct kunnen naspelen als ze het een ander hebben zien en horen spelen en bij laten ervaren kun je denken aan bijvoorbeeld dansles of yoga, waarbij de leraar het lichaam van de leerling in de juiste positie zet waarna de leerling dan zelf precies die positie of beweging zelf moet kunnen reproduceren. Voor iedereen ligt de nadruk bij leren op net een andere plek, de een kan een theoretische uiteenzetting hier lezen en direct meenemen als hij/zij weer op een paard stapt, de ander kan een filmpje hier bekijken en dat filmpje daarna narijden met het eigen paard. Ik ben zelf meer van de theoretische weg dus ik vind de informatie over de verschillende scholen of rijtechnieken hartstikke interessant. Zodra ik de theorie echt begrepen heb 'weet' ik hoe ik mijn lichaam moet sturen en wat er dan moet gebeuren. Dat betekent niet altijd dat ik dat ook kan, want soms blijkt een schijnbaar eenvoudige en kleine beweging verrassend ingewikkeld uit te voeren maar dat is dan een kwestie van oefenen.
Simpelman schreef:Kadankovitch schreef:ik ben er trouwens nog niet aan toegekomen uit te leggen hoe ik dat precies aan een paard aanleer.
Dat hoeft niet, het is een biomechanische hulp.
pien_2010 schreef:Leuke uitleg van de bügeltrit! Nu kan ik me er iets bij voorstellen.
Kadankovitch schreef:Zoals ik hierboven heb proberen duidelijk te maken, is Bügeltrit in eerste aanleg een aangeleerde hulp. Wat ik kan constateren, dat ik in de opzet het duidelijk uiteen te zetten. Ik ben schijnbaar smadelijk in dat streven mislukt.
Kadankovitch schreef:Voor de ruiter die veel plezier beleeft aan wandeltochten, maakt het 't stappen aan lange of losse teugel nog makkelijker. Bij een vluchtreactie kan het rijdier met Bügeltrit geremd worden.
Kadankovitch schreef:Maar in het begin is het vooral prettig omdat het paard bij correct aanleren, begrepen heeft wat er van hem verwacht wordt, en het vaak minder weerstanden oproep zoals juist, bij de teugelinwerking, het tegen de hand in te drukken.
Kadankovitch schreef:Bügeltrit wordt uitgevoerd door rechts-links-rechts-etc. op de stijgbeugel te drukken. In het begin zal dit een duidelijk teken moeten zijn, om zodoende bij het paard op te vallen.
Simpelman schreef:Kadankovitch schreef:Zoals ik hierboven heb proberen duidelijk te maken, is Bügeltrit in eerste aanleg een aangeleerde hulp. Wat ik kan constateren, dat ik in de opzet het duidelijk uiteen te zetten. Ik ben schijnbaar smadelijk in dat streven mislukt.
Ieder niet verreden paard dat deze "hulp" niet kent en verder ontspannen aan de hulpen staat reageert er gelijk op.
Het is dus een biomechanische reactie.
Dat moet U toch weten.