Bokt.nl

KimE schreef:

Ik houd dit topic heel goed bij, ik heb alle pagina's doorgenomen. Ook ik heb opgemerkt dat de WF (stretch, arbeidshouding) methode en KD de boventoon voert, wat ik overigens een erg interessante invalshoek vindt.

Nu het topic al een tijdje loopt vraag ik me af of er ook mensen zijn die net als ik al lang meelezen, zijn gaan rijden volgens deze methode en tot de conclusie zijn gekomen dat zij zich er niet goed bij voelen of het niet 'werkt' voor hen? Gewoon nieuwsgierig of deze mensen zich willen/durven melden en hun ervaringen willen vertellen

Maar zag en heb gevoeld dat het ook anders kan, en dat heeft mij fiks aan het denken gezet: hoe doen ze dat toch ??

Simpelman schreef:

Dat gezwieber met de achterbenen komt doordat je paard iets inbuigt in de knieën.
Normaal loopt hij met gesloten knieën net als wij.

Bij dat inbuigen "valt"hij, vooral bij buiging, als het ware in zijn eigen spieren en dat verrast hem omdat hij daar geen ervaring mee heeft.
Hij moet nu zijn evenwicht leren hervinden vanuit de achterhand.

Wie had het over het op de voorhand gaan bij een stretchend paard.

Sizzle schreef:

Waarom zou het trouwens gek zijn dat je paard zich het makkelijkst laat 'vallen' in galop?
Een gezond soepel paard in het spel kan in principe in elke gang zijn neus door het zand ploegen.
Misschien is de galop de gang waarin je zelf het meest ontlastend en uitnodigend zit?

Simpelman schreef:

@[***],
Ik veronderstel dat het hals strekken in galop voor jouw paard gemakkelijker is dan in draf.
Het hals strekken bouw je op in stap en in draf.

Simpelman schreef:

henshem schreef:

Even een korte update na mijn frustratie van gisteravond. Vanavond redelijk fijn gereden. Paard was een stuk minder gespannen, er waren ook minder prikkels van buitenaf.

Met teugeldrukmeter heb ik wel eens gereden, ook in het vorige 'systeem' en bleef altijd keurig in het groene vlak. Nu probeer ik juist contact te krijgen met de mond door vwnw te rijden. Mijn paard probeert achter de loodlijn te komen en laat dan het bit los, dan heb je ook niets in je handen maar dat is toch juist niet de bedoeling?

En ja achter de loodlijn doet hij zelf, hij heeft een hele lang hals en rug en probeert zo onder het werk over de rug uit te komen. Nb Ik heb hem zelf ingereden en er heeft nog nooit een hulpteugel aangehangen de afgelopen 10 jaar. Hij heeft in die tijd ook vaak stil gestaan vanwege maag- en darmproblemen dus niet 10 jaar achtereen onder het zadel.

Voortdurend contact houden, voor of achter de loodlijn, maakt niet uit.
Als het maar een nagevend, zacht, teder, vriendelijk contact is.
Eén permanente druk onderhouden, = heel licht, bijna het gewicht van de teugel.
Niet dwingen, duwen, persen, permanent vragen te dalen vanuit de schoft.

Simpelman schreef:

henshem schreef:

Dank je wel voor je reactie! Reden dat ik zo gefixeerd op het neusje er uit ben is omdat hij een valse knik heeft ontwikkeld. Volgens mijn (of eigenlijk zijn) osteo onttrekt hij zich op deze manier nu aan het goed over de rug bewegen. En daardoor loop ik tegen andere dingen bij het rijden aan. WF heeft daar ook wat filmpjes over.

Realiseer je dat dat achter de loodlijn gaan hem aangeleerd is, hij doet zijn best....
Om hem daar uit te krijgen heeft een paard veel waardering en bevestiging nodig, het moet zich veilig genoeg voelen om zich helemaal los te laten.
Denk aan jezelf, hoeveel veiligheid heb je nodig?

Iets dat goed kan helpen na twee of drie sessies is het masseren van de nek.
Achter de oren, waar de nekspieren zitten zetten paarden zich vaak vast.
Dit kun je beetje bij beetje losmasseren, eerst heel zacht en teder, als je meer vertrouwen hebt gekregen tot heel stevig.
Vaak willen ze dat je niet aan dit gebied komt, dat is een indicatie dat het heel erg nodig is.