Bokt.nl

jannico schreef:

996981 schreef:

Tja, we zijn allemaal niet geboren als ervaren ruiters. Iedereen moet leren, ook paarden. Vandaar dus streven naar. Dat lukt niet altijd en niet iedereen hecht er voldoende belang aan (gebrek aan kennis). Het is echter wel het doel van Duits klassiek en “Moderne dressuur”. Zoals heel vaak gevraagd: wat is voor jou moderne dressuur?

Tuurlijk moet iedereen het leren. Maar een Patrick kittel? Een Edward Gal? het is een beetje een gebroken plaat hedendaagse namen te noemen. Dergelijke exponenten beschouw ik als moderne dressuur.

Citaat:

Het lijkt of iedere vorm van onkunde onder de term “moderne dressuur” wordt geschaard. Niet goed paardrijden (want dat is het volgens mij gewoon) heeft zelden te maken met onwil, veel vaker met onkunde.

Nee hoor want ik zie ook genoeg ruiters in andere stromingen inclusief Baucherisme die ik niet op mijn paard zou willen.

Citaat:

Ook het niks doen als het paard goed gaat is een doel in de Duits klassieke en “moderne dressuur” niemand zit zich graag kapot te werken. Daarnaast scoort het in de wedstrijdbaan ook nog eens slecht, dus waarom zou een “moderne ruiter” daarnaar streven?

Ik grijp nog maar is terug naar de eerdere namen. Vervelend om te doen. Maar het gaat er bij mij echt niet dat deze ruiters lekker licht rijden.

Citaat:

Bij een jong paard dat omhoog gaat zodra hem simpel voorwaarts wordt gevraagd gaat er in mijn ogen iets fout. Sorry. Zoals je zelf aangeeft dat er veel paarden zijn die vooral weglopen van het achterbeen en voor het been van de ruiter; dat klopt en is fout. Een valkuil van voorwaarts willen, zonder al voldoende gevoel te hebben hoeveel voorwaarts je paard aan kan. Net zo fout is een paard dat niet voorwaarts denkt en enkel wil “verzamelen”. Dat kan ik dus ook niet rijmen met dat je zegt dat je het belangrijk vindt dat een paard aan het been is en dat gewoon moet doen. Als dit paard aan het been was, gaf het de gewenste reactie op je been; voorwaarts. En niet omhoog. Dat is een vorm van verzet tegen been en mogelijk ook een vorm van angst voor de hand. Niet voorwaarts durven, omdat ze bang zijn dat ze dat niet kunnen door te weinig vertrouwen in de hand, is iets dat ik net zo vaak zie als een paard dat wegrent van het been.

Je maakt een aantal aannames: Nee het is geen vorm van angst voor de hand. Ik rijd al mijn paarden bitloos in zonder al te veel poespas aan de voorkant gewoon om stap draf en galop te installeren. Daarin ben ik niet zo rechtlijnig als je Baucher kan interpreteren en dat geld voor meer moderne baucheristische interpretaties. Nadat ze al een gedegen opleiding hebben gehad op de grond uiteraard. Hij is ook niet tegen het been mits de balans juist is.

Hij kon ook netjes stap, draf, galop. prima alvorens ik niet vast genoeg hield aan mijn eigen idee. Het was allemaal iets opwaartser dan ik nodig vond. Zoals gezegd daar ging ik de fout in, oliebol happens. Ik vond dat hij vanuit de balans die hij zelf heeft meer voorwaarts moest kunnen dan waar hij zich zelf met ruiter prettig bij voelde. Dat hij daarna defensief werd is logisch. Dat hij dat dusdanig groot moest uiten een beetje onnodig. Maar goed zoals gezegd hij is nog al van de bombarie. Lig ik niet zo wakker van.

Verzameling komt voor hem gewoon heel gemakkelijk in dat kader is het logisch dat hij die oplossing kiest. Als al mijn paarden zo makkelijk zouden onderkomen als dat hij doet zouden mijn doelen makkelijk zijn. Een grotere fout zou zijn hem daar in te laten en dan te zeggen kijk hoe knap hij verzameld.

Aan het been zijn is voor mij niet 1 reactie. Voor een paard in deze fase is voor mij aan het been : licht aanleggen betekent voorwaarts zoeken. Ik hecht maar minimale waarde in hoe ver ze dan voorwaarts gaan. Als ze versnellen beloon ik al en begin ik gewoon opnieuw.: Expect alot, accept a little and reward often.

Ik had in kleinere stapjes moeten gaan: ik had eerst beter moeten uitleggen aan hem dat ik iets minder verzameling ook prima is. en vanuit die balans kan de voorwaarts wel gewoon plaats vinden. Tis niet de eerste en niet de laatste die ik zal starten en van ieder leer je weer.

Tevens: heeft ie een trekje dat hij graag zijn tong draait als iets moeilijk is (spanning in de kaak) Of als hij iets spannend vind (bijvoorbeeld een ritje met de trailer,) Met bit gaat dit natuurlijk niet en dat vond ie niet zo fijn. Met flexions de spanningen aan kunnen pakken en dat is nu allemaal mooi aan het opklaren.

MCE schreef:

996981


Ingeborg Heystek Cranio Sacraal Therapie en Paardenmassage
https://paardendomein.nl/blogs/gezondhe ... tot-staart


bronnen/auteurs staan overigens in artikel vermeld

996981 schreef:

MCE schreef:

996981


Ingeborg Heystek Cranio Sacraal Therapie en Paardenmassage
https://paardendomein.nl/blogs/gezondhe ... tot-staart


bronnen/auteurs staan overigens in artikel vermeld

De auteur is een carnio therapeut en sportmasseur met een eigen praktijk. Waar staan de bronnen?

MCE schreef:

artsen die de leerstof hebben ontwikkeld, maar u hebt gelijk die staan er niet bij

996981 schreef:

Hoezo kan een paard dat bitloos gereden wordt, niet bang zijn van de hand? Een paard dat niet voorwaarts reageert op je been is niet aan je been. Dat kan in mijn ogen verschillende oorzaken hebben: hij snapt de vraag niet, kan het gevraagde fysiek niet, durft het gevraagde niet uit angst voor voor pijn. Wat de reden ook is, hij is niet aan je been.

Het paard in je voorbeeld, ging bij het voorwaarts vragen omhoog, in plaats van naar voren en is dus niet aan je been. Zo simpel is het volgens mij. Daar kun je van alles bijhalen feit blijft dat hij niet het correcte antwoord op je vraag geeft.

996981 schreef:

MCE schreef:

artsen die de leerstof hebben ontwikkeld, maar u hebt gelijk die staan er niet bij

En dus weet je niet waar de informatie vandaan komt... Het is zo gevaarlijk alles wat op internet staat te geloven. Zeker als de schrijven er (financieel) baat bij heeft dat je geloofd wat hij schrijft...

jannico schreef:

996981 schreef:

Hoezo kan een paard dat bitloos gereden wordt, niet bang zijn van de hand? Een paard dat niet voorwaarts reageert op je been is niet aan je been. Dat kan in mijn ogen verschillende oorzaken hebben: hij snapt de vraag niet, kan het gevraagde fysiek niet, durft het gevraagde niet uit angst voor voor pijn. Wat de reden ook is, hij is niet aan je been.

Het paard in je voorbeeld, ging bij het voorwaarts vragen omhoog, in plaats van naar voren en is dus niet aan je been. Zo simpel is het volgens mij. Daar kun je van alles bijhalen feit blijft dat hij niet het correcte antwoord op je vraag geeft.

Omdat hij ook al aan de lange lijnen gewerkt is. Als er angst voor de hand zou zijn kom je dat daar al tegen.

En ik vind de oorzaak relevanter dan dat hij het niet was op dat moment. Slechts illustratief waarom voorwaarts niet zinvol was voor hem op dat moment: zijn balans was er niet naar.

996981 schreef:

Als het goed is, heb je een jong paard gelongeerd voor je erop gaat. Door het paard al eens bij te zetten weet hij wat hij met “druk” moet. Zodra je opstapt en wegrijdt zal het automatisch je hand opzoeken. Doordat hij die “druk” van de “hand” (bijzet) al kent geeft hij erop na. Je begint als je op een jong paard gaat zitten toch niet gelijk te plukken aan de voorkant? Ik niet in elk geval...

996981 schreef:

Eerst rondjes voorwaarts over de hoefslag, waarbij je vooral wil dat hij je hand op zoekt en daar niet tegenin gaat. Of hij daarbij 100% nageeflijk is in de kaak is me absoluut worst. Eerst vertrouwen krijgen met een ruiter op zijn rug, bekend raken met de tweezijdige kuithulp en de hand leren vertrouwen.

996981 schreef:

Pas als het paard zijn natuurlijk balans kan houden onder de ruiter, dus niet meer wegrent, of juist niet vooruit durft, en snapt dat been voorwaarts is en hand en zit terug, ga ik me pas een keer druk maken om de voorkant.

Doordat het paard dan echter bekend is met hand, zit en been en al heeft geleerd nageven aan de longe duurt dit proces vaak maar een paar dagen.

irmaz schreef:

996981 schreef:

Als het goed is, heb je een jong paard gelongeerd voor je erop gaat. Door het paard al eens bij te zetten weet hij wat hij met “druk” moet. Zodra je opstapt en wegrijdt zal het automatisch je hand opzoeken. Doordat hij die “druk” van de “hand” (bijzet) al kent geeft hij erop na. Je begint als je op een jong paard gaat zitten toch niet gelijk te plukken aan de voorkant? Ik niet in elk geval...

Maar dan heb je toch al wat nageeflijkheid gecreeerd? Het paard weet dat het met druk op de mond de teugel moet volgen en niet zijn kaak en nek aan moet spannen en met al zijn kracht vooral dwars z'n neus de andere kant op moet gooien. Dat hij het juiste doet betekend dat hij nageeflijk moet zijn.

996981 schreef:

Eerst rondjes voorwaarts over de hoefslag, waarbij je vooral wil dat hij je hand op zoekt en daar niet tegenin gaat. Of hij daarbij 100% nageeflijk is in de kaak is me absoluut worst. Eerst vertrouwen krijgen met een ruiter op zijn rug, bekend raken met de tweezijdige kuithulp en de hand leren vertrouwen.

Ook hier werk je aan de nageeflijkheid, hij moet de hulpen vertrouwen en daar zonder stress en verkeerde spanning op reageren = nageeflijkheid

996981 schreef:

Pas als het paard zijn natuurlijk balans kan houden onder de ruiter, dus niet meer wegrent, of juist niet vooruit durft, en snapt dat been voorwaarts is en hand en zit terug, ga ik me pas een keer druk maken om de voorkant.

Doordat het paard dan echter bekend is met hand, zit en been en al heeft geleerd nageven aan de longe duurt dit proces vaak maar een paar dagen.

De flexies en soepelmaakoefeningen van Baucher doen feitelijk hetzelfde en duren ook maar een paar dagen.

Het grote verschil tussen Baucher en het Duitse systeem, zoals ik dat lees tenminste, zit 'm niet zo zeer in de volgorde van introductie van onderdelen maar het uitgangspunt en het doel. De systemen hebben een iets ander beeld van het eindplaatje en daarmee ook van de tussenstappen. De absolute basis is wel vergelijkbaar, een groen paard moet nu eenmaal een aantal dingen leren voordat je er ook maar iets mee kunt. Wanneer dit is geleerd is zegt Baucher dat het allerbelangrijkste is dat het paard in zijn optimale evenwichtspositie leert lopen en dat dat je vertrekpunt is om de juiste spieren te trainen. Het Duitse systeem zegt ook dat het paard in een evenwichtshouding hoort te lopen maar vindt dat het paard zo veel mogelijk het gewicht op de achterhand dient te nemen en start dus zo snel mogelijk met het trainen daarvan. De filosofie is dat wanneer de achterhand sterker en soepeler wordt, dus de hoeken van de gewrichten verkleinen, de voorkant ontlast wordt en er daardoor meer oprichting ontstaat. Baucher streeft die extra oprichting niet na.
Seeger vraagt ook het groene paard om de hals en hoofd hoger te dragen maar maakt de oprichting afhankelijk van de bouw van het paard en de vordering in de training. Baucher doet dit niet of nauwelijks.

jannico schreef:

Als niet, was het nu niet opgelost geweest

En de natuurlijke balans is niet 1 op 1 gelijk te trekken met de balans als wij er op zitten. Al is ie aan de longe en in de wei ook behoorlijk verzameld en kan ie van nature een knappe capriool springen.

Balans is voor mij dus wel een voorwaarde. De balans moet overeen komen met het gevraagde dan wordt het een variabele.

Maargoed daar zitten ook weer kruis verbindingen aan hoe je vind de verlenging van de hals moet plaats vinden of uberhaubt moet kunnen plaatsvinden in beweging. En hoe je vasthoud aan absolute oprichting of niet, sluiten van de pol of niet etc etc. Veel knopjes om aan te draaien en oneindig veel variatie..

MCE schreef:

996981 schreef:

En dus weet je niet waar de informatie vandaan komt... Het is zo gevaarlijk alles wat op internet staat te geloven. Zeker als de schrijven er (financieel) baat bij heeft dat je geloofd wat hij schrijft...

u hebt helemaal gelijk,

het staat helemaal gelijk met de boeken en ervaringen en bevindingen van mensen hier op bokt, even gevaarlijk want ik kan het nergens staven

behalve dan dat ik haar bevindingen helder vind en de moeite waard om te lezen of het soms bruikbare info is (elk paard is immers anders)


tip: niets lezen zonder bronvermelding en waarheidsbevinding

irmaz schreef:

Nonsens. Gewoon alles lezen en wanneer je iets tegen komt dat je interesseert ga je naar andere (wetenschapelijke) bronnen zoeken om te zien of wat er staat helemaal, half of niet waar is.
Zelf na blijven denken en kritisch blijven. Alles op internet waar geen duidelijke bronvermelding bij staat als gevaarlijk betitelen is zoiets als boekverbranden in de middeleeuwen.
En dit is mijn mening, dus lees hem met een gerust hart.

jannico schreef:

Tuurlijk moet iedereen het leren. Maar een Patrick kittel? Een Edward Gal? het is een beetje een gebroken plaat hedendaagse namen te noemen. Dergelijke exponenten beschouw ik als moderne dressuur.

996981 schreef:

jannico schreef:

Als niet, was het nu niet opgelost geweest

En de natuurlijke balans is niet 1 op 1 gelijk te trekken met de balans als wij er op zitten. Al is ie aan de longe en in de wei ook behoorlijk verzameld en kan ie van nature een knappe capriool springen.

Balans is voor mij dus wel een voorwaarde. De balans moet overeen komen met het gevraagde dan wordt het een variabele.

Maargoed daar zitten ook weer kruis verbindingen aan hoe je vind de verlenging van de hals moet plaats vinden of uberhaubt moet kunnen plaatsvinden in beweging. En hoe je vasthoud aan absolute oprichting of niet, sluiten van de pol of niet etc etc. Veel knopjes om aan te draaien en oneindig veel variatie..

Daarom leer je in de Duits klassieke methode een paard eerst voorwaarts gaan in de nieuw balans onder de ruiter. Dan is het later, als balans en verzameling om de hoek komen, zelden een issue. Het is immers het eerste dat hij geleerd heeft en een punt dat iedere training weer duidelijk naar voren komt.

irmaz schreef:

jannico schreef:

Tuurlijk moet iedereen het leren. Maar een Patrick kittel? Een Edward Gal? het is een beetje een gebroken plaat hedendaagse namen te noemen. Dergelijke exponenten beschouw ik als moderne dressuur.

Leuk filmpje waarin Patrick Kittel van paard ruilt met een mindere ruiter en plaats neemt in het zadel van een 5 jarige spaanse hengst. Geeft een leuk kijkje in de keuken van hoe hij rijdt en hoe zijn paard gereden is.
[ Video ]

jannico schreef:

Maar hier lijk je voorwaarts te koppelen aan tempo..

996981 schreef:

irmaz schreef:

Nonsens. Gewoon alles lezen en wanneer je iets tegen komt dat je interesseert ga je naar andere (wetenschapelijke) bronnen zoeken om te zien of wat er staat helemaal, half of niet waar is.
Zelf na blijven denken en kritisch blijven. Alles op internet waar geen duidelijke bronvermelding bij staat als gevaarlijk betitelen is zoiets als boekverbranden in de middeleeuwen.
En dit is mijn mening, dus lees hem met een gerust hart.

Het lezen is niet gevaarlijk, zolang je, wat jij ook zegt er kritisch naar blijft kijken. Heel veel hypotheses blijken achteraf waar, maar het is wel verstandig een hypothese tot deze bewezen is te zien als dusdanig
Als ergens geen erkende literatuur van te vinden is, weet je gewoon niet of het waar is

Als je dat vervolgens wel interpreteert als waarheid, omdat je onvoldoende kritisch bent geweest in de boordeling van je bron, kan dat wel degelijk schade aan richten en is in die zin gevaarlijk.

996981 schreef:

jannico schreef:

Maar hier lijk je voorwaarts te koppelen aan tempo..

Het basis principe is dat als je been geeft, je paard voorwaarts gaat = tempo verhogen naar voren.
Hoe je het went of keert, omhoog komen (of achterwaarts gaan, slaan naar het been, bijten naar het been etc.) op je vraag voorwaarts te gaan (of tempo verhogen, hoe je het ook noemen wil) is niet de reactie die je will. Dat leer je in de Duitse en 'moderne dressuur' een paard als eerst.

Clasical schreef:

“Impulsion results from the horse’s frame of mind – a desire to carry himself forward.” – Arthur Kottas-Heldenberg

Kottas zegt het veel mooier vind ik: impuls is het verlangen van het paard om zichzelf voorwaarts te dragen.
Dat zegt al iets over de mate van balans die wenselijk is.

jannico schreef:

996981 schreef:

Het belang van aan het been zijn is niet anders in de Duits klassieke dressuur en in de “moderne dressuur”. We willen volgens allemaal hetzelfde: een paard dat het leuk vind om te werken en waarop we bij voorkeur niet te moe worden van het rijden, omdat het weinig kracht en inspanning kost het gevraagde te krijgen

Hoe we daar komen lijkt heel erg verschillend op de eerste blik, maar valt in weze reuze mee als zoals dit topic weergeeft.

Dan blijft er dus vooral onkunde en gebrek aan kennis over, als belangrijkste speerpunt. Daar kunnen veel ruiters zich nog in ontwikkelen. En ik denk dat een ieder die hier momenteel mee schrijft en meeleest, dat ook als doel heeft.

De een is alleen meer open en zoekt gelijkenissen in zijn vraagstelling, waar de ander vooral tegen iets aanschopt om vanuit daar onbewust meer kennis op te doel en wellicht in de toekomst toch een andere kijk kan ontwikkelen.

Als je heel stellig is bijgebracht dat wat je doet het enige juiste is, dan is het immers ook moeilijk open te staan voor andere ideeen.

En daar zit voor mij een verschil : Streven naar of daadwerkelijk doen. De hoeveelheid been en hand welke ik gemiddeld zie (ook op GP niveau) is in mijn ogen niet te rijmen met elkaar wat mooi past bij de volgende vraag:

irmaz schreef:

Ik ga gewoon mijn vraag nog eens herhalen maar dan op een andere manier:

Wat vindt je bij Baucher wat je niet kunt vinden in het reguliere/moderne/duitse skala rijden? En dan bedoel ik voor jouw persoonlijk, niet in algemene theoretische termen

Als die eerder gesteld is heb ik hem gemist.

Laat ik voorop stellen dat ik Duits niet gelijk trek met Modern. Gert Schwabl Von Gordon leek meer op de franse stromingen dan wat nu doorgaat voor Duits/Modern. Christoph Ackermann idem.

Maar persoonlijk een logische opbouw met als doel lichtheid. Als men "Modern" daar net zoveel waarde aan had gehecht hadden de divozas nu niet vol gehangen met aansnoer neusriemen, "buik beschermers" etc.

Logisch gebruik van de hand: Een lage hand moet "verdiend" worden (descente de main) als het paard niet in balans is, een correcte oprichting heeft dient de hand hoog gedragen te worden om de mond te sparen. Anders kan het bit niet veel anders doen dan op de lagen werken. De mond mag open en de paard mag aangeven wat hij van de druk vind. Ipv het eerder genoemde: dan doen we toch een gaatje bij neusriem assortiment.

Logische connectie met bodywork. de kaak flexies werken oa op de TMJ. Total Horsemanship van Jean Claude Racinet is hier vrijwel volledig aan gewijd. Welke flexie wat los kan maken. Ik krijg regelmatig verreden paarden voor mijn kiezen of paarden met fysieke problemen. Deze verdieping is onmisbaar.
Het helpt ook met vertalen naar de ondersteunende dierenartsen (die tevens osteopaat en Chiropractor zijn) vanuit hun professie vinden ze dit dan ook een logische aanpak.

Balans voor beweging en het voorkomen van "vuile" meters. De valkuil is natuurlijk geschuifel als sommige academische ruiters doen en een beperkte impuls. Dat is uiteraard niet de bedoeling.

Logische introductie van lateraal werk. Tov de vele meters en voltes die ik zie en associeer met andere scholen.

Verantwoordelijkheid bij het paard leggen in die zin dat wanneer het goed is het paard met rust gelaten wordt. Geen drijven om de pas geduw, getrek. valt het paard uit balans herstel je en laat je tot de volgende correctie nodig is. Mijn ervaring is dat dit het paard een gevoel van eigenwaarde en trots geeft.

Daarnaast heb ik me gewoon altijd meer aangetrokken gevoeld tot ruiters uit deze stroming. Dit is natuurlijk minder tastbaar. Maar daar in volg ik mijn gevoel.
https://www.youtube.com/watch?v=kSnTbZvX8a4 als een voorbeeldje.


Maar zoals gezegd ik rijd ook wel bij een GP ruiter. Ik wil leren en vind de feedback interessant. Wel probeer ik te luisteren naar wat ze wil dat ik verbeter en dat dan te vertalen naar een oplossing die ik ken. We praten daar dan over en dat geeft interessante inzichten.

996981 schreef:

Baucher heeft het wel over verzameling, vandaar dat ik het aanhaalde. Hij verzamelt voor er impuls is. Bij mij rijst nog steeds de vraag: hoe dan?... maar die wordt door niemand beantwoord

Impuls staat veel losser van voorwaarts. Verzameling in korte stukjes heeft een gezond jong paard prima kracht voor en ontstaat van zelf vanuit bijvoorbeeld een schouder binnen. De jongste van ons zelf die ik onder het zadel heb (hengst) is fysiek niet zo gemakkelijk veel te compact en barok eigenlijk en nog wat andere niet voorziene lichamelijke issues. Zijn eerste draf was meer piaffe en zijn eerste volte in galop resulteerde in een kwart piroute in galop en om nu te zeggen dat hij op dat moment super bespierd stond? nee. We moeten imo ook niet te moeilijk doen over een modicum van verzameling Mits uitgebalanceerd met genoeg rust.

Terug naar de jonge hengst: al dat gedoe leuk en aardig maar voorwaarts hecht ik wel waarde aan want het werd al snel een beetje plakkerig. Ik heb mijn eigen credo een beetje laten varen en gekeken naar wat ik dacht dat hij nodig had . Ik heb daar een fout mee gemaakt. Voor hem was voorwaarts gewoon moeilijk en binnen notime ging hij op de achterbenen. Goed het is een beetje een dramalama dus alles moet groot.. Ik ben helemaal terug gegaan en toch maar weer gewerkt in balans. Inmiddels krijgen we beetje bij beetje de voorwaarts terug.

Dit paard heeft rete veel impuls, maar geen voorwaarts. In mijn observatie zie ik dat vaak. En ik zie ook veel paarden die als voorwaarts bestempeld worden die eigenlijk gewoon keihard vluchten voor het been.

En zo zijn er nog wel meer dingen natuurlijk. Maar dit is globaal wat als eerste in me opkomt

jannico schreef:

Goed, Het paard versnelt en is licht op het been zover zijn we gelijk gestemd.

Er ontstaat een situatie waarbij er iets gevraagd wordt (net iets meer van dat gene het paard al weet) wat als moeilijk beschouwt wordt om reden X. Ik werk dan aan reden X , hij weet immers al wat er verlangt wordt maar in die situatie kan hij het niet uitvoeren.

Reden X wordt verholpen voila hij kan oppeens wel dat geen doen wat ik vraag. Ik heb me niet dood gestaard op het meest zichtbare : hij is tegen het been. Ik heb de reden waardoor hij het niet correct kon antwoorden weg genomen en hij is niet meer tegen het been.

Je kan stellen dat ik gewerkt heb aan de reactie voor het been, want hij is er immers niet meer tegen doch heb ik er geen extra aandacht aan besteed buiten het geen wat inderdaad iedere sessie weer om de hoek komt: Lichtheid op het been en voorwaarts gaan op het verzoek.

Elisa2 schreef:

En zo zijn er nog wel meer dingen natuurlijk. Maar dit is globaal wat als eerste in me opkomt

Vluchten voor het been noemen ze vaak loperigheid, lopen van het achterbeen af. Dat is inderdaad niet hetzelfde als "aan het been" en "voorwaarts denken". Impuls..ja heetheid kan zich ook vertalen in drukdoenerij van het paard. Zolang het niet aan het been is zou ik het geen impuls noemen.

Voor de rest kan ik het redelijk volgen wat je schrijft behalve het flexwerk aan de voorkant. De kaakflexies, maar wellicht heb ik hier geen beeld bij. En hand hoog dragen? hoe moet ik dat zien? Als Antoine de Bodt manier?

Nu zeg je veel trainingpaarden te hebben, ik wordt wel benieuwd naar bewegend beeldmateriaal.