Bokt.nl

SinneJ schreef:

Die twee dingen; nageeflijkheid en gehoorzaamheid zijn voor mij de sleutel om verder te komen.

Simpelman schreef:

SinneJ schreef:

Die twee dingen; nageeflijkheid en gehoorzaamheid zijn voor mij de sleutel om verder te komen.

Nageeflijkheid en gehoorzaamheid, maar wat zit er fout hier in deze passage?

[ Afbeelding ]

Simpelman schreef:

Ik leg slechts de vinger op het missende onderdeel bij je conclusie namelijk de aanleuning.
Het is precies dat wat er mist bij Anky, zonder aanleuning heb je geen neerwaartse tendens en dus geen oprichting.

Simpelman schreef:

SinneJ, Ik woon een kwart van mijn leven in FR, ben gepassioneerd van PH K die ik persoonlijk ken, het Cadre Noir heb ik vele (+10) malen bezocht, uitvoering en training.

Fransen zijn Frans en niet Duits, Duits is voor een Fransman bruut, zonder elegantie, kadaver dicipline met een zekere hardheid, bekrompenheid.
Fransen voelen zich daar entegen hoogstaande mensen, intelligent, elegant, ruimhartig, fijnzinnig, beleefd.
Er zit natuurlijk een kern in deze stereotiepen hoewel ze voornamelijk onwaar zijn. Het is gemakzucht.

Fransen noemen dingen anders, ze noemen ze niet op zijn "Duits" want dat kan niet.
Het D woord Anlehnung zien FR als het paard bij de kop pakken en in de krul houden met een aanzienlijke druk op de teugels. Men gebruikt de slechte voorbeelden om het gelijk van zichzelf te bevestigen.
Dat gebeurt natuurlijk veel maar dat wil niet zeggen dat dat Duits is of dat het goedgekeurd wordt, het is gewoon menselijke zwakheid en het wordt ten minste net zoveel toegepast in FR.

Het skala is ook Duits en dat volgt de Fransman natuurlijk ook niet, men deelt het idee op in stukjes en vernietigd het dan per onderdeel.

Ik ben een nuchtere Hollander en sta hier buiten, ik kijk en luister, ik lees, denk na, rijd mijn paard en voel.
Er is tegenwoordig niet zoveel verschil tussen beide scholen, men bereikt het doel op iets andere wijze.
Fijne, klassiek rijdende Duitsers op net zo zachtzinnige wijze als Franse.
Kleine details worden opgeblazen als "het" middel om tot goed rijden te komen.

Fransen volgen net zo de logika van het skala als Duitsers maar noemen het anders, Fransen zoeken net als Duitsers naar een fijne/lichte aanleuning.
Waar het om gaat is dat een paard ontspannen, efficient door zijn lichaam heen kan bewegen en wel zo dat het fijn te rijden is.

Hiervoor is aanleuning nodig.
Zowel FR als D zoeken hiernaar, wanneer de aanleuning goed bevestigd is dan kunnen we verder gaan met het werken aan doorlatendheid.
Zonder aanleuning is dit vrijwel onmogelijk omdat er geen verband tussen voor en achterkant meer is.
Optimale doorlatenheid ontstaat op een optimaal losgelaten paard, een paard dat achter de loodlijn gaat is niet optimaal losgelaten het spant zich onnodig en onefficient aan in delen van het lichaam.

Waar het in dit soort discussie fout gaat is het begrip aanleuning.
Aanleuning is niet druk op het bit, het is het resultaat van krulrijden en een paard voorwaarts drijven in een verkeerde houding, voorbij zijn kunnen. Slecht toegepaste rijkunst.
Aanleuning komt voort vanuit losgelatenheid, vertrouwen en voorwaartse drang, een paard komt dan in een neerwaartse tendens.
Het paard zoekt hier nu de begrenzing op van de hand, voorzichtig, zachtjes, het drukt niet op het bit omdat het dit niet kan, de ruiterhand is een nagevende hand, deze neemt helemaal geen druk op.



Ik nodig nogmaals iedereen uit om eens een aantal progressieve overgangen te maken van draf naar stap en v.v. en te voelen wat er verschillend is in de bewegingsafloop in het lichaam van het paard wanneer het voor en wanneer het achter de loodlijn gehouden wordt.

FCSA schreef:

Wat betreft het verschil tussen de Duitse en Franse benadering: heeft dit ook nog iets te maken met het type paard? Duitse school meer beschikt voor warmbloeden, Franse school voor Iberische paarden? Of denk ik nu te makkelijk/generaliserend?

FCSA schreef:

SinneJ schreef:

Bedoel je daarmee of de methodes erop gebaseerd zijn?

Vooral of ze zinvoller/succesvoller zijn bij een bepaald type paard (biomechanisch). Ik kan me bij warmbloeden met lange ruggen de waarde van constante aanleuning / verbinding achter naar voor goed voorstellen, en bij de compacte Iberische rassen met veel zelfhouding de lichtheid van de Franse school.

Voor mij zeer interessant aangezien we een warmbloed en een Lusitano hebben