Geplaatst: 12-03-08 13:27 Cassidy schreef:Ligt aan de situatie. Kom ik een paard tegen die steil omhoog gaat en het echt niet verantwoord is om er op te blijven zitten: probeer het in godsnaam vanaf de grond op te lossen want echt geen paard, geen enkel paard is het waard om het leven voor te laten of de rest van je leven in de rolstoel te moeten slijten.
Als je zelf niet goed in je vel zit: waarom er dan ueberhaupt opstappen?
Als je paard een dwarse bui is: gebruik je verstand en je inzicht om te kunnen beoordelen of dit echt een uitzondering is, of het paard structureel probeert om onder het werk uit te komen. Is dit de uitzondering (paard hengstig of spierpijn) mag je er aan toegeven. Is dit structureel (paard wil niet rechtsaf bij het werk, of niet goed aanspringen) doorgaan tot je de gewenste reactie krijgt en dan stoppen.
Is zo afhankelijk van de situatie, en het inzicht en beoordelingsvermogen van de ruiter die er op dat moment opzit of mee omgaat: valt geen regel op te verzinnen.
ben ik het helemaal mee eens...
Als mijn paard (merrie) een gevecht aan gaat met mij, dan heb ik niet goed gereageerd op de problemen die ik eerder in het rijden tegenkwam.
Is ze kijkerig (heeeeeel vaak) of erg gespannen, probeer ik haar eerst op een veilig stuk lekker aan het werk te krijgen, desnoods alleen in stap. En afhankelijk van de situatie zet ik dan ook wel eens door als ik vind dat ze aanstelt. Als ze buiten ergens beslist niet langs durft (aanstellend of echt bang) dan probeer ik eerst even door te zetten, maar werkt het averechts en/of lwordt het gevaarlijk (stond laatst ineens midden op de weg door erg hard flapperend kuilplastic waar ze niet langs durfde en ik bleef toen net te lang zitten en proberen) dan stap ik af en neem haar aan de hand mee er langs en stap daarna weer op om verder te rijden.
Is ze erg strak in de aanleuning, dan probeer ik haar te laten ontspannen en als het me echt niet lukt en evt. ge"irriteerd raak dan ga ik wat anders doen (bijv. lange teugel voorwaarts (uit)rijden in draf en galop, of een buitenritje maken)
Ben ik van te voren al gestressed? Dan ga ik longeren of een blokje om aan lange teugel, of desnoods ernaast wandelend als ze beweging moet hebben, anders sla ik gerust een dagje over.
Ze laat wel eens iets van verzet zien met rijden als ze het moeilijk vind, maar dan rijd ik gewoon rustig door en negeer het gedrag en beloon zodra ze ook maar iets van meewerking toont. (bijvoorbeeld ze staakt even omdat ze meer op het achterbeen gezet wordt en tegen de hand en tegen het been komt omdat ze het moeilijk vind, en dan gaat ze op mijn been toch weer goed voorwaarts, dan beloon ik het voorwaarts gaan met stem) Als ik op zo'n moment boos zou reageren op haar verzet, heb ik kans dat het veel erger wordt (omhoog komen bijvoorbeeld), terwijl het met negeren zo voorbij is en je gewoon zonder stress verder kunt rijden en hetzelfde even later opnieuw kunt proberen. Meestal lukt het de 2e keer dan al veel beter. Blijft het moeilijk, dan vraag ik misschien iets wat ze op dat moment lichamelijk of geestelijk nog niet aan kan en doe ik een stapje terug en/of ga iets anders doen.
Ik probeer te voorkomen dat ik de boosheid op voel komen borrelen. Als ik het zover heb laten komen dat het wel borrelt, ga ik stappen aan lange teugel of zet haar even stil om tot 10 of 100 te tellen zodat ik af kan koelen
. 
en ik zou dan de volgende x als er weer oorlog is, ff mn instructrice raadplegen. 
haal hulp verbeter het paarde gedrag en begin bij je zelf, 
leer van je fouten, 
leer die te accepteren 
en begin opnieuw met hulp. 
