Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Breghje schreef:Daaruit bleek dat het nieuwe paard de andere opjoeg en soms ook beet. Dus als ik haar een mep had gegeven had ik geen signalen opgevangen wat ze me wilde vertellen en had ik mijn paard niet begrepen....
Ninx schreef:'WIE DURFT ER NOG...' zou moeten zijn 'WIE WIL ER NOG...' of zelfs 'WIE VIND HET NOG NODIG...'
Zoals er in de loop van de geschiedenis al duizenden misvattingen hebben bestaan over alles m.b.t. opvoeding, voeding, psychologie, de natuur, etc... Zo zijn er ook al duizenden, liever gezegd miljoenen fouten gemaakt in het omgaan met deze verschillende zaken.
Meer dan 30 jaar rondlopen op deze aardkloot heeft me geleerd dat aggressie je niets, maar dan ook niets oplevert. En sorry, die zogenaamde 'opvoedkundige' klap komt nu eenmaal vaak voort uit frustratie, haast hebben en het paard werkt niet mee, boosheid, onmacht, etc...
De mensen die kunnen lezen en schrijven met hun paard, die volledig vertrouwen toewijding krijgen van dat dier, zijn mensen die wel consequent zijn maar ze gebruiken geen aggressie.
Slaan is een korte termijn oplossing en levert je direct resultaat op. Op de langere duur zul je er echter naar mijn idee juist minder resultaat mee boeken omdat je zelf geen gezag uitstraalt maar dat gezag probeert af te dwingen door te meppen. Dat keert zich toch tegen je.
Wanneer je bereid zou zijn meer tijd te investeren in hekele punten zul je volgens mij op de langere duur die dingen kunnen doen met je paard waar je bij anderen altijd aan vergaapt: "hoe doet ze het in godsnaam?". Het kost alleen tijd... daar moet je zin in hebben. Het er even intimmeren werkt dan sneller idd.
Maar goed, ik denk dat mensen die hun paard slaan of minder geduld hebben of er de feeling voor missen. Want waarom krijgen veel mensen (en niet alleen zweefteven maar soms ook ouwe boertjes) alles voor elkaar met hun paard zonder hun hand op te lichten (en nee, dat zijn niet altijd 'doetjes' paarden), en krijgen anderen dingen alleen voor elkaar door bij tijd en wijle flink te meppen?
Volgens mij heb ik die 'gift' ook niet echt, maar ben wel bereid te leren en neem de tijd en ben consequent... ik kom er denk ik wel zonder een boos springend en schreeuwend poppetje met een zweep in de hand te zijn.
Dat gedoe over een kudde waarin wordt gemept is een non-argument idd. Zoals Nadya dat beschrijft is het voor iedereen wel duidelijk dat in een 'gezonde' kudde geweld zeeeeeeer beperkt voorkomt.
Terecht wijzen kan beter gebeuren door het Pavlov effect: goed gedrag verdient een goede beloning, slecht gedrag verdient een vervelende beloning...
Urielle schreef:Breghje schreef:Daaruit bleek dat het nieuwe paard de andere opjoeg en soms ook beet. Dus als ik haar een mep had gegeven had ik geen signalen opgevangen wat ze me wilde vertellen en had ik mijn paard niet begrepen....
Dat staat los van elkaar. Je weet dat je paard zich blijkbaar niet fijn voelde dus alsnog kun je overdenken waarom dat is. Maar bijten accepteer ik nooit of te nimmer. Er zijn andere manieren om iets kenbaar te maken dan de littekens op mijn arm te zetten. En ja, dan krijgen ze een knal, en bij bijten is dat ook gelijk een goeie ook. Heb dan ook geen bijtende paarden op stal, die weten wel dat het vrouwtje dat niet appecieert.
Overigens kan ik aan mijn paard prima zien of hij terecht op zijn kop krijgt of niet. Voelt hij zich onheus bejegend dan is hij echt overstuur, staat een half uur later nog te trappelen op zijn plaats. Is hij brutaal geweest en weet hij zelf ook prima dat hij fout zit, dan accepteert hij ook dat ik hem op zijn kop geef.
Ninx schreef:Dat gedoe over een kudde waarin wordt gemept is een non-argument idd. Zoals Nadya dat beschrijft is het voor iedereen wel duidelijk dat in een 'gezonde' kudde geweld zeeeeeeer beperkt voorkomt.
Ninx schreef:'WIE DURFT ER NOG...' zou moeten zijn 'WIE WIL ER NOG...' of zelfs 'WIE VIND HET NOG NODIG...'
_Evanne schreef:Ik durf wel, zolang de pony daarna niet volop begint te bokken ofzo
Ik ben niet bang om andere mensen over me heen te krijgen.. Die penny's kunnen de pony's ook flinke tikken verkopen, dus die krijg ik toch niet over me heen
Nadya schreef:Ach, als mensen kinderen terug gaan bijten, dan ben ik uitgekletst. Tegen zoveel onnozelheid wil ik niet eens meer discussieren. Ben blij dat mijn meisje MIJN meisje is en niet wordt gebeten door een of andere mafketel en ik ben blij dat mijn paard MIJN paard is die blijkbaar niet opgevoed wordt, omdat ik geen losse handjes heb, maar hem verwen met 'suikerklontjes en aaitjes'
. Hallo!!! Nuances???
![]()
Ik heb blijkbaar een verwend kind, ook nog een verwend paard en ik heb me jarenlang voor jan je-weet-wel verdiept in kuddegedrag en ik zag het allemaal helemaal verkeerd. Nou, slaap lekker.![]()
Ik heb tenminste een band met mijn paard door partnerschap en niet door angst en dwang en mijn kind weet haar grenzen heel goed zonder ooit maar 1x geslagen te zijn, laat staan gebeten door haar mama.
En ik ben ook helemaal niet bang om andere mensen over me heen te krijgen door ergens tegenin te gaan, waar ik niet meer in geloof.![]()
Urielle schreef:Ninx schreef:Dat gedoe over een kudde waarin wordt gemept is een non-argument idd. Zoals Nadya dat beschrijft is het voor iedereen wel duidelijk dat in een 'gezonde' kudde geweld zeeeeeeer beperkt voorkomt.
Mits
- ze genoeg ruimte hebben om weg te komen (en dat is niet de stalgang)
- paarden elkaar niet storen (en dat doe je als mens soms wel, nog erger, dan heb je hem nog vast ook...)
Heb vorige zomer nog met spoed een merrie uit een paddock moeten bevrijden. Waren op de wei de beste vriendjes maar samen in een paddock ging niet. De merrie was in een hoek gedreven en werd gewoon afgemaakt door haar 'maatje' : voordurend en echt non-stop beide achterhoeven vol erop.
Heb mijn vorige paard ook al een veulen op zien jagen tot het tegen de grond lag en kon hem net uit de wei halen voor hij er bovenop sprong.
Paarden zijn echt niet alleen maar lievvvve beestjes naar elkaar. En ook niet naar mensen. Ze hebben ook hun persoonlijke ruimte nodig, zelfs de underdog kan raar uit de hoek komen als hij zich lastig gevallen voelt.
Ninx schreef:@ Suuskiiss: dat wordt je helaas ook nog altijd geleerd op maneges. Misschien leer van andere mensen wel andere methoden wanneer je aan een eigen paard begint. Ervoor open staan kan altijd toch? Wat heb je te verliezen?
@Biepje: ja, dat is een goede opmerking. Betekent niet slaan dat je altijd lief bent? Lijkt me niet toch? Dat is gewoon het ene uiterste tegenover het andere uiterste. Er lijkt me ook nog een middenweg. Maar enfin, jij doelt op mensen die geen overwicht hebben, hun grenzen laten overschrijden, en niet consequent zijn? Ja, die mensen kunnen inderdaad een monster maken van een paard, levensgevaarlijk....
@Biepje: de middenweg is dat je niet direct hoeft te slaan, maar ook niet kussend en snoepjes uitdelend om ander gedrag vragen. Er is leesmateriaal genoeg, en er zijn genoeg mensen die een levend bewijs zijn. Op die manier probeer ik zoveel mogelijk te leren. Ik ben niet the next best goeroe die even komt vertellen hoe het moet. Maar net als iedereen heb ik ook de nodige ervaring, en heb ik geleerd dat het anders kan.
doom schreef:Ik dwing het respect ook af.
Ninx schreef:En hij zei: 'nooit, maar dan ook nooit kwaad worden.' 'Niet gaan meppen, maar werken aan je slimmigheid, en je overtuigingskracht.' En het werkt blijkbaar, want wat een keurig opgevoede paarden...
.....
ps: wat ik niet begrijp is dat sommige een verholen stukje trots in hun entries stoppen: 'mijn paarden doen niks zodra ik binnen kom, die kijken wel uit', 'ze weten dat ze bij mij niks moeten doen, want oh wee', 'sinds die harde klap kijkt ie wel uit voor me'. Dat vind ik dus niet iets om trots op te zijn. dat is gehoorzaamheid ingegeven door angst en niet door onderwerping en/of acceptatie.
Ninx schreef:Waarom luistert een schoolklas wel naar de ene leerkracht, en treiteren ze de ander een burn-out in? Het heeft allemaal te maken natuurlijk overwicht, en voor sommigen van ons (zoals ik) in de toekomst misschien een geleerd overwicht! Mooi streven toch?
Urielle schreef:Dat eerste ben ik met je eens: niet kwaad worden. Maar je hoeft toch helemaal niet kwaad te worden om een tik te geven? Zoals ik een leerling op de gang mik voordat ik kwaad word, als teken dat hij de uiterste grens heeft bereikt, zo krijgen paarden van mij een tik. Daar gaat een skala aan waarschuwingen aan vooraf en kan prima zonder woede gebeuren.