Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
MissEvil schreef:http://cgi.nos.nl/cgi/player/?mpurl=htt ... ex_av.html
Ik vond ook dat de 'sparkle' er een beetje vanaf is.
En ligt het nu aan mij, of is het achterbeengebruik bij de piaffe aan de mindere kant? (dat is een serieuze vraag)
Citaat:
liberty22 schreef:om te reageren op het trainingsschema van vido wil ik wel effe reageren hoe ik het doe ik doe de opleiding van Bent branderup.
Ik ben natuurlijk niet van een zo hoog niveau maar hier komt ie.
Vaak begin ik met aan de hand werken zodat het paard rustig los kan komen en ik kan zien wat er gebeurd(wat ik toch makkelijker vind als voelen)
Ga eerst met stelling buiging langs de hoefslag om te kijken of paard bekkenpunt naar voren brengt.
Dan begin ik met een travers op de andere hand waar het paard het minst zijn bekken naar voren bracht , op die manier probeer ik beidde kanten even goed te krijgen wissel natuurlijk vaak af.
is het beoogde resultaat nog niet bereikt zijn er nog andere oefeningen om de gedragenheid te bevorderen.
Soms stap ik er op als iets niet lukt omdat je dan meer macht over het paardenlijf hebt(beetje zwart wit gezegd) dan als je er naast staat.
Als ik met aan de hand werken klaar ben(15 min)
Ga ik rijden wederom kijk ik of het paard op de hoefslag zijn bekken mee wil nemen of een schoudervoor wil geven aan de hand van hoe dat lukt vul ik de rest van mijn training in soms gaat het heel erg goed en ga ik lekker mijn oefeningen rijden en verzamelen.
Mocht er een been /bekken het niet doen zoals ik het graag wilde dan gebruik ik allerlei oefeningen om hier verbetering in te brengen.tussen de oefeningen door kijk ik altijd of het paard naar de hand is door voorwaarts neerwaarts te gaan.
zo ziet het er bij mij dus uit maar een standaart heb ik dus echt niet .
Misschien is dat een groot verschil???
ps ik heb veel aan de oefening renvers maar zie hem in de huidige dressuur nooit voorkomen , klopt dat dat hij daar niet voorkomt of heb ik dat verkeerd???
zo wijken we ook nooit omdat het in ik zeg maar even klassieke ogen geen gymnastiserende oefening is het paard erg gemakkelijk over de schouderweg kan maar op http://www.paardenbegrijpen.nl staat er een uitgebreidde uitleg over dat is ook wel een verschil he???
Don_Marcello schreef:Een nog niet verreden paard zal omspringen als je hem van achter omstelt. Dat is dan ook de meest natuurlijk hulp voor een changement. Je andere achterbeen wordt dan binnenbeen!
Zo leren wij (klassiek/academisch) de galopwissels. Eerst in stap, later draf en galop schouderbinnenwaarst inzetten, dan travers over diagonaal (=appuyeren) naar de overkant, doorgaan in zelfde buiging (renvers dus contra (galop) en dan omstellen naar travers. In Galop en met de juiste timing en voldoende sprong en impuls is dat het moment van de wissel. Vanuit travers weer schoudebinnenwaarts inzetten is dan weer om hem recht te richten.
Zo leer je ook de wissel zonder ze eerst uit balans te brengen.
Waarom zou je een paard in conta de verkeerde kant op willen laten buigen? Zo maak je de voorhand los van de rest van het paard, krijg je dus rare kronkels en spanningen in zijn ruggegraat en kan je deze natuurlijke (klassieke) hulp niet meer toepassen.
Vido schreef:- Travers vind ik nou een onlogische oefening, vooral omdat dit al in het M2 wordt gevraagd (de meeste paarden kunnen dan nog niet zo goed dalen in hun binnenheup) en na de Z2 verdwenen is. Appuyeren is logischer.
Wanted2003 schreef:Zep schreef:
Tuurlijk moeten die mensen het moderne wel blijven doorvoeren, aangezien 90% van de concurrentie met moderne methodes rijdt.
Daarnaast blijf ik mijn punt houden over staartgezwiep: lang niet al het staartgezwiep duidt op VERZET. Als je echt verzet wilt zien, denk dan aan Gribaldi tijdens Eindhoven.
liberty22 schreef:Mijn mening is dat als het jureren weer eens goed onder de loep genomen moet worden en dan niet alleen in GP maar ook de lagere klassen moeten er hogere eissen aan de jury worden gesteld want als je soms het commentaar op de briefjes leest kun je toch wel huilen of zitten mensen er gewoon compleet naast en staan er heel onlogische dingen op .
Zep schreef:Jahoor en ik heb 'm vaak genoeg in 3-takt mogen aanschouwen (i.i.g. niet een 4-takt die zonder enige moeite met het blote oog (= zonder slow-motion) te herkennen is).QQ: heb je wel eens naar de beenzetting in de pirouette gekeken? Als hij niet viertakt wordt valt je paard om
jirina schreef:Dat is wat ik bedoel met een draf, die geen draf is. Daar zou naar gepunt moeten worden...Verder heb ik geprobeerd beelden af en toe stop te zetten.
Het paard vertrekt af en toe (uitgestrekte draf ?) eerder met zijn achterbeen .
De ene voorbeen maait naar boven, terwijl de beide achterbenen in de lucht zijn - dus de andere voorbeen draagt het gewicht.
Dus onregelmatig en op de voorhand.
Ik denk dat dit is het punt wat een 'klassiek' ruiter nooit zal toestaan (akademische of franse school), met andere woorden - in klassiek absoluut ongewenst. (Onregelmatig en op de voorhand.)
Dan liever maar minder spectaculair .
jasmijn78 schreef:Ik weet niet wie hier de hoefslag heeft? In de kerstpecial staat een heel artikel over John Swaab (oud GP ruiter, nu 80 jaar) en Chantal van Lanen (juniorenruiter, 19 jaar). Het artikel heet: Zestig jaar verschil, gelijke visie. Een heel interessant stuk over paardensport en dressuur van vroeger en nu. Waar het op neer kwam: vroeger was er minder competitie (er waren maar enkele GP ruiters) en nu ligt het niveau van de sport veel hoger en is de kwaliteit van de paarden beter. Daarentegen staat dat nu weer veel jonge paarden kapot gereden worden (o.a. in pavo cup) en dat veel ruiters basisbeginselen overslaan.
Opmerkelijk was dat John Swaab het jammer vond dat veel ruiters geen opleiding naast de paarden volgden (en dus ook in het bedrijfsleven zouden werken) Volgens hem zou je dan als ruiter veel beter kunnen relativeren en kritisch naar jezelf kunnen kijken. Al met al een heel goed artikel dat aangaf dat het niet allemaal zwart-wit is. Vroeger was niet alles beter, en anno 2007 bestaan weer hele andere valkuilen.
Bijvoorbeeld de betere kwaliteit van de paarden tegenwoordig. Veel paarden lopen uit zichzelf al heel goed in de oprichting met een goed achterbeen en een mooi voorbeen. Dan lijkt het heel wat als er een ruiter op zit, maar deze heeft geen controle over de houding. Ook opmerkelijk was dat een ruiter van de oude stempel al John Swaab pro LDR/dieprijden is. Zijn argument wat dat juist de paarden van nu die uitzichzelf al in die mooie houding lopen, dat je het lef moet hebben die in een andere/diepere houding te rijden en hem daarna op initiatief van de ruiter weer in de 'juiste' houding rijdt zodat je controle krijgt en dat de paarden de kans krijgen hun rugspieren te ontwikkelen.
Ook stond er iets in dat Anky geen messias is, niet alles wat zij doet werkt voor een ander. En dat je volgens een bepaald systeem kunt trainen, maar dat je als ruiter open moet staan voor alle invloeden. Dat je moet durven vragen. Dat het wel leek of vragen tegenwoordig minderwaardig is en dat de meeste mensen alleen maar op 'uitzenden' staan.
Al met al: een erg interessant (en lang!) artikel, een aanrader voor iedereen die dergelijke topics als deze volgt. Een heel helder artikel, zonder dat er gelijk met een beschuldigende vinger werd gewezen.
zipje71 schreef:Klinkt interessant, heb 'm helaas nog niet gezien...Was i.d.d. een goed artikel. De dingen werden benoemd en er werd niet omheen gedraaid.
Lielle schreef:hm, ik weet wel dat ik niet onder de indruk was van het grootste deel van de training in Jerez een paar weken terug. Veel ruk- en plukwerk, weinig opbouw in een training, een schimmel die niet fatsoenlijk kon draven of galopperen, een 7jarige die met grof geweld in een piaffe gedwongen werd en een paar ruiters die nog niet eens naar mijn paard mogen kijken. Overigens ook een paar ruiters die wel heel fijn konden sturen. Ik kon niet er enthousiast worden over dit voorbeeld van klassieke dressuur eerlijk gezegd.
Basje98 schreef:Maar als ik kijk naar hoe de echte klassieke meesters trainen EN hun trainingsmethoden doorgeven aan leerlingen, en je gaat dit vergelijken met Grand Prix, of 'Engelse dressuur'.... dan kies ik toch vor het eerste. In de klassieke rijkunst vind je bijvoorbeeld veel meer rust in de trainingen en veel meer kennisoverdracht. En dan bedoel ik niet alleen een (unzinnig) rijtje opsommen zoals "takt, losgelassenheit, anlehnung, schwung, geraderichten und versammlung", maar ook de redenen WAAROM je zo traint (inclusief biomechanica etc.) - of misschien heb alleen ik daar zo veel geluk mee gehad..? - Om het maar niet te hebben over de verschillen tussen "sportmachines" en echte paarden...