koend schreef:Tijd voor een nieuw aspect:
Goed paardrijden is partnerschap.
Er is al veel geschreven over de dierenbehoeften en rechten. De ene gaat daarin verder dan de andere, maar we zijn het eens dat we veel rekening houden met onze dieren.
Maar er is ook de andere partner, de ruiter/mens.
Die heeft toch ook behoeften en rechten?
Ikzelf ga straks mijn paard tot in de puntjes verzorgen, rustig invlechten, dan springen we in de trailer en op, naar de wedstrijd. Ikzelf wordt er zowaar vrolijk van dat alle coronashit op mijn werk even weg is.
Paarden houden en rijden, met wedstrijdjes rijden als extra motivatie houden mij gezond en "jong", anders was ik allang verzuurd.
Ben ik de enige?
Ik ben erg voor partnerschap met je paard.
... maar associeer dit niet direct met invlechten (niet ieder dier vind het leuk, ik herinner me een carrousel waarbij de knotsjes rechts moesten ook als de manen links hingen) en de trailer op en wedstrijd rijden.
Uiteraard is het bij endurance anders dan bij dresuur: die proef kan uitstekend op eigen terrein, endurance niet.
En de paard vriendelijkheid van endurance is in Nederland zo ongeveer onomstreden - de paardvriendelijkheid bij dresuursport is om een onbegrijpelijke reden compleet verdwenen. (Er zijn wel fijne ruitets, maar juries geven punten aan een dier dat niet draagt met de achterbenen, een holle rug heeft en geen aanleuning neemt - maar duidelijk met spierkracht achter de loodlijn wordt gehouden waarbij het bit non stop van links naar rechts door de mind schuift. Niet alleen in de L, maar ook M en Z en hoger.
)