Bokt.nl

jerich0 schreef:

De reden is zowel ruiters ,instructeurs, ouders,...
Als je als ruiter afhangt van het geld en jij vraagt 4 maand om een paard deftig te doen lopen en de ander doet het in 2 maand, dan verdien je niet, en men steekt het paard achteruit, zowel in lesgeven als zelf rijden. Dat krijgt men met veel sponsers die nog geen halster kunnen aandoen. Dan hangt de manege ook af van dat geld, want in de manege hier 1 km vandaag rijd dochterlief al met paard in het krulletje en ik laat haar stapoefeningen doen, dus klant is weg,...
Dan heb je nog de domme fotografen die geen idee hebben wat correct is. Dus de boekjes staan vol van foute foto's. Hoe moeten kinderen dit nog leren. In de huiddige maatschappij mogen en krijgen ze alles, maar eens opzoekwerk naar de geschiedenis en oude boeken is teveel gevraagd, wsnt daar staan geen leuke prentjes in.

Wedstrijdruiters gaan voor de meeste bekertjes op de kast met een paard dat niet van hen is. Wat maakt het hen uit dat hij na 2 jaar kapot is. Hun naam is gemaakt...

En juryleden zouden terug gewezen moetenn worden op de FEI regels. 1 belangrijke is:" een paard mag niet langer dan 10sec achter de loodlijn lopen anders dient deze te worden gediskwalificeerd." Hoeveel ruitrs zou men nog zien in de ring?
Men is tegenwoordig van paardonbekende naar GP ruiter in 2 jaar, want ze hebben het geld. Hier ligt de fout. Men moet terug naar instructeurs die echte kennis hebben. Harder optreden in maneges tegen beginners die de kampjes lesgeven, want daar start het. En voor de eerste rijles, verplicht een basisboekje te lezen...

horseyfries schreef:

Gulpje schreef:

En ook een topic waarin iedereen dus van zichzelf wel vindt dat hij/zij het allemaal op de juiste manier doet. Iedereen heeft het over het bedroevend slechte niveau maar niemand in dit topic hoort daarbij, of ze rijden geen wedstrijden en zien al het slechte langs de zijlijn of ze komen met gemak de klassen door. Alhoewel ik ook las dat jury aangaf een lesklant te hebben die ze ging doorverwijzen omdat ze diegene niet goed genoeg zou kunnen helpen met de wissels. Dat is zelfkennis en ook bewijst ze mi daarmee dat ze zichzelf niet te 'groot' vindt.

Maar wat is de juiste manier? Ik denk dat iedereen het er wel over eens kan zijn dat dat op een manier moet gebeuren dat zowel paard als ruiter zich happy voelen, en dan met nadruk op het paard natuurlijk. Maar de wegen naar goed en fijn leren rijden verschillen nogal. Zo heb ik mijn paard naar de M2 gereden zonder een goede basis. Kort gezegd; scheef, niet fijn over de rug en toen we eenmaal in de M2 belandden (en ik moet zeggen dat we daar desondanks wel snel zijn gekomen) liepen we om het maar eerlijk te zeggen gewoon vast. Mijn huidige instructrice vond het eigenlijk een behoorlijk wonder dat we zo ver zijn gekomen, maar of dat nu een compliment was? Voor mij is dat een behoorlijke eye opener geweest. Heb er nooit bewust bij stilgestaan en geevalueerd hoe het zat, hoe ik bezig was en hoe het beter kon. Pas in de M2 begon ik te beseffen dat er iets niet klopte, maar wat het dan was? Nu doe ik dat wel, ik heb geleerd van die periode en alles wat ik nu doe staat in het teken van fijn lichaamsgebruik van mijn paard en ik durf wel te zeggen dat ik gegroeid ben als ruiter. Maar dan alsnog, is dat dan goed (genoeg)? Ik blijf het moeilijk vinden omdat ik nooit een topruiter zal zijn maar het beste wat ik kan doen is er elke keer bij stilstaan hoe ik mijn paard het beste kan rijden zodat het voor hem het meeste loont.
En eigenlijk vind ik het in een topic als deze heel makkelijk om met zijn allen te roepen dat we het allemaal zoveel beter doen, dan de Nederlandse Top, of het gros van de L1 ruiters in Nederland. Wees en blijf kritisch op jezelf, daar hebben jij en je paard veel meer aan.

Ben het hier helemaal mee eens, verbeter de wereld, begin bij jezelf!

Ook ben ik het niet eens met de stelling dat het "tegenwoordig" zoveel slechter is. Ben al sinds 1975 op wedstrijden te vinden en ik begrijp echt niet hoe je kunt stellen dat het toen beter zou zijn. Er werd slechter gereden, ook op topniveau (dank voor de mooie plaatjes en filmpjes daarvan, ze spreken boekdelen!), paarden moesten de hele dag op de vrachtwagen staan vaak zonder tussenschotten, tuig paste vaak voor geen meter, bitten hingen vaak veel te laag, om over de omgang met de paarden nog maar te zwijgen. Van een fysio of tandarts had al helemaal niemand gehoord.
En de instructie was vaak de plaatselijke boer die riep dat je nog wat harder moest drijven, terwijl het paard zo onnageeflijk als een stok je armen al uit je lijf trok.
"Rij hem aan elkaar"!

Op elk niveau zijn mensen te vinden die het niveau niet aankunnen, omdat ze winstpuntjes gesprokkeld hebben en over zijn gegaan terwijl ze er niet aantoe waren. Dat is ook niet iets van "tegenwoordig", dat is altijd al zo geweest. Ga je dat ooit kunnen veranderen? Nee, waarschijnlijk niet.
Dus wat blijft er over? Zorgen dat je zelf betere keuzes maakt, dat je goed les neemt, en dat je mensen probeert op een goede manier te vertellen wat ze anders of beter zouden kunnen doen. Dan lever je een constructieve bijdrage. Met aan de zijlijn van een wedstrijd staan smoezen met anderen over hoe slecht iemand rijd help je niemand, en ben je zelf niet bepaald een voorbeeld van een fijn mens.

Rudet schreef:

Na een aantal jaren geen wedstrijden te hebben gereden ben ik afgelopen winter weer begonnen. Inmiddels ben ik ook weer gestopt want na een aantal wedstrijden was ik helemaal klaar met hoe het er nu aan toe gaat :-( Zelfs in de B vindt het overgrote deel van de ruiters het normaal om met (soms echt lange) sporen te rijden en het paard met strenge hand in de krul te trekken en/of al zagend de ring rond te rijden. Mijn verbazing was groot dat deze ruiters vervolgens ook nog eens beloond worden voor hun gedrag doordat ze hoge punten krijgen van de jury.

[***] schreef:

@horseyfries, idd jammer dat je mijn verhaal zo interpreteert. Ik was eigenlijk al een beetje bang voor dergelijke reacties. Het is ook geen aanval op Parcival of Adelinde persoonlijk, maar ik bedoel het meer als algemeen voorbeeld. Misschien had ik beter geen naam genoemd, maar het iets algemener moeten stellen. Sorry.
Ik hoef overigens nergens beter van te worden om antwoord te geven op jouw vraag.
Ik vind het moeilijk om dit goed te kunnen beschrijven, dus ik kan me voorstellen dat mijn bericht niet begrepen wordt zoals ik het bedoel.

horseyfries schreef:

[***] schreef:

@horseyfries, idd jammer dat je mijn verhaal zo interpreteert. Ik was eigenlijk al een beetje bang voor dergelijke reacties. Het is ook geen aanval op Parcival of Adelinde persoonlijk, maar ik bedoel het meer als algemeen voorbeeld. Misschien had ik beter geen naam genoemd, maar het iets algemener moeten stellen. Sorry.
Ik hoef overigens nergens beter van te worden om antwoord te geven op jouw vraag.
Ik vind het moeilijk om dit goed te kunnen beschrijven, dus ik kan me voorstellen dat mijn bericht niet begrepen wordt zoals ik het bedoel.

Het laatste gedeelte alleen hoor, het hele eerste gedeelte vind ik een geweldig verhaal en iets om trots op te zijn!

merrieveulen schreef:

@ jerich0, ik denk dat daar ook het verschil komt kijken tussen training en scholing. het (jonge of onervaren) paard in training zal nu eenmaal weleens achter de teugel duiken of zich oprollen, persoonlijk vind ik dat niet erg. het hoort allemaal bij de training van het paard dat dingen niet altijd perfect gaan. zowel ruiter als paard moeten leren, en daartoe behoort ook het maken van 'fouten'. wat wel van belang is is hoe de ruiter met dergelijke dingen omgaat, proactief met het paard omgaan en eventuele 'foutjes' of problemen oplossen.
als de training eenmaal goed is, kan men doorgaan naar het stukje scholing. dan dient het paard zich goed te laten bewerken door de ruiter, de ruiter moet richting geven en de houding van het paard kunnen bepalen, en het paard moet het daarmee eens zijn. aan scholing gaat nu eenmaal gewoon training vooraf, een kind leert ook niet direct foutloos schrijven.

wat ik wel veel zie is dat mensen geen onderscheid maken tussen training en scholing. ze willen een paard dat het 'gewoon doet', hij moet zich laten buigen, vormen en kneden. dat men daarvoor aan bepaalde voorwaarden van het paard dient te voldoen (en dus eerst met 'training' bezig moet zijn, wordt vaak vergeten, en dan begint het ruk- en plukwerk, als men zich niet realiseert wat er werkelijk fout gaat. men wil eigenlijk te mooi rijden, alles moet direct kloppen. en dat is in de praktijk meestal gewoon onmogelijk.

ook leuk om te weten, mijn zusje studeert diergeneeskunde in Utrecht, en heeft daar meegedaan aan een teugeldruk-clinic. bij de theorie daarbij werd verteld dat in de West-Europese dressuur de gemiddelde teugeldruk op 5 tot 7 kilo zit. in bijv. Australië is dat tot 1,5 kilo. dat is een enorm groot verschil, vijf pakken suiker vind ik toch behoorlijk wat. men is nu bezig met een onderzoek wat er nu eigenlijk beter is, meer of minder druk (vanuit medisch oogpunt uiteraard). ik ben benieuwd!

Sombra schreef:

merrieveulen schreef:

@ jerich0, ik denk dat daar ook het verschil komt kijken tussen training en scholing. het (jonge of onervaren) paard in training zal nu eenmaal weleens achter de teugel duiken of zich oprollen, persoonlijk vind ik dat niet erg. het hoort allemaal bij de training van het paard dat dingen niet altijd perfect gaan. zowel ruiter als paard moeten leren, en daartoe behoort ook het maken van 'fouten'. wat wel van belang is is hoe de ruiter met dergelijke dingen omgaat, proactief met het paard omgaan en eventuele 'foutjes' of problemen oplossen.
als de training eenmaal goed is, kan men doorgaan naar het stukje scholing. dan dient het paard zich goed te laten bewerken door de ruiter, de ruiter moet richting geven en de houding van het paard kunnen bepalen, en het paard moet het daarmee eens zijn. aan scholing gaat nu eenmaal gewoon training vooraf, een kind leert ook niet direct foutloos schrijven.

wat ik wel veel zie is dat mensen geen onderscheid maken tussen training en scholing. ze willen een paard dat het 'gewoon doet', hij moet zich laten buigen, vormen en kneden. dat men daarvoor aan bepaalde voorwaarden van het paard dient te voldoen (en dus eerst met 'training' bezig moet zijn, wordt vaak vergeten, en dan begint het ruk- en plukwerk, als men zich niet realiseert wat er werkelijk fout gaat. men wil eigenlijk te mooi rijden, alles moet direct kloppen. en dat is in de praktijk meestal gewoon onmogelijk.

ook leuk om te weten, mijn zusje studeert diergeneeskunde in Utrecht, en heeft daar meegedaan aan een teugeldruk-clinic. bij de theorie daarbij werd verteld dat in de West-Europese dressuur de gemiddelde teugeldruk op 5 tot 7 kilo zit. in bijv. Australië is dat tot 1,5 kilo. dat is een enorm groot verschil, vijf pakken suiker vind ik toch behoorlijk wat. men is nu bezig met een onderzoek wat er nu eigenlijk beter is, meer of minder druk (vanuit medisch oogpunt uiteraard). ik ben benieuwd!

Daar ga je wat mij betreft de mist in. Een jong paard komt niet achter de teugel als de ruiterhand het begrijpt. Een jong paard werkt in je voordeel, die is nog niet verreden en kent nog niets. De hulpen die je geeft zijn logisch voor een jong paard, daarom dat een jong paard niet achter de teugel mag komen. Dit duidt op een te strenge ruiterhand. Een jong paard kan, mits vanaf het begin af aan goed opgeleid de hulpen door het lichaam laten gaan, dus aanleuning kan vrij snel tot stand komen. De halve ophouding is een logische hulp, het nageven is een logische reactie, daarom dat het absoluut niet wordt gewaardeerd als een jong paard achter de teugel komt.

Bij verreden paarden heb je de kans dat ze achter de teugel komen omdat ze dit gewend kunnen zijn of vast zitten in het lichaam. Maar dan nog is het aan de ruiter dit er uit te halen. Een goede ruiter heeft dat er zo uit. Paarden die verreden zijn zitten alleen vaster in het lichaam waardoor het langer duurt voordat de aanleuning tot stand kan komen en constant is. Hier is ook de ruiterhand van groot belang, een ruiterhand die weet hoe die moet aannemen en nageven en aanleuning kan onderhouden. Is men te hard in de hand dan zal het paard achter de teugel kruipen, is men te laat met nageven ook, geeft men verkeerd na, dan ook. Kortom, ruitergevoel is belangrijk.

Training en Scholing, ik ben het er niet mee eens, je rijdt een jong paard zoals een jong paard bereden hoort te worden. Je springt ook niet zomaar op een jong paard. Deze zal eerst van de grond af aan opgeleid worden, aan de enkele longe met bijzet, dubbele longe met bijzet en dubbele longe zonder bijzet. Hier leert het paard alle hulpen en in de juiste houding te gaan, aanleuning kan tot stand komen en het paard leert van achter naar voren te gaan. Oefeningen worden duidelijk gemaakt, net zoals de gangen, stap, draf galop en halt.
Als men dan op het paard gaat is alleen de ruiter er op nieuw. Als men dit goed aanpakt dan is het paard er klaar voor en kan de ruiter er bijwijze van spreke zo mee weg rijden.

[***] schreef:

horseyfries schreef:

Het laatste gedeelte alleen hoor, het hele eerste gedeelte vind ik een geweldig verhaal en iets om trots op te zijn!

Dank je. Ik heb mijn post en de jouwe nog even goed bekeken en heb de namen maar even verwijderd. Het komt niet goed over.

jerich0 schreef:

hierbij moet ik mij niet verdedigen ivm met 10 seconden, het zou zelf geen seconde mogen.
verder staat hier heel deftig beschreven hoe het nu net moet en ik zie niet waarom iedereen steeds ommewegen zoekt hieromtrent. het staat duidelijk neergeschreven, dus zo moeilijk niet om te zeggen hoe het wel moet. en dat het een lange weg is, dat is gewoon de weg van de klassieke rijkunst

Moll schreef:

Hoe zit het dan met het aan de hand werken van jonge paarden in Wenen, wat met schouderbinnen begint, en later uitgewerkt word naar piaffe, en verder?

Moll schreef:

Hoe zit het dan met het aan de hand werken van jonge paarden in Wenen, wat met schouderbinnen begint, en later uitgewerkt word naar piaffe, en verder?

Citaat:

Sorry, ik mis momenteel een knop om mijn post ook te kunnen wijzigen, anders had ik het aangepast.

loriene schreef:

Ja is gemeld.