Askja schreef:Lijkt me een heel belangrijk punt om rekening mee te houden als je trainingsmethodes met elkaar gaat vergelijken. Klassieke dressuur hoort naar mijn idee van oudsher bij barokke paarden. Moderne dressuur past waarschijnlijk (zelf geen ervaring mee) beter bij het moderne, atletische warmbloedpaard. Tegenwoordig is de paardensport heel breed qua disciplines, rassen, benaderingen, doelstellingen etc. Het valt mij op dat zelfs binnen een bepaalde discipline, hoe klein ook, toonaangevende instructeurs/trainers etc. vaak lijnrecht tegenover elkaar staan. Jammer, want daardoor missen ze de kans om van elkaar te leren. En da's ook weer jammer voor degenen om wie het allemaal gaat hier: de paarden.
Askja, ik ben het niet met jou eens dat "moderne" dressuur (als dat al bestaat) beter bij het moderne paard zou passen.
De reden dat men vaker LDR rijdt met die sensibele paarden ligt m.i. gewoonweg in het feit dat men niet het geduld heeft om de controle op deze "hete" loperige paarden te krijgen en dan bedoel ik in eerste instantie tempocontrole.
Door ze zo diep en met de kin op de borst te rijden of met de onderkaak tegen de borst aan (je ziet werkelijk alle "vormgevingen") denkt de ruiter het tempo af te dwingen. Zeker met een stang, die 10x sterker inwerkt dan een trens, is dat ook niet erg moeilijk.
Want laten we eerlijk zijn, een paard waar teveel "gas" op zit, laat zich immers niet drijven!
Maar we willen gelijkertijd wel nú controle, ja tempocontrole!
En dat duurt op de klassieke manier te lang, dénkt men althans, omdat men níet de ondergrond zelf heeft om het op een ándere manier voor elkaar te krijgen.
Terwijl als je daar wel wat meer tijd aan zou besteden, het de opleiding van jou paard alleen maar ten goede zou komen. Je hoeft nl. helemáál niet op die hand alleen hoeft te remmen, integendeel, laat die hand samenwerken met je zit, ga eens zitten op je zitbeenknobbels, diep. Kijk wat er gebeurt. Bovendien: op het ontspannen van de hand komt élk paard terug in tempo, ja ook die heetgebakerden.
Maar dat kunnen we niet, want we moeten achterover hangen om aan die teugels te hangen, hetgeen immers in het Stop&go-principe de rem is!!
Vergelijk maar eens de zit van bijv. Edward Gal met die van bijv. Carl Hester.
De eerste hangt achterover met een bolle onderrug waardoor deze op de achterkant van zijn zitvlak zit en neiging heeft om de onderbenen naar voren af te steken (remzit).
De tweede, Carl Hester, zit wél op zijn zitbeenknobbels en kijk dus maar eens hoe anders hij ZÍT, want hij zit nl. zoals je hóórt te zitten en let eens op zijn onderrug én op de ligging van zijn onderbenen...!
Nu noem ik zomaar wat puntjes om aan te geven dat iedereen zich aan laat praten dat die hoog-in-het-bloed-staande paarden "modern" gereden zouden moeten worden.
Pure onzin, we moeten elkaar niet napraten. Ieder moet voor zichzelf leren denken! Gebruik je gezond verstand. Daar hoef je helemaal geen deskundige voor te zijn.
Waarom was iedereen zo enthousiast over Carl Hester tijdens het EK?
De meesten kunnen het niet eens verwoorden, wat helemaal niet erg is, maar iedereen zag dat het er zo "lekker" uitzag.
En daarmee bedoelt men: licht en ongedwongen!
Met alle respect voor Adelinde, maar juist díe ingrediënten ontbraken bij haar; men (juryleden) keken teveel m.i. naar een "foutloze" proef, terwijl er van lichtheid on ongedwongenheid géén sprake was.
Carl Hester rijdt klassiek en heus.... zijn paarden zijn sensibel, Nederlands gefokte paarden, dus het kan wel degelijk!