Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-07-11 10:21

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 10:21

bij mn verzorgpaard heb ik er geen nodig.

**Geplaatst**: 11-07-11 10:24

Geplaatst: 11-07-11 10:24

@ Murphy,
Ik had jouw post over het hoofd gezien.
Het was niet tegen jou bedoeld (stroming), ik weet dat jij "klassiek" bent, want ik las altijd mee in de gezellige gesloten topics Klassiek versus AR

.

Ik kan het mij in sommige gevallen voorstellen. Zie het voorbeeld van mijn vriendin, eerder beschreven.
Alles is niet zo zwart/wit.
En ik zie liever ook geen slof in de handen van een verzorgster van 10 jaar op een b-pony.

**Geplaatst**: 11-07-11 10:46

Geplaatst: 11-07-11 10:46

Bij mijn buurmeisje van 11 thiedemanteugel aangeraden. Meisje is erg onzeker en pony voelt dit feilloos aan. Schrikt van vlieg en schiet weg. Thiedeman zeer los, geeft haar zekerheid en dus ook aan pony. Schiet nu niet meer met hoofd in de lucht weg.

**Geplaatst**: 11-07-11 13:12

Geplaatst: 11-07-11 13:12

Onzekere meisjes horen feitelijk niet op ponies thuis. Ik heb dit al eerder genoemd, soms is er niet altijd een echte keuze, maar ik vind het wel sneu als zo'n kind leert vertrouwen op een hulpteugel, ipv zo goed leert rijden dat die niet nodig is en ze zelfvertrouwen heeft. Vaak is de onzekerheid trouwens een reflectie van hoe ze verder in het leven staan en niet alleen bij het paardrijden, maar dat is een ander onderwerp. Als zij zo plezier aan haar pony beleefd so be it, maar ik zou wel met een vinger naar de uders wijzen waarom er voor die pony gekozen is en waarom ze een eigen pony hééft als ze nog niet zover is....

Tendance schreef:
Ik denk dat het ene paard wel en het andere paard niet van bepaalde dingen schrikt, omdat ieder mens, maar ook ieder paard anders is. Dat zit hem in plaats in de kudde, dominantie, maar ook ervaring en angsten die de één gewoon wel en de ander niet heeft.
Ieder mens reageert anders op zijn angsten, dus waarom ieder paard niet?

Het gaat niet om het schrikken, maar hoe ze daar mee om gaan, dus waarom de een wel aan de kletter gaat en de ander niet en sterker nog met de een ruiter wel aan de kletter gaan en met de andere niet....
Het antwoord is nl dat de ruiter bepaald hoe een paard met schrik omgaat.
Er is een verschil in een loslopend paard (dat trouwens nooit meer dan een tiental meters zal vluchten om dan te gaan kijken wat het was) en een waar een ruiter op zit die geacht wordt het paard te kunnen geruststellen....
Het is met vaak juist het van te voren spannen van de ruiter en plosteling in de mond getrokken worden als een paard dan idd schrikt waardoor het aan de kletter gaat.

Overigens is op hol slaan natuurlijk niet altijd te voorkomen en je kunt ook niet altijd een paard meteen omtrekken, maar harder trekken door slofteugel gebruik zal een écht op hol geslagen paard ook niet stoppen.

murphy102 schreef:
Lusitana, ik ben het zo eens met ál jouw posten, maar nu wil ik wel even een kanttekening plaatsen:
jouw uitleg over de weerstandbiedende hand. Zoals jij dat hierboven beschrijft "teugels tegen je bovenbenen zetten" heeft níets met weerstandbieden te maken, maar is gewoon ordinair trekken. Iets wat je vaak ook moeizaam afgeleerd krijgt bij ruiters. Weerstandbieden is ook geen trucje, zoals je zei.
Weerstandbieden doe je met de HAND door de vingers stevig om de teugel te sluiten, dus níet met schouders, bovenarm, elleboog en onderarm die vaak allemaal meedoen en dat krijg je wel op bovenstaande manier!
De hand sluit zich om de opgewekte energie van achterenuit voor te begrenzen door weerstand te bieden. Het gevolg is dat het paard nageeft: zich ontspant in nek- en kaakgewricht. Het vervolg daarvan is dat de kaak zich opent en de teugel uit de hand kauwt. Het gevolg daarvan is dat de rug loslaat. Dit is weer nodig om de achterhand onder te kunnen laten treden enz. enz,
Héél belangrijk, maar wat heel vaak vergeten wordt, is dat de hand ONMIDDELIJK nageeft, dus ontspant (zonder contact te verliezen) op het moment dat het paard nageeft!!!
Dus alsjeblieft GÉÉN handen op bovenbenen vastzetten! Dit heeft niets met weerstandbieden te maken.
Dit wilde ik toch even duidelijk gezegd hebben, Lusitana.
Verder kan ik me alleen maar aansluiten bij jouw posten.

Je hebt uiteraard totaal gelijk wat de gewone weerstandbiedende hand betreft, maar
ik geef uitleg over een extreme vorm er van (het is echt wel letterlijk weerstand bieden), op het principe van paard moet toegeven. Als hij dat doet, wordt er niet verder getrokken, de hand kan nl niet verder, paard is "los". Het is juist een voordeel dat de hand vast staat en niet kan blijven trekken. Er staat ook "bijzetteugel spelen" want feitelijk heeft het dat effect. Paard kan de weg van de minste weerstand zoeken.
Er staat [quote] "De weerstandbiedende hand" zoals dat heet (dit is wel de extreme versie daarvan) .
Je hoeft ook niet te trekken om je handen tegen je been te zetten, ik zeg niet dat de teugels strakker genomen moeten worden.

Het gaat erom dat je een goed vast punt kunt vinden dat ook laag is. Het is niet de bedoeling dat een paard zo geréden wordt (dat lijdt tot enorme blokkades en dus verzet en bokken), het gaat om een alternatief voor slofteugel gebruik op het moment dat een paard met verzet komt door het hoofd omhoog te willen brengen. Het bit kan dan niet meer inwerken op de lagen. Paard kan bit zelfs naar de kiezen schuiven. (Een van de dingen die een martingaal voorkomt).
Een belangrijk element is dat het beslist voorwaarts gedreven moet worden en het ook toegestaan moet worden, zodra het verzet is opgeheven, om voorwaarts te gaan. Paard moet altijd voorwaarts gecorrigeerd.
Beter is totaal voorwaarts corrigeren, dus zonder teugel gebruik, maar in momenten van bijna op hol slaan of iets, is dat natuurlijk niet handig.

Hoewel de praktijk uitwijst dat een paard bij schrik, als je het gewoon loslaat, over het algemeen niet eens zover gaat. Maar er zal maar net een kruispunt voor je zijn ofzo.
Ik had het even over dat soort gevallen.

Het is iets dat al eeuwen gebruikt wordt, ook in de klassieke school, en ook al die tijd al discussie over bestaat.

Het is een dwangmiddel dat tenminste niet ook naar beneden trekkend inwerkt en de ruiter kan juist niet doortrekken.
Het is niet iets dat ik mensen aan zou leren, maar wel "in het veld" op het moment zou toeroepen als er iets mis dreigt te gaan.

Ik wist niet dat het in Nederland zo breed wordt toegepast dat het niet is af te leren, ik gebruik het zelf alleen in extreme toestanden bij verreden paarden of sterrekijkers. Zegt wel iets over de gemiddelde ruiter en instructie in Nederland dan, maar dat is een ander verhaal.

Daar gaat ook al een discussie over elders.

Het woord truc is verder in de vorm van "je-van-het", niet in de vorm van circus act...

Ik begrijp dat dingen verschillend opgevat kunnen worden, dit is een van de problemen van geschreven posts.

Verder gaat het de laatste paginas weer een aantal keer over "mijn paard dit" en "mijn paard dat" terwijl het topic natuurlijk niet specifiek is om bepaalde mensen de les te lezen ofzo. Als je zelf het gevoel hebt dat je iets juist doet bij je eigen paard, kan niemand daar wat van zeggen.
We kunnen alleen algemene info geven waarop mensen keuzes kunnen baseren en de voor- en nadelen leren kennen.
Met een duidelijke ondertoon dat de voordelen vaak die zijn die met normale training ook te verkrijgen zijn.

Praktijkervaringen van je eigen paard zijn daarbij handig ter illustratie, maar het is niet nodig om in de verdediging te schieten of een ander aan te vallen over zijn (verzorg) paard ofzo.
Het gaat juist zo goed omdat we discussie rustig en onpersoonlijk kunnen houden.

@Vesceron Ik zal je vanmiddag pb sturen als ik meer tijd heb.

**Geplaatst**: 11-07-11 13:20

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 13:20

Lusitana,
Ik vind dat onzekere meisjes wel op een paard kunnen zitten, maar wel op het juiste paard/pony.
Ik vind dat ouders vaak de verkeerde keuze maken voor hun kind, maar dat is vaak onwetendheid.
Maar een leuke, wat oudere (ex-)wedstrijdpony (hebben veel gezien/meegemaakt) met een koel karakter kan uitstekend geschikt zijn voor een onzeker meisje, met de juiste begeleiding.

**Geplaatst**: 11-07-11 13:22

Geplaatst: 11-07-11 13:22

murphy102 schreef:
Wat de slofteugel betreft idem. Ben ook dezelfde mening toegedaan als Mindsfield.
Leer goed te rijden, waardoor je paard met zijn aandacht bij jou is, ook buiten. Beter wijkoefeningen of zijgangen op een bospad als een slof. Ik vraag mij af of het werkelijk leuk is voor een paard met zijn hoofd naar beneden gelaveerd, niet kunnen kijken waar het gaat, tijdens een bosrit. Ik weet waar ik over praat, Tendance en Electra, rijdt zelf een super sensibele Crack C, die het liefst 180 graden draait in een fractie van een seconde om weg te vluchten. Een slof vind ik geen optie, wel oefeningen. Als je bang bent, ga dan in een groep als dat mogelijk is, zoals Lusitana ook al aangaf en ga kleine stukjes op pad wat je steeds verder uitbouwt.
Verbeter de rijkunst, dan heb je geen slof nodig!

Die groep is dus geen mogelijkheid, als je de enige op stal bent, maar dat had ik al aangegeven.
Ik heb mijn paarden namelijk prive staan. Ik rijd daar dus alleen.
Een vriendin van mij rijdt wel eens op mijn merrie, maar die doet dat ook maar 1 keer in de maand en dat vind ik te weinig om het buitenrijden tot die ene keer te beperken.
Verder vind ik het ook belangrijk, dat hij alleen kan en gaat, dus niet alleen onder moeders veren.
Mijn ruin is net als jouw Krack, zoals je hem omschrijft heel sensibel, maar ja ieder mens verschillend, ieder paard verschillend en dan zoek je gewoon de oplossing, die het beste bij je past. Voor jou is dat geen slof, voor mij wel.
Ieder zijn keuze toch?

**Geplaatst**: 11-07-11 13:24

Geplaatst: 11-07-11 13:24

JoviBan schreef:
Electra63 schreef:
En Murphy met een slof hoef je je paard niet tot zijn borst te trekken, je kan gewoon "normaal" rijden, maar het als extra hulpmiddel gebruiken in geval van nood.

Is dat "normaal" ook dat het paard voldoende ruimte heeft om z'n hoofd omhoog te brengen? Bijv. wanneer het iets hoort, of wanneer het iets in de verte ziet? Dat zijn namelijk instinctieve reacties van een paard; hoofd omhoog en kijken/luisteren/ruiken wat er is.

Dat is inderdaad wel wat ik onder normaal versta. Gewoon de slof in een waslijntje zolang hij er niet vandoor gaat.
Anders heeft de slof toch geen werking meer?

**Geplaatst**: 11-07-11 13:27

Geplaatst: 11-07-11 13:27

murphy102 schreef:
Apple schreef:
En gewoon een losse bungelende slof die je er alleen in geval van nood bijpakt? Dat lijkt mij niet zo'n punt.

Het lijkt me dat je dan al te laat bent om in te grijpen.

Nee hoor, dat valt mee, dat heeft met reactievermogen en je ervaring te maken.

**Geplaatst**: 11-07-11 13:37

Geplaatst: 11-07-11 13:37

Lusitana schreef:
Het gaat niet om het schrikken, maar hoe ze daar mee om gaan, dus waarom de een wel aan de kletter gaat en de ander niet en sterker nog met de een ruiter wel aan de kletter gaan en met de andere niet....
Het antwoord is nl dat de ruiter bepaald hoe een paard met schrik omgaat.
Er is een verschil in een loslopend paard (dat trouwens nooit meer dan een tiental meters zal vluchten om dan te gaan kijken wat het was) en een waar een ruiter op zit die geacht wordt het paard te kunnen geruststellen....
Het is met vaak juist het van te voren spannen van de ruiter en plosteling in de mond getrokken worden als een paard dan idd schrikt waardoor het aan de kletter gaat.

Overigens is op hol slaan natuurlijk niet altijd te voorkomen en je kunt ook niet altijd een paard meteen omtrekken, maar harder trekken door slofteugel gebruik zal een écht op hol geslagen paard ook niet stoppen.

Praktijkervaringen van je eigen paard zijn daarbij handig ter illustratie, maar het is niet nodig om in de verdediging te schieten of een ander aan te vallen over zijn (verzorg) paard ofzo.
Het gaat juist zo goed omdat we discussie rustig en onpersoonlijk kunnen houden.

Wat jij omschrijft vind ik heel vreemd, tenminste, dat dit bij ieder paard zo zou zijn.
Ik vertrouw mijn beide paarden even goed, maar toch reageert de een ander als hij bang is dan de ander.
En nee niet alleen als ik erop of ernaast loop, maar ook in het land.
Mijn merrie schrikt in het land, sprint inderdaad 10 stappen en gaat kijken, maar mijn ruin blijft sprinten en rondrennen, omdat het land nu eenmaal niet oneindig is.
Pas als mijn merrie weer gaat grazen, wordt hij ook rustig.

Gelukkig slaat mijn paard nooit echt op hol! Het gaat om een klein stukje en dan heb ik hem weer onder controle.

En als ik 'mijn paard' als voorbeeld gebruik om te vertellen waarom ik een slof gebruik, dan moet dat volgens mij kunnen. Dat wil dan niet zeggen, dat anderen MIJ daar dan weer persoonlijk tips over hoeven te geven.
Dus neem mijn voorbeeld dan allen als voorbeeld en niet als vraag, want dat was het duiselijk niet, dan gebruik ik wel HAW. Toch?

**Geplaatst**: 11-07-11 13:45

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 13:45

Ik gaf een voorbeeld van een vriendin. Maar niemand gaat er op in, hoe je dat dan wel kan oplossen.

En ik vind het helemaal niet gek dat jouw paarden allebei anders reageren, dat is toch altijd? Ieder dier/mens reageert anders. Het zou wel gemakkelijk zijn, als we allemaal op dezelfde manier zouden reageren.

**Geplaatst**: 11-07-11 13:48

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 13:48

Inderdaad!!! Helemaal met je eens!!

**Geplaatst**: 11-07-11 15:38

Geplaatst: 11-07-11 15:38

Om nog even op het buitenrijden in te gaan, ik heb denk ik zo'n 30 paarden zadelmak gemaakt en in ieder geval wat doorgereden en met de meeste ben ik zelf voor het eerst op buitenrit geweest. De een was wat frisser dan de andere, maar met allemaal toch lekker alleen kunnen rondrijden.

Het laatste paard dat ik zelf zadelmak heb gemaakt is mijn eigen merrie en dat is nou net het enige paard waar ik niet fatsoenlijk in mijn eentje mee kan buitenrijden. In de bak kan je er kleine kindjes op leren rijden bij wijze van spreken, als je er (alleen) mee buitenrijdt verongeluk je er zowat mee. Ik heb me een ongeluk aan overgangen en wendingen gereden op buitenrit en dit is het enige paard dat ik gereden heb dat zich daardoor niet ontspant maar steeds heter wordt. Hier hielp overigens ook geen slof aan hoor, dat was misschien nog wel gevaarlijker om die op te sluiten daarmee, heb het alleen buitenrijden uiteindelijk opgegeven. :')

't Was ook 't enige paard met een "ietwat beruchte" afstamming en ik denk zeker dat het uitmaakt of je als ruiter zonder rare angsten e.d. op een brave ouwe Burggraaf zit of op een jonge Jazz om er maar eentje te noemen.

Maar een bange ruiter kan van het braafste paard nog een gevaarlijke gek maken

**Geplaatst**: 11-07-11 16:03

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 16:03

Oké Lusitana, ik begrijp wat je zegt, maar dan nog vind ik dat het níet de naam Weerstand Bieden mag hebben, want daar heeft het gewoon niets mee te maken. Extreem weerstand bieden zoals jij aangeeft, is gewoon trekken, dus dwang, maar die benaming bestaat helemaal niet.
Tevens ben ik het helaas niet met je eens voor wat betreft jouw zin "dat dit ook in de klassieke school zou gebeuren", vroeger of nu. Want dan mag dat gewoonweg niet Klassiek heten. Dat heeft ook niets met klassiek te maken.
Dat het toch gebéúrt, dat ben ik het met je eens, maar het is geen weerstand bieden.

**Geplaatst**: 11-07-11 16:19

Geplaatst: 11-07-11 16:19

[quote="fjord100"]Bij mijn buurmeisje van 11 thiedemanteugel aangeraden. Meisje is erg onzeker en pony voelt dit feilloos aan. Schrikt van vlieg en schiet weg. Thiedeman zeer los, geeft haar zekerheid en dus ook aan pony. Schiet nu niet meer met hoofd in de lucht weg.[/quote
Of dit de juiste pony voor jouw buurmeisje is, is zo niet te bepalen. Eigenlijk zou er eerst aan haar houding en zit gewerkt moeten worden, want als zij beter gaat zitten, geeft haar dat direct meer controle, waardoor zij zelfvertrouwen krijgt. Ze zal immers niet zo bang meer zijn als de pony wegschiet, want ze zal blijven kunnen zitten. Bovendien zál de pony ook niet meer zo vaak wegschieten omdat zij zekerder is, doordat zij beter zit.

Maar goed, het punt is: je hebt een onzeker 11-jarig meisje en een pony die dat feilloos aanvoelt.
Daar moet de instructie het op dat moment meedoen. Verkopen zal niet meteen aan de orde zijn, want ook een andere pony zal zo gaan reageren. Dus hoe handel je dan?
Nou, dan moet ik zeggen dat je dan inderdaad TIJDELIJK voor een hulpteugel kan kiezen als instructie, want ja, je moet iets. Ik vind een hulpteugel voor een 11-jarige eigenlijk echt niet kunnen, laten we dat voorop stellen.
Wel vind ik de keuze in de vorm van een Thiedemannteugel een goeie keuze: als een paard/pony tegen de teugel komt, werkt de teugel in door "weerstand te bieden". Zodra het paard/pony daarop nageeft, is de werking van de Thiedemann DÍRECT opgeheven! Dus in díe zin kan juist een Thiedemann een goeie hulpteugel zijn voor de nog onervaren ruiter.
Dit is het verschil in werking tussen de Thiedemann en bijv. de slof.
Maar álle hulpteugels dienen een tijdelijk karakter te hebben (martingaal tel ik even niet mee).
Als dit meisje ondertussen mét haar instructie hard aan zichzelf werkt, kan het op dat moment even baat hebben.

**Geplaatst**: 11-07-11 17:01

Geplaatst: 11-07-11 17:01

[quote="Electra63"]Ik gaf een voorbeeld van een vriendin. Maar niemand gaat er op in, hoe je dat dan wel kan oplossen.

En ik vind het helemaal niet gek dat jouw paarden allebei anders reageren, dat is toch altijd? Ieder dier/mens reageert anders. Het zou wel gemakkelijk zijn, als we allemaal op dezelfde manier zouden reageren.[/quote

Op dezelfde manier als ik eerder heb aangegeven. Ik denk dat het belangrijk is dat je het paard afleidt door het aan het werk te zetten, ja ook tijdens een buitenrit.
Negen van de tien paarden zijn zogenaamd schrikachtig. Ze kunnen zomaar "schrikken" van zaken waar ze al 100x langs geweest zijn. Dat is zeikgedrag. Natuurlijk kan het ook het nieuwe, het onbekende zijn, zeker bij jonge paarden.
In dat opzicht doet je vriendin het denk ik heel goed door stelselmatig naar buiten te gaan, zodat bepaalde zaken "normaal" worden. En daarnaast dus werken...
Vele paarden associëren "naar buiten gaan" met iets "engs" en dat heeft heel veel met de ruiter zelf te maken.
Natuurlijk speklen ook met karakter en sensibiliteit een rol.
Het beste is van jongsafaan naar buiten gaan, gwoon aan de hand. Ik besef dat niet iedereen in die gelegenheid is, maar dan kun je veel problemen voor zijn.

**Geplaatst**: 11-07-11 17:42

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 17:42

Dat paard doet het ook in de bak en ze dondert er regelmatig af, terwijl ze Z2 rijdt en 3 x per week privéles heeft waaronder 1 x per week van een bekende prof. Zij wil gewoon af en toe naar buiten, dat deed ze nl. met haar vorige pony ook altijd. Het is geen onervaren grietje en paard staat ook gewoon in de wei van 's morgens 6 tot 's avonds 20 uur. Tot voor kort stond ze bij ons op stal en ging ze af en toe met mijn dochter mee. Ons paard is nl. een koele kikker, maar haar paard zet zijn staart omhoog en gaan rennen en niet 50 m. maar honderden meters, levensgevaarlijk. Dus je kan er voor kiezen om iedere dag in de bak te dressuren of af en toe (zij is nu 2 weken met paard op vakantie in de bossen) lekker buiten rijden met slof voor de afwisseling van ruiter en paard en ze hoopt dat het ooit minder wordt.

**Geplaatst**: 11-07-11 17:45

Geplaatst: 11-07-11 17:45

Lusitana schreef:
Over het algemeen is het zo dat als de ruiter zich veiliger voelt, het overwicht er weer is, het paard op de ruiter kan vertrouwen en daarom zich beter gedraagt. Het heeft niet direct met het gebruik van de slofteugel te maken.

ben ik helemaal met je eens, maar ik denk niet dat dit in alle gevallen zo is.

**Geplaatst**: 11-07-11 18:44

Geplaatst: 11-07-11 18:44

ik rij altijd met slofteugel ik weet niet waarom ik gebruik hem niet eens. Maar mijn paard is 1.75 en is heel sterk en ik ben maar 1.58. maar mijn ouders vinden dat ik met slofteugel moet rijden terwijl het helemaal niet eens helpt. je paard krijgt er alleen maar nekblesures van als je teveel op de slof rijd.

**Geplaatst**: 11-07-11 18:54

Geplaatst: 11-07-11 18:54

murphy102 schreef:
Oké Lusitana, ik begrijp wat je zegt, maar dan nog vind ik dat het níet de naam Weerstand Bieden mag hebben, want daar heeft het gewoon niets mee te maken. Extreem weerstand bieden zoals jij aangeeft, is gewoon trekken, dus dwang, maar die benaming bestaat helemaal niet.
Tevens ben ik het helaas niet met je eens voor wat betreft jouw zin "dat dit ook in de klassieke school zou gebeuren", vroeger of nu. Want dan mag dat gewoonweg niet Klassiek heten. Dat heeft ook niets met klassiek te maken.
Dat het toch gebéúrt, dat ben ik het met je eens, maar het is geen weerstand bieden.

Weerstand bieden is geen trekken. Paard trekt (tot het opgeeft), ruiter biedt weerstand daartegen, dat is een verschil. Met een stilstaande hand kán niet getrokken worden. Deze staat stil en is dus passief.
Er is niet een klassieke school (anders dan bv Franse school), er is klassieke rijkunst /klassiek dressuur waarbinnen verschillende vooraanstaande ruiters verschillende dingen "promoten" en 1 daar van was het "zakken van de hand", (kan even niet op de franse term komen waaronder je het ongetwijfeld op internet kan vinden) wat ook in die tijd al bevochten werd en nog wordt.
Baucher was bv een die nou niet bepaald bejubeld werd om bepaalde methodes. Ze zaten echt niet allemaal op de lijn van "lief zijn voor je paard", hoewel de rode draad wel was om zo veel mogelijk te bereiken met zo weinig mogelijk en het paard plezier in het werk te laten houden en we tegenwoordig vooral daar op wijzen als we het hebben over klassieke rijkunst.

Dit is verder off topic, excuses. Nogmaals het is ook niet bedoeld als methode om mee te trainen of wat dan ook, maar als "eerste hulp bij toestanden"

Net als omtrekken om te voorkomen dat ze gang kunnen maken. Hoort niet in de rijkunst, maar is wel een handigheidje dat ellende kan voorkomen en kan helpen het paard te laten begrijpen dat wegschieten geen optie is, wat er ook gebeurd.
Want dat is het enige dat een paard hoeft te leren. En dat kan heel makkelijk met, maar ook gerust zonder. Ik vind het gebruiken van hulpmiddelen toch nog altijd een gebrek aan vaardigheid. Geen schande, maar je paard de "schuld" geven van de noodzaak van een slofteugel is dat ergens wel.
Tenzij een en ander buiten je om is gegaan, bij verpeste paarden bv. Ik vind het prima om bij een werkelijk respectloos paard een periode een krachtiger middel te gebruiken als dat is wat nodig is om het paard verder (daarna) normaal (zonder) te kunnen rijden, als het werkt. Maar ik vind het niet okee om te pas en te onpas "voor de veiligheid" er een slofteugel om te hangen. Dan heb ik zoiets van "voed hem eerst even op dan". En dat is bij paarden dan een opleiding die zowel omgang als dressuur omvat.

En dat brengt me even op dat buitenrijden voor de afwisseling: Er is een heleboel afwisseling te vinden waar je paard ook nog wat aan heeft, zoals grondwerk/vrijheidsdressuur, balkjes lopen, cavaletti werk (en dan wel variatie daarin bieden als om en om hoger of om en om links en rechts hoog, of ene rijtje op galop afstand erbij om over te galopperen, ze in een boog of S leggen etc), weidegang, "schrik/vaardigheidsparcours" afleggen, working equitation, springen, lange lijnen....
en dressuur op zich kan heel afwisselend zijn en kun je ook verleggen naar buiten. Het probleem is dat men buiten vaak een beetje gaat zitten passagier te zijn en ja dan kan het paard het over gaan nemen. Of men zit veel te gespannen en dan is er ook geen leiding...

Wat de onzekere kind op de pony betreft, iemand wees me terecht er op dat die natuurlijk wel op een geschikte pony zou kunnen, maar het probleem is wel vaak dat ook lieve ponies zich tot monsters kunnen ontpoppen bij gebrek aan natuurlijk overwicht van de ruiter. Ik had moeten zeggen "eigen pony". Ik vind nl dat ze gewoon moeten doorlessen tot ze niet onzeker meer zijn voordat ze aan een eigen pony beginnen.
Er zijn weinig ponies die echt niks van onzekerheid aantrekken. Dit zijn vaak oudere en die worden helaas te vaak als slechte koop gezien.

Verder wil ik nog wel een vergelijking opgooien:
De hoeven optillen om uit te krabben kan zeer gevaarlijk zijn, paarden kunnen onverwachte dingen doen en met een touw over een katrol zou een en ander makkelijker en veiliger gaan, en toch doet men dat niet. (Op de uitzonderingen na, sommige smederijen hebben wel degelijk een geval waarmee het paardenbeen kan worden opgebonden, voor de veiligheid van de smid).
Wat ik zeggen wil is, dat men het heel gewoon vind om met blote handen en geduld en genoeg straf en beloning te werk te gaan om zelfs het lastigste paard te leren "voetjes geven", maar er is blijkbaar niet hetzelfde geduld voor "mondje geven".

Verder zie ik weinig onderbouwing. "Dan doet mijn paard tenminste niet/wel dit" geeft wel aan dat het effectief is, maar dat is een brok lood om zijn nek ook, bij wijze van spreke, en een en ander kan over het algemeen ook zonder bereikt worden.
Als we lezen "Ik sla mijn vrouw, dan is ze tenminste gehoorzaam" , op zich waar en effectief, denken we meteen dat het gebrek aan geduld en sociale vaardigheid van de slaander is en dat er wat mis is in de relatie en dat het waarschijnlijk dingen verslechterd en de vrouw wel heel erg kwaad en gefrustreerd moet maken.
Als er wordt gezegd:"Ik sla mijn vrouw als ze hysterisch wordt, omdat de klap dan het onzinnige denkpatroon doorbreekt, waardoor ze weer tot de realiteit terugkeert" of "ik sla mijn vrouw als ze dreigt flauw te vallen omdat dan het bloed weer naar haar gezicht trekt en ze bij blijft"
zijn onderbouwingen van het slaan en daardoor is er inzicht en begrip en hebben we plots ook geen medelijden meer met de vrouw....

Ik hoop dat er wordt gezien waar ik heen wil.
Een aantal hulpteugels, en met name de slofteugel, wordt gezien als een middel dat het paard in submissie dwingt, iets dat niet in de rijkunst thuishoort en een beetje als het slaan van een vrouw is.
Wat hier ontbreekt is in te laten zien dat het nuttig kan zijn zonder dat het medelijden opwekt, omdat de onderbouwing daarvoor ontbreekt.
Dat komt eigenlijk omdat er geen goede reden is (binnen rijkunst).
Een beetje als roken. Je kunt wel verzinnen waarom je rookt, maar roken op zich is gewoon niet goed en alles waar je het nodig voor zou hebben kun je op een andere manier bereiken. Het is heel lastig om een niet-roker te overtuigen van ook maar één reden waarom het roken goed zou zijn. Gedogen is weer iets anders. (Ik gedoog bv hulpteugels redelijk omdat ik eigenaren respecteer in hun keuzes, tenzij het tegen mishandeling zit of mishandeling is, maar dan spreek ik die persoon aan en dat gaat niet via topics...

).

Het is een beetje link om meteen in een "altijd" en "nooit" en hoek te gaan zitten. Ik zeg niet dat ALLE paarden dit of dat doen, maar "de meeste" . Dat geeft ruimte voor uitzonderingen en abnormaliteiten.

Bij het schrikken gaat het erom wat je normaal ziet en niet om die paar uitzonderingen die het anders doen. En nogmaals, hoe een paard met schrik omgaat met een ruiter erop is een heel ander hoofdstuk.
Er zijn natuurlijk paarden waarbij de spanning slecht weg te nemen is, maar door die spanning dan nog meer in te binden ipv af te laten vloeien leert zo'n paard nooit ontspannen. Je creëert dan een nog heter paard. (Dribbelen bv leer je niet af door het paard strakker te nemen, dat steunt hem erin.)

Electra, iets vergelijkbare sitiuatie (en waarom verkoopt ze het paard niet gewoon?):
Er staat hier op stal een merrie die van een onzekere amazone was. Dit paard is jarenlang met slofteugels gereden anders kon ze er gewoon niet veilig op rijden. Het schrikken verminderde niet, maar paard ging tenminste niet op hol... En amazone viel er minder vaak af. Tussendoor ook nog even internationaal dressuur- en springwedstrijden gereden, dus een "goed sportpaard" (het is een bloedpaard).
Trainer is nog een tijd doorgegaan met de slofteugels, maar ze bleef schrikachtig en gespannen. Hij was er op een gegeven moment dan toch achter dat de slofteugels feitelijk niks verbeterde, eigenaresse kwam verder nooit meer rijden, en hij wilde de voorhand lichter (dat is waar ze hier voornamelijk aan werken, voorhand licht, achterhand zakken, zeer moeilijk tot niet voor elkaar te krijgen met slof) en is overgestapt op stang-en trens waardoor ze al een stuk verbeterde, omdat ze vrijwilliger voorwaarts ging en vertrouwen kreeg in de hand. Toen kwam er een man op stal die niks van dwang moet hebben, heeft een aandeel in haar gekocht, de trainer het andere deel. Man verwisselde onmiddelijk het bit naar een simpel ijslands bitje en begon met grondwerk (ik wil trouwens niet zeggen dat zoiets de magische oplossing is, maar er werd eens wat anders met haar gedaan waarbij ze andere gedachtenpatronen moest volgen en ze zelfstandig moest denken) en wat aparte oefeningen vanuit het zadel om haar hals los te krijgen (ze gebruiken verkeerde spieren bij slofteugelgebruik) en het paard kan nu veilig door een leek bereden worden.... Haar springen en de dressuur is verbeterd en ze schrikt niet meer. De oplossing ligt bijna altijd in gerichte dressuur en juist "loslaten" en niet in een hulpteugel.
Paard is trouwens op stal ook in een beter humeur.

Wat de 50/50 betreft in deze poll. Ik weet niet of dat een werkelijke afspiegeling is, immers er reageren mensen die zich aangetrokken voelen tot de titel een iemand die er niets om geeft of niet over wil discussiëren, zal niet stemmen en niet posten.
Als het wel een afspiegeling is van de werkelijkheid is dat heel triest.

Verder gingen we heel kort op fokkerij in. Het hele doel van de inbreng van de mens was om een nuttig gebruiksdier te fokken, het lijkt mij zeer slecht als jullie tot een punt zijn gekomen dat paarden juist zeer moeilijk bruikbaar zouden zijn....
Ik vind het ook geen excuus. "Ik heb een moeilijk paard dus hang ik er maar wat om waarmee ik hem mannen kan." Zorg dan dat je een niet moeilijk paard hebt door een ander paard te kiezen of hem langer/beter op te laten leiden.
Het product van dressuur hoort juist een gehoorzaam, graag werkend paard te zijn.

Ik denk dat er aan de opleiding van de paarden hier en daar wel wat mankeert omdat bijna iedereen denkt het wel zelf te kunnen vanaf de basis. Want ook al laten ze een paard inrijden door een ander, daarna pakken ze het vaak toch zelf op, er zijn er maar weinig die een paard door laten rijden door een trainer bv en zelf onder begeleiding er op gaan.
Als de opleiding klopt, is er gewoon respect voor de hulpen, dus ook voor de hand en zijn er geen extra hulpmiddelen nodig om die hand bij te staan.

Het voorwaarts oplossen van problemen komt dan ook in de knoop en dan heb je al een beste kink in de kabel. Dit kan leiden tot een heleboel kleine dingetjes verderop in de opleiding.

Wij moeten degenen zijn met het verstand, als we met paarden omgaan, en de paarden moeten snappen dat wij het verstand hebben.
Dat is wat anders dan het paard duidelijk maken dat we de kracht/macht hebben.
Als je met gevoelige hengsten werkt, leer je het verschil.

Ik ben altijd een vlieggewicht geweest tot pakweg 15 jaar terug en heb toch bijna nooit moeite gehad met overwicht... Het hoort niet op kracht aan te komen.

**Geplaatst**: 11-07-11 19:44

Re: wanneer een hulpteugel?

Geplaatst: 11-07-11 19:44

Lusitana, een heel verhaal, maar ben het helemaal met je eens.
Waarom ik zo vast bleef/blijf houden aan het correcte "weerstandbieden", is omdat men hier op Bokt misschien gaat denken dat het dus zo hoort, met de handen op de bovenbenen, snap je. Dat het dus inderdaad een extreme vorm is en dat is niet zo.
Ik begrijp jou heel goed, maar de juste terminologie is heel belangrijk om geen verwarring te krijgen.
Dat Baucher, in zijn eerste periode (1833-1842) niet bepaald vriendelijk reed, is een feit. Hij heeft de Rollkur "een uiterlijk" gegeven, hetgeen door Sjef J. overgenomen is. Baucher is daar vanaf 1843 op teruggekomen en heeft een "klassieke draai" gemaakt.
Kijk, wij hoeven het wiel niet opnieuw uit te vinden dat hebben de grootmeesters vroeger voor ons al gedaan.
Nogmaals, je schrijft hele goede stukken...

**Geplaatst**: 11-07-11 19:49

Geplaatst: 11-07-11 19:49

Ik weet dat we het feitelijk met elkaar eens zijn, maar dat een en ander niet goed duidelijk bleek gemaakt door mij en aanvullingen en kritiek is dan gewoon logisch en welkom, want alleen maar informatieve aanvulling waar iedereen wat aan heeft.

**Geplaatst**: 11-07-11 20:26

Geplaatst: 11-07-11 20:26

nog even reactie op onzeker buurmeisje. Pony was en is echt een sul, maar met dit meisje soms niet. Als ze in de kleine bak rijdt die ze vertrouwt loop hij gewoon lekker te sjokken. Heeft ze ook geen hulpteugel. Op elke andere plek, al is het de andere bak in de manege, dan is ze zo gespannen dat de pony ook zenuwachtig wordt. Ik heb hem zelf gereden en het is gewoon een sul. Meisje heeft trouwens al heel wat beleefd met paardrijden. Heeft met gescheurde lever op ic gelegen. Toch wel knap dat ze er alleen al op zit vind ik.

**Geplaatst**: 11-07-11 20:38

Geplaatst: 11-07-11 20:38

Lusitana,
Zij heeft het paard zadelmak gekregen, ze was 14, zelf nu tot de Z2 gereden, het is verder een fantastisch paard. Ze heeft ook nog sinds kort een GP-leerpaard. Zelfs het buitenrijden gaat steeds beter, maar wel met slof. Zij houden al hun paarden (zij hebben er meerdere) en doen ze niet weg/inruilen als een fiets.
Ik weet dat haar ouders het paard in het begin wilde verkopen i.v.m. de veiligheid, zij heeft in het begin meerdere blessures opgelopen door valpartijen (gebroken arm, hersenschudding), maar zij hebben gekozen voor veel begeleiding, zoals 3 x per week privé-les. En verder heb ik er niets over te vertellen, zij zit niet op Bokt, anders had ze zelf haar verhaal kunnen doen.

**Geplaatst**: 11-07-11 20:39

Geplaatst: 11-07-11 20:39

fjord100 schreef:
nog even reactie op onzeker buurmeisje. Pony was en is echt een sul, maar met dit meisje soms niet. Als ze in de kleine bak rijdt die ze vertrouwt loop hij gewoon lekker te sjokken. Heeft ze ook geen hulpteugel. Op elke andere plek, al is het de andere bak in de manege, dan is ze zo gespannen dat de pony ook zenuwachtig wordt. Ik heb hem zelf gereden en het is gewoon een sul. Meisje heeft trouwens al heel wat beleefd met paardrijden. Heeft met gescheurde lever op ic gelegen. Toch wel knap dat ze er alleen al op zit vind ik.

Dat is zeker knap, Fjord100, en als jouw buurmeisje met deze Thiedemannteugel én goede instructie weer vertrouwen krijgt (ik kan me voorstellen dat dat vertrouwen weg is), dan is deze hulpteugel prima om mee aan de gang te gaan, omdat het de meest vriendelijke hulpteugel (martingaal niet meegerekend) die er is, vanwege zijn (eerder beschreven) werking! Zo te lezen een echt doorzettertje, jouw buurmeisje, die komt er wel...

**Geplaatst**: 11-07-11 20:52

Geplaatst: 11-07-11 20:52

Om nog even een opmerking te maken over de gogue en de chambon, omdat deze nl. bovenaan de blz. worden vernoemd: beiden zijn prima hulpteugels om mee te longeren!

Voor wat betreft de slof alleen nog even dit.
Het zou beter zijn als er meer informatie gegeven zou worden als de slof afgerekend wordt bij de kassa ipv dat ze naast de kassa hangen en er nog even eentje meegenomen wordt.
Mijn vriendin die een ruitersportzaak heeft, laat klanten die aanvankelijk voor een slof komen, meestal met een andere hulpteugel (of zelfs zónder) heel tevreden de zaak uitgaan. Gewoon omdat men "geen idee" had over de daadwerkelijke werking!
Informatie geven, in kennis stellen. Dan kan een hoop leed en frustratie voorkomen worden, voor paard en ruiter.

Met wat voor bijzetteugel rij jij?