Kadankovitch schreef:Er was ooit eens een groot ruiter, al om gewaardeerd voor zijn kennis en zijn rijden: Rudolf. G. Binding, die ooit een zei of schreef:"Val door niets op, behalve door GOED paardrijden."
Circusruiters verdienen hun geld met optredens in 'kostuums', zeker vanaf het begin van de twintigste eeuw, daar waar de splitsing begon te ontstaan tussen wedstrijdrijden en het andere rijden, dat veelal plaatsvond in het circus. Dat valt te begrijpen
Iemand die nu in allerhande kostuums rondrijdt, moet zich niet verwonderen als hem verweten wordt dat de ware aandacht wordt afgeleid van hetgene waar het om gaat : GOED PAARDRIJDEN.
Dan heb ik het niet over die ruiters die bij gelegenheid, naar aanleiding van een boek of een voorstelling, in de kleding van de betreffende tijd hullen, zoals Phillipe Karl, Hinrichs, Michel Henriquet, Nuno Oliveira. Maar wel over diegene die vanzichzelf een soort kunstwerk maken, zoals ene Brenderrup: Dat heeft niets met vakmanschap te maken. En helemaal die clowns die 'riddertitels' verlenen. (een titel die pas van waarde is als het door een gezag van een staat, als 'erfgenaam' van een voormalig koninkrijk, maar eigenlijk het liefst door een (gezalfde) koning, wordt verleend). Hetgeen de heren Brenderrup en Pes doen vind ik ronduit belachelijk. Zij zijn niet de figuren die de rang hebben riddertitels te verlenen; KINDERACHTIG? niets anders dan dat en eigenlijk nog degraderend voor de kennis die ze pretenderen. Even belachelijk vind ik de personen die deze titels vol trots aannemen. Alsof de kwaliteit van hun rijden niet voldoende zou zijn. In een woord ridicuul. Ze wekken bij mij een vorm van lachkramp op.
In deze zin kan ik FaberSmid slechts gelijk geven.
Ik neem aan dat Nombrado met "zij" doelt op degene die dit theater instaleren en degene die er vol trots in meedoen.
Dat heeft u duidelijker beschreven dan ik, maar dat is voor u niet zo moeilijk als dat het voor mij is. Het doet me dan ook goed uw schrijven te lezen, die duidelijkheid van zaken vergeeft.