De dressuur is er voor het paard en het paard niet voor de dressuur, zo ook het skala.
Maar draaien we het eens om net als equimotion schrijft en is het skala er voor de ruiter.
Laat ik dan mezelf eens nemen, tenslotte is paardrijden ook jezelf leren kennen(voor mij in ieder geval)
Beginnen bij de takt, nou dat lukt me nog wel.
Dan de ontspanning, dat word al een ander verhaal.
Soms voel ik de prestatiedruk omhoog gaan en vergaat me de ontspannen grijns al. Nou veel verder kom ik vaak niet. Gelukkig ben ik nu zover dat ik dan ook stop, Ik ga lekker oefeningen stappen, een buitenrit maken en weet je wat, ik voel me vaak super. Dat doen wij, terwijl de rest de bak rond banjert met slof en dergelijke, ziet er geweldig uit hoor, en ik voel me dan ook wel eens de clown van het stel.
Maar ik kan op onze goede dagen met een bareback en bitloos touwhoofdstel een schoudervoor en wijken, stelt misschien voor menigeen niks voor maar ik en mijn paard genieten, want dan doet ze het wel, zelfs beter, want ik kan haar goed voelen en geef op gevoel de juiste hulpen. Op een zadel lukt het me vaak niet.
Het is al te raden, vanaf de aanleuning

, Als ik niet eens kan ontspannen hoe kan ik dan goed contact houden zonder te storen, ach en heel soms lukt het. Of verwissel ik aanleuning met aan de teugel, want dat is niet hetzelfde.
Ik was blij te lezen in "dressuur onder vuur" dat paarden die zonder contact gaan, dus los van het bit, veel minder fysiologische problemen hebben en inderdaad schwung word dan niet bereikt. SO What!!!
Wij hebben pret, bij elkaar zo'n 665 kilo plezier en dat maakt mijn dag.
oh ja, dat heeft mijn paard me geleerd, genieten van dat wat er is!!
Geef mij maar paardengevoel, ruitergevoel doet een paard soms te kort.