Simpelman schreef:Je bedoelt dat men het paard eerst uitlegt wat er van hem verwacht wordt als er druk op het bit uitgeoefend wordt. Dat het dan de kaak los moet laten.
De meeste jonge paarden gaan in eerste instantie tegen druk in, spannen, kaak, nek en rug aan, en verliest daar zijn vertrouwen door.
Het uitleggen van een hulp.
Men leert het paard na te geven aan het bit.
Nageeflijkheid is het wanneer er voorwaarts drijvende hulpen worden gegeven aan een paard in aanleuning en het paard laat zich daarbij los door het hele lichaam.
Ik bedoel exact wat ik zeg. Die twee begrippen nageeflijkheid en aanleuning kunnen volgens Frans perspectief gerust van elkaar losgekoppeld worden.
Dit gaat weer terug naar taal en hoe we nageven definiëren, ik denk echter dat u mij wel begrepen heeft.

) 
Ik ben zelf eigenlijk wel tevreden over hoe ze loopt, zeker als ik het vergelijk met een jaar geleden.. Veel meer achterhand gebruik en er is veel minder spanning te zien, maar mijn handen.. tja laten we het daar maar niet over hebben haha

manlief, afgekort tot ml, op Hercule en ikke op onze Polie. Op verzoek van ml gingen we een route andersom doen die we al lang niet meer gereden hadden. Leuk, ik had er echt zin in.
, dat is iets dat ze ons geleerd hebben. Geven we ze de tijd om die veranderende wereld te begrijpen, dan blijven ze blijmoedig en dapper doorgaan. De oortjes stonden er mooi op, 4 paar oogjes glommen.
. Juist de verschillen maakt dat het een interessant topic is en blijft en ik nog steeds graag mee lees, ook al heb ik weinig te brengen.