Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
DarkoFoitzik schreef:Daar ben ik het mee eens Simpelman. Het punt wat ik wilde maken is het herhalen van afspraken. door te kijken dat het paard reactive geeft op bepaalde druk. Dit doe ik in principe in stand. ik vraag hem dan niet nageeflijk nog in aanleuning. dit kan immers niet, zoals u net omschrijft. zodra hij weer snapt dat hij los moet laten ga ik rijden. dan vraag ik hem los te laten in beweging. zodra hij los laat in beweging. dus voorwaarts reageren, dan kan ik alles met hem, instellen op elk niveau (hoog verzameld kan hij niet lang volhouden) hij voelt dan inderdaad aan als flubber. er is dan een zeer nauw verband tussen been en hand. bij het aandrijven komt hij veel lichter in de hand. hij komt dan nageeflijk door het been.
of klopt dit niet?
Simpelman schreef:Het was gewoon een algemeen stukje om tereageren op de voorgaande 25 posts.
Ik ben echt niet op SinneJ gefixeerd, je doet maar SinneJ.
Maar als je wilt, simpel, test, zet je hand 15 cm naar voren en drijf rustig aan, bij aanleuning komt de neus van je paard nu 15cm mee naar voren.
En, je hoeft mij het resultaat niet te vertellen.
Simpelman schreef:Nageeflijkheid zoals hier beschreven zonder voorwaaartse drang en aanleuning is het nageven aan het bit.
Wanneer we hier een paar keer op oefenen dan zal het paard in korte tijd geleerd hebben achter het bit te gaan.
Dat voelt voor velen waarschijnlijk heel comfortabel, maar dit willen we in wezen helemaal niet, dat is niet het werkelijke doel.
*knip*
SinneJ schreef:Simpelman schreef:Nageeflijkheid zoals hier beschreven zonder voorwaaartse drang en aanleuning is het nageven aan het bit.
Wanneer we hier een paar keer op oefenen dan zal het paard in korte tijd geleerd hebben achter het bit te gaan.
Dat voelt voor velen waarschijnlijk heel comfortabel, maar dit willen we in wezen helemaal niet, dat is niet het werkelijke doel.
*knip*
Dit is het deel waarop ik reageerde, niet dat het paard in aanleuning de beweging van de hand volgt, want dat is uiteraard de bedoeling.
SinneJ schreef:Simpelman doet hierbij uiteraard datgene wat ik zozeer wilde vermijden, namelijk mijn ondervindingen tegenspreken.
Ik ga er niet meer op in, want ik ga mijn eigen ervaringen niet verdedigen, ze zijn er gewoon. Paard loopt niet echter de teugel en u kan niet beweren dat dat wel zo is. KLAAR.
Ayasha schreef:Ik deel deze mening geheel en ervaar het ook als erg irritant.
Die verheven 'mijn manier is de enige manier' ondertoon.
Zet ik mijn hand 15 cm naar voor, gaat hij mee. Ik heb blijkbaar iets onmogelijk bereikt.
Simpelman schreef:Ayasha schreef:Ik deel deze mening geheel en ervaar het ook als erg irritant.
Die verheven 'mijn manier is de enige manier' ondertoon.
Zet ik mijn hand 15 cm naar voor, gaat hij mee. Ik heb blijkbaar iets onmogelijk bereikt.
Het is echt niet MIJN manier hoor, als je een beetje rondleest zul je héél erg veel keer soortgelijke verhalen tegenkomen. En dan natuurlijk van mensen die er echt verstand van hebben, neem een Manolo Mendez, Phillip Karl, Reiner Klimke, Generaal Décarpentry, Müssler, enz..
Als je je hand 15 cm naar voren zet en hij gaat mee platst hij dan zijn neus naar voren of laat hij de hals zakken? Of beide?
DarkoFoitzik schreef:als ik mijn hand naar voor zet dan zakt hij en duwt hij zich voor eruit. eerst kan ik wel uberstreichen maar daarna gaat het hoofd/hals naar beneden en naar voren eruit.
SinneJ schreef:Simpelman schreef:Nageeflijkheid zoals hier beschreven zonder voorwaaartse drang en aanleuning is het nageven aan het bit.
Wanneer we hier een paar keer op oefenen dan zal het paard in korte tijd geleerd hebben achter het bit te gaan.
Dat voelt voor velen waarschijnlijk heel comfortabel, maar dit willen we in wezen helemaal niet, dat is niet het werkelijke doel.
*knip*
Dit is het deel waarop ik reageerde, niet dat het paard in aanleuning de beweging van de hand volgt, want dat is uiteraard de bedoeling.
Simpelman schreef:Nageven zonder aanleuning is slechts wijken voor het bit. Wijken voor druk, van het bit afgaan, het bit loslaten.
Aanleuning en nageeflijkheid horen bij elkaar, ze zitten in elkaar verweven.