Geplaatst: 19-04-12 11:43 Danique_G schreef:Joyce B, wat is de ideale positie van het binnenbeen van de ruiter dan volgens jou? En in hoeverre is er buiging en stelling in het wijken?
Ik heb geleerd namelijk geleerd (van een onwijs leuke jury waar ik ooit heb geschreven, afijn, dat terzijde) dat als je in een schouder binnenwaarts je binnenbeen te ver naar achter doet, je een soort wijken krijgt. Het paard kan niet buigen om het binnenbeen.
En tijdens het wijken lijkt mij, dat je je binnenbeen niet op dezelfde positie kan houden omdat je anders niet echt dat binnenachterbeen laat wegwijken zegmaar (uiteraard begrenzing en alles zodat het niet over de schouder loopt).
Nou zou ik denken, je binnenbeen naar achteren zwaaien tijdens het wijken is onnodig omdat je je paard om zo weinig mogelijk druk opzij wilt laten gaan. Uiteraard is hier in mijn ogen een lichte buiging omdat het anders rechtuit blijft lopen. Ik zie het daarom niet echt als oefening qua rekken van het lichaam, maar meer als gehoorzaamheids oefening.
Ik hoop dat er een touw aan vast te knopen is..
Bij schouderbinnenwaarts laat je je paard gebogen om je binnenbeen lopen, dus inderdaad je binnenbeen niet (te ver) naar achteren leggen, want dan druk je de achterhand naar buiten in plaats dat je de schouder naar binnen rijdt. De schouder naar binnen plaatsen gebeurd met de buitenteugel erbij en met je zit en als ik te weinig reactie krijg bij het naar binnen plaatsen van de schouder (plakken aan het hek), dan drijf ik even bij met mijn buitenbeen meer op de singel. Dat zijn ook de momenten dat je merkt dat je je paard te weinig aan je buiten teugel hebt, en mijn instructrice laat je dan oefenen met bijvoorbeeld kleine volte in de hoek, die uitrijden voor je binnenbeen waarbij je dat op moet vangen op je buitenteugel en je binnenhand ter controle naar voren moet kunnen steken zonder dat de volte veranderd. Als ze makkelijk over de schouder weg blijven lopen liet ze dus wel in de schouderbinnenwaarts recht maken en omstellen naar renvers en weer terug, zodat je je paard ook meer gelijk op 2 teugels en aan je buitenteugel en buitenbeen krijgt.
Je wordt daardoor zelf ook handiger in het corrigeren als je merkt dat je paard niet goed reageert op je hulpen en als je zelf makkelijk je paard over de schouder weg laat lopen en/of te veel met je binnenteugel doet.
Bij het wijken blijft je paard vrij recht, met iets stelling. theoretisch is me geleerd dat je net het oog moet kunnen zien aan de binnenkant en dat je net iets achter de singel de zijwaartse hulp geeft. Vaak overdrijven we met de hulp... Als je verder komt, kun je dan verwarring krijgen met het appuyeren. Ter oefeningen moest ik bij een instructrice wel eens afwenden en dan op de lange zijde vanaf die middenlijn een stukje wijken, rechtstellen, stukje appuyeren, recht stellen, stukje wijken.
Als je aan het rijden bent, dan moet je je paard bijsturen en corrigeren op wat die op dat moment doet.
Als hij zijn achterhand te sterk opzij laat gaan ten opzichte van de voorkant omdat je je been verder naar achteren hebt liggen, dan moet je minder ver naar achteren je beenhulp geven, en meer bij de schouder drijven om de voorhand meer mee te nemen.
Loopt je paard over de schouder weg, dan begrens je de schouder meer met je buitenteugel (dus niet teveel met je binnenhand naar binnen stellen want dan kan die alsnog over de schouder weglopen) eventueel geef je tegendruk met je buitenbeen op de singel zodat hij minder die kant weg loopt, en als hij van achteren niet genoeg mee komt, kun je je binnenbeen eventueel wat verder naar achteren leggen met je been hulp. Ter oefeningen moesten we wel wijken vanaf de hoefslag en weer terug en zig-zag wijken op de middenlijn.
Rijden is niet een statisch iets waarbij je altijd een standaard reactie krijgt op een standaard hulp. Het ene paard reageert sterker of anders dan het anderen en daar pas je je hulpen op aan om de gewenste reactie te krijgen, en te corrigeren wat er niet goed gaat.
Hoop dat ik niets vergeten ben
Dat vind ik daarvan 
ik hou het op "ga zo door!" 
