Simpelman schreef:*knip*
In dit geval: we hebben het al een keer of tig aangegeven, een paard kan tijdens het werk achter de loodlijn vallen, dat is voornamelijk een kwestie van kracht/impuls.
Dat is niet erg, het gebeurt iedereen.
Wat fijn dat u me daarin geruststelt.
Ik wil even het zelfde doen; mijn paard 'valt' niet achter de loodlijn. Het is een paard met van nature een voorwaarts neerwaartse neiging, dat is zowel een voor- als een nadeel, maar in deze een voordeel.
Ik spreek niet tegen dat er wel paarden achter de loodlijn 'vallen' maar niet allemaal.
Simpelman schreef:Het rijden van een paard achter de loodlijn echter is gemakszucht of onkunde, het is een dealtje met het paard.
Het geeft de ruiter een goed gevoel van controle en stabiliteit en, voor velen van belang, het ziet er quasi goed uit, net of je een goede ruiter bent.
Het paard drukt zich. Alle jonge paarden proberen het.
Het paard op deze manier rijden maakt dat het een verkeerde bewegingsafloop ontwikkelt.
Hoe langer je het doet hoe meer de verkeerde bewegingsafloop wordt bevestigd.
Het paard wordt sterk in verkeerd bewegen en het wordt steeds zwakker in het mogelijk juiste bewegen.
Nomaals VOOR MIJ NIET. Hier wordt het heel bewust gebruikt op bewust gekozen momenten om het paard te corrigeren wanneer die niet nageeflijk blijft. Uw tenen gaan er misschien van krullen, maar dat is niet mijn probleem. U hebt uw mening en uw eigen paarden (waar u van houdt).
Voor dit paard is dat wenselijk en hij komt ALTIJD weer voor de loodlijn wanneer hij die ruimte krijgt (en dat krijgt hij nu 90% van de tijd).
Simpelman schreef:Kijk nu om je heen en zoek iemand die niet vrijwel voortdurend (ver) achter de loodlijn rijdt.
Dit is het algemene beeld geworden in de rijscholen.
Volledig akkoord.
Simpelman schreef:Een paard dat achter de loodlijn gaat kan zich niet meer oprichten, het spant zich namelijk op zodanige wijze aan dat het niet meer in staat is tot oprichting.
We hebben het nu over oprichting vanuit de achterhand.
Dat niet meer in staat zijn tot oprichting wordt door het paard in hoge mate gewaardeerd, het zal er volop in meewerken.
Oprichting is namelijk zwaar werken voor een paard.
Het ontwikkelen van het gaan achter de loodlijn is een doodlopende weg.
Ja, sla me dood, maar ik heb anders ervaren. En dan spreek ik niet over rollkur, maar over korte stukken achter de loodlijn puur met gehoorzaamheid in het achterhoofd, niet gymnastisatie. Meer kan ik daarover niet zeggen.
Simpelman schreef:Het voor de loodlijn gaan bij het losgelaten paard wil zeggen dat het in aanleuning komt.
Aanleuning is essentieel voor een juiste bewegingsafloop, het paard waaiert de schoft uit, het maakt zich lang over de bovenlijn, het gaat buigen in sprongen en bekken, het spant zich in de beweging aan in buik en rugspieren, het paard gaat nu veren door het hele lichaam, het wordt nu door nageeflijkheid Durchlassig.
Zolang het paard nageeflijk is is de voorzijde open dat wil zeggen de hand volgt de mond in de beweging, hij begrenst slechts de houding.
Een paard is nageeflijk wanneer het in losgelatenheid voorwaarts gaat.
Het is die losgelatenheid met al zijn aspecten waar men aan voorbij gaat.
Andere visie.