Een heel mooi voorbeeldfilmpje @ankem.
Zie die handen, het lijkt nergens op.
Maar zo begint het, aan een contactteugel, het paard bepaalt hier waar het zijn hoofd en hals draagt, de hand volgt met een permanent, zacht, nageeflijk, vriendelijk contact.
Stabiele handen komen pas aan de orde als het paard zijn evenwicht heeft hervonden en uit zichzelf in een gebruikshouding kan blijven.
We vragen alleen maar vriendelijk om de hals te laten vallen en belonen daarvoor.
Voor het paard is er dan een dubbele beloning, die van zijn ruiter én het voelt goed om zo te bewegen.
Het paard gaat zo zichzelf vinden, zijn eigen natuurlijke evenwicht hervinden zonder dwang en stress.
Het leert zich te ontspannen, krijgt vertrouwen in zijn ruiter, gaat steeds beter opletten en meewerken.
Het paard wordt permanent beloond voor weinig en krijgt daardoor zelfvertrouwen.
De juiste basisbespiering wordt opgebouwd, het paard wordt steeds handiger in het handhaven van zijn evenwicht.
Met dat zelfvertrouwen én het vertouwen in zijn ruiter is het klaar om te gaan dansen.