maura schreef:*knip*
De reden dat ik nu wel reageer is dat ik denk dat ik, omdat ik alles meelees, iets zinnigs kan zeggen over dit topic. Met enige regelmaat gaat het mis en dan is er gedoe. Daarna kalmeert het weer en vermijdt iedereen zorgvuldig de interessante onderwerpen, namelijk de onderwerpen waarover de meningen uiteenlopen en die toch op iedereen een enorme aantrekkingskracht hebben omdat juist daar de eigen kennis gescherpt kan worden. In zo'n rustige periode komt het topic bijna stil te liggen, maar dan komt er weer iemand een vraag stellen of een filmpje plaatsen en dan komt het topic weer op gang en komen alle posters terug en is het wachten op het moment dat het weer uit de hand loopt. Vanaf dat moment posten mensen vanuit hun ego venijnige spitsvondigheden die door anderen niet zo herkend worden omdat er weinig spitsvondig is en veel gekrenkt ego. Het merkwaardige daaraan vind ik, dat iedereen die met paarden omgaat en ze dingen weet aan te leren, volgens mij ervaren moet hebben dat je met ego geen zak bereikt. Ik had daarom verwacht dat mensen in dit topic, die vrijwel zonder uitzondering veel meer ervaring met paarden hebben dan ik en ook veel beter kunnen rijden, in staat zijn hun ego naast zich neer te leggen en inhoudelijk te reageren in plaats van toch steeds weer op de man te spelen en niet op de bal.
Desondanks zijn er wel degelijk mensen die wel op de bal spelen en daarom blijft het topic toch doorlopen. Er zijn een paar mensen die de verleiding kunnen weerstaan om vanuit ego te reageren, die rustig blijven en vriendelijk en inhoudelijk blijven reageren. Er zijn ook mensen die van zichzelf lijken te denken dat ze dat doen, maar zichzelf daarbij voor de gek houden. Daar reageren anderen dan weer geïrriteerd op en dan is de cirkel weer rond. Eigenlijk precies zoals dat met paarden werkt (althans in mijn ervaring). Blijf je echt kalm en vriendelijk vragen wat je wilt, dan ontspant je paard en doet het zijn best je vraag te beantwoorden, maar ben je stiekem zwaar gefrustreerd en doe je alleen maar alsof, dan bokt hij je eraf (mocht ik hier teveel mijn eigen ervaring projecteren, mijn excuses).
En dan nu mijn eigenbelang, want door alle gedoe is de inhoudelijk interessante aanleiding ondergesneeuwd. Het begon met een filmpje dat Kadankovitch plaatste en waar DarkoFoitzik tamelijk ongenuanceerd van zei dat hij het niet goed vond. Ik denk dat de hevigheid waarmee Kadankovitch het filmpje verdedigde te maken had met de toon van DarkoFoitzik (en ik denk ook dat dat is wat hem tegenstond, niet het verschil van mening an sich), maar als ik de toon van beide kampen wegdenk dan vind ik dit een ontzettend interessant filmpje. Want blijkbaar zien mensen in dit ene filmpje geheel verschillende dingen. Het kan niet tegelijkertijd goed en slecht zijn en ik wil nog steeds ontzettend graag leren zien wat er te zien is. De een vindt de bewegingen van het paard in het filmpje heel mooi vloeiend, de ander vind het strak. Het kan eenvoudigweg niet allebei waar zijn. Ik heb zelf het gevoel (en dat schrijf ik bewust, ik kan niet echt benoemen wat ik zie waardoor ik dat gevoel krijg) dat het paard te hoog wordt opgericht en dat het ruimer en lichter zou bewegen als het wat lager zou lopen (niet vwnw, maar een stukje lager, 10 cm ofzo).
Iemand (ik geloof Babootje) merkte op dat veel oprichting door ongeoefende kijkers wel wordt verward met een weggedrukte rug. Dat vind ik superinteressant, want hoe zie je dan het verschil? Zijn er foto's/filmpjes te vinden die dat illustreren?
Ik wil nog even op Maura reageren, want eigenlijk heeft ze wel gelijk hoor. Het is gewoon heel moeilijk alles naast je neer te leggen. Ik ben het er mee eens en geef ook toe dat ik bijdraag aan het 'kippenkot' gedrag hier

.
Ik wil daarom toch inpikken op je laatste deel dat ik in vet heb gezet.
Ik denk dat het inderdaad iets heel moeilijk is om te zien voor een ongeoefend oog (en dat is het mijne zeker ook!). Echter begin ik wel steeds vaker te zien wat een stabiele en vooral lichte verbinding is tussen paard en ruiter. Dat en de rug wegdrukken hangen enorm samen.
Ik ben nu dus op het punt gekomen dat ik vaak wel zie of de rug weggedrukt is. Op dit moment staat het filmpje open zodat ik daar hopelijk iets zinnigs over kan zeggen:
Ik kijk naar de manier waarop het paard de aanleuning neemt. Het valt meteen op dat die zeer stabiel is (het paard friemelt wel wat met de mond, maar daar moet je niets achter zoeken in deze). In de boog van de hals (de bovenste spieren zijn duidelijk afgetekend) is er veel 'ruimte' is zoals men zegt, zie je dat? De hals schuift als het ware zo ver uit naar voor dat er daaronder veel ruimte ontstaat: dat is de voorwaartse neiging zoals met zegt.
De neerwaartse neiging in dit geval beschrijf ik als "het paard valt mooi in de hand van de ruiter". Dat zorgt voor die stabiliteit. Dat vallen is natuurlijk duidelijk te zien bij een paard dat minder opgericht is, want dan laat die letterlijk de hals vanuit de schoft ietwat vallen. In dit geval is die neiging subtieler door de oprichting dus.
In werkelijkheid hangt die VW en NWse neiging erg samen, maar ik heb het even opgesplitst voor de duidelijkheid.
Wat ook opvallend is, is dat die stabiliteit en verbinding eigenlijk op geen enkel moment verloren gaat. Dat is bij veel ruiters wel zo nl. vooral in overgangen van de ene naar de andere beweging.
Wat veel mensen verwart is dat de achterhand te hoog lijkt te komen en dat spreekt voor hen dan het beeld van oprichting tegen. Dat is echter niet per se waar, want ook paarden die bv overbouwd zijn (ik zeg niet dat dat zo is bij het paard van Karen Tebar) kunnen vaak tot oprichting gebracht worden. Je moet dus naar meer kijken dan de lijn die je trekt van de schoft naar de achterhand. Don Luis zijn piaffe is prima voor zover ik dat kan beoordelen.
Ik was laatst op een clinic van Jan Nivelle en die zei iets wat hier heel goed past: Het is eigenlijk heel simpel te zien of een paard zijn rug goed gebruikt. Als de ruiter goed kan zitten is dat meestal de garantie daarvoor.
Kanttekening: Een paard té extreem het gewicht laten verschuiven naar de achterhand (in bv de piaffe) kent ook nadelen. Soms kantelen ze de bekken wel en nemen ze de voorhand omhoog, maar missen ze de kracht waardoor het paard de achtervoetjes zelfs amper van de grond krijgt. Daar tegenover staat de zogezegde 'handstand' waarbij het paard gewoon wat trappelt met de achterbenen en de achterhand wat begint te wippen. Het gezonde evenwicht tussen die twee is wat de mooiste piaffe geeft voor desbetreffende paard.
Sommige paarden zullen nooit sterk scoren op de piaffe, maar halen hun punten dan op andere onderdelen. Mogen die paarden dan niet uitgebracht worden in de grand-prix? Ik vind dat combinaties te vaak uitgemaakt worden voor incapabel op basis van 1 onderdeel. Sommige bewegingen zijn gewoon moeilijk te vatten en bij de ene knol zijn dat de wissels en bij de andere de piaffe.
Dat is een greep van wat ik zie, hoeft niet allemaal juist te zijn. Hopelijk pakt iemand die meer praktisch inzicht heeft hierna dit onderwerp op op mij aan te vullen.