FahyaFemke schreef:Lizzii schreef:S_en_Z , een dui delijke uitlegAlleen als je het met behulp van een zweep wil aanleren , zou ik niet aantikken aan de borst maar eerder aan de zuikant van je paard ter hoogte van de plaats waar je been zou komen te liggen bij het achterwaarts gaan dus als je erop zit. Als je nadien deze oefening doet onder het zadel vervang je gewoon je de zweep door je been.
precies mijn gedachte!
daarom vroeg ik naar een uitleg
Ik gebruik weinig tot zelden een zweep. En als ik er voor kies om eens te trainen met zweep zijn het er 2.
Maar ik geef er nooit tikken mee. Ik leg ze alleen aan waar ik ze nodig heb.. dus begrenzen schouder of aanleren zijwaartse gang, iets meer lengtebuiging.. of gewoon om paard te attenderen dat hij niet tegen mijn benen aan moet lopen omdat ik niet onnodig(hard) mijn sporen er in wil moeten zetten om het paard voorwaarts te krijgen (als je dat doet creeer je een trapzak die met ingehouden adem en uitgezette buik op de handrem tegen iedere beenhulp gaat lopen)
Omdat ik veel met linkerbeen en rechterbeen apart van elkaar werk weten paarden al snel wat ik van ze wil. Beiden benen tegelijk is altijd voorwaarts maar soms hebben ze gewoon even een extra hulpje nodig van een AANWIJS-STOKJE
De laatste keer dat ik op een paard echt een zweep als straf heb moeten gebruiken.. is al jaaaren geleden.. Heb vroeger altijd geleerd dat een paard dat niet luistert een flinke klap met de zweep verdient. Later, door logisch denken.. bleek dat ik het paard strafte enkel omdat paard aangaf dat hij niet meer kon/wou geven dan hij al gaf.
En ik dan als ruiter het gek vinden dat hij boos werd en soms flink naar de zweep kon lellen. Ik ben er niet trots op maar ik heb mijn vorige paard soms wel eens onterecht afgebeuld tot flinke striemen aan toe omdat hij bleef bokken als ik de zweep pakte omdat hij "vervelend" was.
Ik ben echt zo blij dat mijn vorige paard me heeft laten inzien dat oefeningen niet af te dwingen zijn.. dat er altijd een logische verklaring zit achter het niet correct tonen van dingen of tegen gaan werken. Toen ik na zovele instructeurs en instructrices iedere dag jankend van mijn paard af kwam omdat ik het serieus gewoon zielig vond dat ik hem zo af MOEST beulen ik stopte met lessen en sporen en zweep weggooide en dan maar 1,5 jaar geen wedstrijden reed.. heb ik zo vreselijk veel meer van mijn paard geleerd..
Na die 1,5 jaar zonder zweep en sporen en zonder dwang-arbeid was hij zoveel leuker en vrolijker en deed veel beter zijn best.
Echt.. ik ben mijn vorige vriendje ZO ontzettend dankbaar.. want ik weet dat hij zo vreselijk veel van mij gepikt heeft en me heeft vergeven en vergeten.. mijn nieuwe paard bijv. had dit niet had gepikt hoor

Zolang je niet boos wordt op haar gaat het goed en doet ze haar uiterste best. Correcties accepteerd ze.. maar als je boos op haar wordt dan is er geen land mee te bezeilen. Ze keert in zichzelf en durft niet meer.
Dit is echt een paard dat al bang is een klap te krijgen van een hand als je "UUUH" roept. Die al bijna ontploft als ze merkt dat je boos bent en je benen van haar buik wil tillen (en dan trap je nieteens) Als je begint met een zweepje is er heeelemaal niets aan de hand, maar als het even niet lukt en je raakt gefrustreerd en je pakt een zweep zal ze onder je vandaan blijven lopen omdat ze denkt dat ze vooruit gejaagd wordt met tikken.
Ik heb het paard nog NOOIT geslagen of getrapt.. Voor ik haar kocht werd ze met sporen en zweep gereden en reageerde ze er totaal niet op.
Heel bijzonder.. ik snap ook niet waarom ze het nu wel doet.. misschien dat ze ooit wel zo behandeld is.. en dat toen ik haar kocht ze eigenlijk "in zak en as" zat.. en daarom alles maar braaf toestond.. en nu helemaal "bij de tijd" is dat ze zichzelf weer gevonden heeft.. ik weet het niet... maar het is wel enorm leerzaam.
(ik heb afgelopen jaar 3x een zweepje in mijn hand gehad, de een na laatste keer is geweest toen ik haar leerde wijken voor druk in stap... zo'n dik 8 maanden geleden) en gisteren 5 minuutjes omdat ze tegen mijn linkerbeen aan bleef lopen terwijl ik haar vroeg om mijn linkerbeente buigen (ik had geen spoortje om, dus heb zachtjes zweepje aangelegd)
Ze is zowel zonder als met sporen even fijn te rijden (iedereen die ik er tot nu toe op heb gezet rijd zo met haar weg) alleen voor de verfijning of "net" dat beetje meer mis ik ze soms als ik zonder rijd. Maar dat komt ook omdat ze bij mij wat meer moet doen en we elkaar inmiddels al aardig kennen

Volgens mij weet ze wel dat ik nooit onredelijk ben. Ernaast heb ik nog niet hard op hoeven treden, ja 1x.. toen ik haar net had. Toen haalde mevrouw naar me uit toen ik haar lies schoon wou borstelen. Toen had ze hem zo snel zitten (mijn reactievermogen was sneller dan die van haar) dat ze er goed van geschrokken was. Ze heeft NOOIT meer een been naar me opgetild. Heb er daarna wel rekening mee gehouden dat ze het misschien niet kende of niet prettig vond. Langzaam opgebouwd zodat ze het uiteindelijk niet vervelend meer vond. Maar uithalen accepteer ik echt niet.
Streng, maar rechtvaardig.

Verder is ze overigens echt niet bang voor me.. als ik gewoon sta te zwaaien voor haar hoofd/ogen/op haar neus tikjes geef of hard op haar af loop reageert ze totaal niet

