Ik denk dat men niet de wedstrijdsport moet verdoemen, als men vindt dat het de verkeerde richting op gaat. Het lijkt mij effectiever om een beter voorbeeld te stellen.
https://www.youtube.com/watch?v=83fOLkpRyakHier een voorbeeld van een pupil van een man waarvan ik zeker weet dat hij alle ideale nastreeft waar men hier over schrijft. Hij probeert het om te zetten. Dat lukt zeker niet altijd, maar hij doet zijn uiterste best.
oef. het is volbrachtDoor keer op keer terug te komen in de wedstrijdring met paarden die vooral in lichtheid en ongedwongenheid worden gepresenteerd
Dat is reële rijkunst. Zich terugtrekken in het spreekwoordelijke klooster is geen vroomheid, als men het alleen doet omdat men vreest de 'kuisheid' niet te kunnen handhaven door te weerstaan aan de verleidingen. Juist de verleidingen weerstaan is de ware vroomheid. Toegepast op rijkunst; doorgaan op het pad van lichtheid en ongedwongenheid, ondanks dat de algemene trend eerder spectaculaire bewegingen de voorkeur geeft [ongeacht de zichtbare spanning door heel de proef]. Zich terugtrekken in een ivoren toren van zelf-ingebeelde rechtschapenheid, heeft zelden succes gebracht. Omdat dit gedrag nauwelijks iets bijdraagt aan het veranderen van de situatie, neem ik deze mensen ook niet zo serieus.
Hoezeer ik de bijdrage van de heer Simpelman ook waardeer, vrees ik dat het grootste mankement in deze bijdrage ligt in reële toepasbaarheid.
Bovendien vindt ik die houding, maar dat zal zeker helemaal onbedoeld zijn[want de heer Simpelman is vooral 'lief'], stigmatiseert hij daarmee ook de wedstrijdruiter als iemand die niet het beste voor zou hebben met het paard. Dat is, zoals ik al eens vaker heb gesteld, niet bevorderlijk voor een effectieve discussie. Een discussie waar alle partijen als gelijkwaardig dienen te worden benaderd.
oef, het is volbracht