Urielle schreef:Zoals gezegd: met de fles groot gebracht en een dominant en temperamentvol diertje. Verder niet gemeen ofzo, maar was altijd de dominantste geweest. Eigenaresse was er hartstikke lief voor maar wist niet hoe ze om moest gaan met het dominante gedrag van de pony, dus pony was gewend om in grote mate haar eigen zin te kunnen doen.
Je komt daar aan: pony laat zich overal aanraken, is vol vertrouwen in haar eigenaar en haarzelf. Haalt niet uit als je aan haar achterbenen komt, oren en buik mogen aangeraakt worden, allemaal geen probleem. Geen angstig paard, maar zelfverzekerd. Meestappen gaat in die mate dat de pony zelf mee wil. Zodra ze geen zin (meer) heeft, probeert ze je mee te trekken. Als je haar dan stil zet, kwam ze naar je toe en probeerde je met haar schouders van je voeten te duwen. Zet haar teruguit en ze sprong op je of sloeg uit (met voor- of achterbeen). Stemcorrectie had geen effect. Pony liet zich niet wegjagen, had geen enkel respect voor mensen. Een zwiepend touw oid resulteerde in een pony die op je af rende en gericht uithaalde of bovenop je sprong om je omver te gooien.
De pony vangen als ze in de wei was en geen zin had om mee te gaan, was een drama: In eerste instantie de kont naar je toe en gericht uitslaan als je gewoon doorliep, zette je door: pony vloog op je af en sloeg uit.
Pony kan dus nog niet gelongeerd en is nog niet onder het zadel.
Grondwerk prima: wat doe je met dat dier?
Ik plaats mijn case ook nog eens. Je moet met dit paardje aan de slag, uiteindelijk doel is het dier zadelmak te krijgen, je hebt het vertrouwen van de eigenaar en mag er dus zoveel tijd aan besteden als je wilt.
Ik lees over motiveren en afleiden, vertel maar, heel concreet.