Citaat:
De bovenlijn. Soms zitten paarden vast in een houding, met name bij een valse knik, waardoor ze kort worden in hals en rug, en dat is wat we niet willen. Met stretchen (en later hyperflexie, maar dat is bij een jong paard niet aan de orde) vragen we het paard lang te durven worden in de hals, naar het bit toe te komen, en dat bit mee te nemen naar voren en naar beneden, en hoe verder ze dat kunnen hoe losser ze worden.
Waarom in beweging: omdat het stilstaand heel simpel voor ze is, maar eigenlijk gymnastisch niet zoveel doet, tenzij je een paard hebt dat echt heel stijf is. In stap willen ze vaak al wat lang worden, maar omdat je ook wilt dat ze de achterhand goed blijven gebruiken, moeten ze meer oprekken.
In draf hebben de rugspieren weer een andere flow, en daar moeten ze op een andere manier in oprekken, en ga je ook met de balans wat meer spelen. Juist in de draf zie je vaak dat het paard gewoon inknikt en in die houding blijft, maar willen we de gang dynamisch houden, vloeiend en swingend, dan moet er een elastische verbinding naar de hand komen, en als die er is, dan gaan we het paard ook uitdagen zich daarin over de bovenlijn lang en los te maken en de hand mee naar voren en naar beneden te nemen.
En daarom mag die binnenhand nooit terugwerken, want het moment dat je dat doet, blokkeer je de achterhand, blokkeer je de schwung van achter naar voren, en gaat het paard zich opkroppen en aan de hand onttrekken.
De eerste zin is een beschrijving van vwnw, een paard die de hand mee naar voren neemt. In LDR gaat de neus per definitie naar achteren.
Door een hals op te rollen, krijg je nauwelijks "stretch", hooguit bij de schoft breng je rek op de ligamenten die over de schoft lopen.
Stretchen an sich heeft weinig met de spieren te maken: stretchen is eigenlijk de zenuw-aansturing van je spieren laks maken, je vergroot de bereidwilligheid van je hersenen om je ledematen in potentieel gevaarlijke situaties te brengen.
Door de nek op te rollen, breng je het volledige lichaam uit balans. Je traint je paard eigenlijk om uit balans te gaan en daar niet op te reageren. De spieren, gewrichten en zenuw-innervatie van een hals is niet heel veel anders bij paarden dan bij mensen, je hoofd en je nek daar je ben je echt heel heel zuinig op. Als iemand die onder controle heeft, dan heeft diegene je onder controle.
Daarom vind ik het altijd opvallend dat voorstanders van dit soort technieken het niet over de enorme controle hebben die je neemt. Iedereen die ooit een paard met z'n neus naar beneden heeft gevraagd, weet dat het paard daardoor minder ziet en mentaal ontspant. Als je de neus ook nog naar achter brengt, heb je de grootste controle mogelijk. Dus je hebt een soort gecontroleerde "ontspanning" en als je vanuit daar dan zou proberen het paard ook te laten ontspannen in normale positie, zou ik er nog minder moeite mee hebben. Maar dat gebeurt eigenlijk nooit. Dat is ook iets wat eigenlijk niet lukt, dat zie je ook bij paarden die heel veel vwnw gevraagd worden. Ze worden een soort van struisvogels die bij enge dingen hun kop in t zand steken 
.
Het is een wat hypothetische discussie, maar dit is wat er gebeurt als er géén kracht gebruikt wordt. Ik heb het niet vaak gezien zonder kracht, dus ik kan wel zeggen dat ik er nog nooit een los en sterk paard van gevoeld heb, maar uiteraard wordt bij elke rijstijl kracht gebruikt en zitten paarden vast, dus ik kan niet garanderen dat al die muurvaste paarden van de LDR komen, dat weet ik niet.
Ik vind al die plaatjes over piaffe en passage een beetje nutteloos 
Ik zie plaatjes waarvan ik vrijwel zeker weet dat ze net uit een piaffe komen, dan ziet het er al weer anders uit. Ik zie een paard goeie voorbeelden van paarden die volledig uit takt zijn en waar iemand achterover hangt aan de stang, maar ik word daar zo afgeleid door de enorme druk op het hoofd, dat ik het vrij nutteloos vind om dan nog over takt te beginnen
Geplaatst: 25-12-21 21:24 
Daarom des te leuker om te oefenen vind ik.
