Bokt.nl

svdijk86 schreef:

Een paard nageeflijk rijden komt als hij goed van achteren naar voren loopt. Daar hoor je altijd mee te
beginnen. Als het paard dus goed de achterhand gebruikt en de rugspieren los laat en de buikspieren
aanspant dan krijg je nageeflijkheid (dat kan aan een korte, en aan een lange teugel)

En dat is altijd beter dan met een lang teugeltje eerst een paar rondjes hobbelen als je paard met zn neus
in de lucht drukt en zijn rug hol maakt en jij daar telkens in land. Dat is juist slecht voor de spieren

Maar gelijk strak oppakken.. mnee dat vind ik niet nodig.. maar wel altijd naar de hand toerijden :j

Kadankovitch schreef:

Volgens mij is het vanzelfsprekend dat men een paard zowel geestelijk als lichamelijk laat 'wennen' aan het dagelijkse werk. Ik stap altijd minstens 10 minuten los, beginnend aan een lange doorhangende teugel, terwijl ik in die tijd langzaam de werkdruk opvoer door overgangen en wendingen te rijden. Daarbij neem ik geleidelijk het contact met de teugels op. Dit alles wel nog steeds met een zo lang mogelijke hals. Aan het einde van die 10 minuten (kunnen ook 15 zijn) rij ik al wat zijgangen, maak keerdwendingen, etc., al naar gelang het stadium van africhting van het betreffende paard. Ik let sterk op onspanning, gekoppeld aan ijver in de uitvoering van het gevraagde (dus de snelheid van de reactie op mijn hulpen). Dit alles moet nog geen grote inspanning zijn voor het paard. Pas daarna begin ik met wat licht drafwerk. Ik kan niet precies aangeven waar de grens tussen het inrijden en het 'echte' werk ligt. Bij mij is het een glijdende schaal, maar ik schat dat het inrijden minstens 20 tot 25 minuten in beslag neemt.
Natuurlijk zijn er evidente uitzonderingen: Zo laat ik een onbetrouwbaar (speels of kwaadaardig) niet zomaar los. Ik zal dat ook niemand aanraden. Het heeft toch geen zin onnodig risico's te nemen, van het paard te vallen en iets te kwetsen. Dat is niet alleen gevaarlijk voor de ruiter zelf maar ook voor anderen.
Dit is in het kort hoe ik het inrijden voorstel, waarbij ik niet zeg dat een andere aanpak fout zou zijn.
Wellicht heeft iemand er wat aan.

Kadankovitch schreef:

Inderdaad, maar dan toch pas na een geruime periode waarin het paard aan een lange doorhangende teugel verschillende oefeningen heeft gedaan. Die oefeningen hangen dan weer af van het niveau van africhting van het paard.
Het is natuurlijk ook de vraag wat men precies onder de losrij-fase verstaat. Wellicht zijn er mensen die hetzelfde doen als ik, maar de losrij-fase alleen maar zien als de tijd waarin ze rijden met een lange en/of doorhangende teugel. Een kwestie van definitie dus. Voor mij wordt die periode bepaald door de vraag of het rijdier al dan niet volledig lichamelijk en geestelijk belastbaar is (gezien het africhtingsniveau op dat moment van het paard) Is dat punt bereikt, dan is voor mij de losrij-fase afgesloten.
Om nog eens duidelijk te zijn m.b.t. de vraag van de topicstarter: Ja ik vraag nageeflijkheid in die fase, maar zelden eerder dan 10à15 minuten, waarbij ik stel dat voor mij de losrij-fase veel langer duurt, namelijk 20à25 minuten.
Ik hoop dat ik mijn standpunt nu duidelijk heb gemaakt. Maar zo niet; dan lees ik dat wel.