KiWiKo schreef:ik laat dat nooit nakijken, ik voel dat direct als een zadel niet goed ligt, of niet goed meer ligt. Daarnaast ben ik erg onderhoudend aan mijn tuig, en kan zelf goed zien of er iets opgevuld of gerepareerd moet worden tijdens de wekelijkse schoonmaakbeurt.
Ik verwacht 100% inzet van het paard waar ik op zit, en zal er dus altijd voor zorgen dat het tuig dat niet belemmerd
Ja en dit vind ik wel een lastig punt. Helemaal gezien het feit dat ikzelf onlangs heb vernomen hoe ver een paard voor je kan gaan. Gelukkig geen blijvende schade.
Ik was er heilig van overtuigd dat mijn 1 jaar oude zadel goed was. Maar omdat ik last had van mijn heupen en liezen op dat zadel een zadelmaker laten komen. Bleek de boom niet goed te zijn. Dat zul je toch moeten merken zou je zeggen. Nou niet dus. Mijn paard bleef met sprongen vooruit gaan en had nog steeds plezier in het werk.
Achteraf bekeken, stopte ik wel vaker eerder met de training dan voorheen. Wellicht dat dat onbewust er toch wat mee te maken had. Maar dan nog, hij liep als een tierelier en liep echt een stuk beter. En daarbij, vaak kreeg ik zelf zoveel last dat ik niet doorkon, terwijl mijn paard dat signaal niet had afgegeven
Achter af bleek hij wel wat gevoelig op de rug toen de zadelmaker er was. Maar dat was met een paar dagen ook weer weg. En ook daar, vaak had ik toch wat dagen meer rust dan anders. Vooral omdat ikzelf teveel last om te kunnen rijden. Daarmee heb ik hem natuurlijk kunnen sparen.
Maar kwa rijden heeft hij nooit wat laten merken. Ik weet nu wel hoever hij voor gaat. En dat is lastig, want ik let altijd op alles. Als hij even iets meer druk geeft onder het rijden bij wat dan ook, krab ik me al achter de oren. Dan ben je zo zuinig met je maatje en dan gebeurt er dit.
Nu staan we stil tot het nieuwe helemaal op maat gemaakte zadel er is. Wino was het na een week al zat, dus die zit bomvol energie en zin om weer aan het werk te gaan.
Dus ik zal nooit aan mijn paard merken als het zadel niet correct is. Hij gaat door het naadje voor mij. en dat vind ik soms wel erg moeilijjk te bekroppen...