Citaat:
Maar ik daar in tegen heb het omgekeerde, een paard dat te graag wilt lopen.
Met als gevolg dat ik soms voor spek en bonen op zijn rug zit...
Gewoon lucht en totaal niets zeggend, het enige wat er gebeurd is we gaan voorwaarts.
Als ik gewoon vanuit draf halt wilt houden, dan moet meneer nog een aantal passen extra zetten.
Wil ik wijken dan lijkt het alsof mijn been niet door komt het enige wat er gebeurd is we gaan (nog) harder.
Volte zetten en in buigen heeft wel wat effect maar ik hoef maar weer recht uit te gaan en we gaan weer hard.
Mijn paard is helaas geen opgever....
Haha, wat komt dat me bekend voor zeg..!
Ik heb ook soms een iets wisselende mening, over het algemeen ga ik toch voor het voorwaartse en actieve, dat vind ik nou eenmaal ontzettend belangrijk! Een paard moet willen lopen voor mijn gevoel en ik moet er niet de hele tijd achter aan gaan.. Nu heb ik zelf een (20 jarige
) zeer actieve pony die ontzettend heet kan worden. Dit laatste gebeurd wanneer ze het ergens niet mee eens is, of er geen zin in heeft (en dan geeft ze absoluut NIET op!!
), en bijvoorbeeld op wedstrijd, dan kan ze heel druk en gespannen worden en gewoon in de ring echt keihard gaan rennen, zoals jij ook al zei heb ik dan echt helemaal niks meer te zeggen en kan ik haar alleen nog een beetje in de goede richting ''trekken''..
En op zo'n moment denk ik inderdaad ook, was ze nou maar veel rustiger.. Maar toch ben ik heel erg blij met mijn pony, ze kan soms ontzettend heet zijn en echt uitspattingen hebben, maar wanneer ik op de pony van mijn zusje zit (die is véél rustiger
) dan ben ik blij als ik weer op mijn eigen ga die gewoon van zichzelf al lekker doorloopt!