Bokt.nl

Libera schreef:

Urielle, ben niet zo heel goed in uitleggen, maar zal het proberen.

Als ik bijvoorbeeld in arbeidsgalop zit, en ik wil verzamelen. Ik geef been, maar een fractie later geef ik een zit en teugel hulp.
Been is voor iets meer sprong, om de achterbenen voorwaarts te laten treden, onder het lichaam.
Met m'n zit houd ik de sprong kleiner, en met m'n hand begrens ik. De teugelhulp is vergelijkbaar met het optillen van bijvoorbeeld een steen op een trap (qua gevoel): Je pakt de steen op (en spant daarbij je "core" aan-> zithulp) en legt hem een treetje hoger.
Je beweegt je handen in werkelijkheid natuurlijk niet, maar even voor het gevoel...
Dus eigenlijk geef je been, paard wil versnellen, maar hand gaat niet naar voren, versnellen word omgezet in voorwaarts (opgeroepen energie moet ergens naartoe), hand geeft na.

Maar dit gaat dan allemaal in 1 of 2 seconden he

Maar nu vraag voor jou, hoe houd jij die extra energie/impuls "opgesloten" om te verzamelen? (Bedoel niet inelkaar getrokken, een paard moet altijd licht in de hand zijn). Als jij been geeft, hoe snapt jouw paard dan dat je alleen meer voorwaarts wilt, niet sneller?

FaberSmid schreef:

Ok terug naar het onderwerp, een oefening kan ook zijn de grote volte verkleinen en vergroten.

vur schreef:

Ik weet niet of het al genoeg aan bod is geweest, maar ik realiseer me, dat ik in mijn eigen rijden merk, dat ophoudingen pas echt fijn helpen en een vloeiend resultaat brengen, als mijn paard echt helemaal losgelaten in zijn spieren in hals en rug beweegt en daarbij mooi naar mijn hand blijft lopen (dus niet te licht en ook niet te zwaar). Dus echt mooi nageeflijk, niet alleen in zijn nek, maar in zijn hele lijf.
De halve ophoudingen gebruik ik onder andere, om te zorgen dat mijn paard zich gaat dragen, draagt en blijft dragen (op eigen benen loopt). Als ik alleen maar voorwaarts rij en mijn paard niet opvang, krijg ik veel te veel gewicht/druk in mijn hand en gaat mijn paard eerder op de voorhand, dan op de achterhand. Als ik ophoudingen in het ritme van de galop gebruik (dus zit/been/handhulp EN meteen daarop gevolgd ontspanning) in het ritme van de galopsprongen, dan voorkom ik dat mijn paard te veel leunt op mijn hand en op de voorhand loopt. Daarmee wordt mijn paard energieker, lichter in de hand en beter verzamelt. Dit lukt mij pas, als ik mijn paard dus goed nageeflijk heb gereden. Misschien weer iets voor een ander topic, alhoewel er daar vast al wel tig van bestaan.

vur schreef:

Ik weet niet of het al genoeg aan bod is geweest, maar ik realiseer me, dat ik in mijn eigen rijden merk, dat ophoudingen pas echt fijn helpen en een vloeiend resultaat brengen, als mijn paard echt helemaal losgelaten in zijn spieren in hals en rug beweegt en daarbij mooi naar mijn hand blijft lopen (dus niet te licht en ook niet te zwaar). Dus echt mooi nageeflijk, niet alleen in zijn nek, maar in zijn hele lijf.
De halve ophoudingen gebruik ik onder andere, om te zorgen dat mijn paard zich gaat dragen, draagt en blijft dragen (op eigen benen loopt). Als ik alleen maar voorwaarts rij en mijn paard niet opvang, krijg ik veel te veel gewicht/druk in mijn hand en gaat mijn paard eerder op de voorhand, dan op de achterhand. Als ik ophoudingen in het ritme van de galop gebruik (dus zit/been/handhulp EN meteen daarop gevolgd ontspanning) in het ritme van de galopsprongen, dan voorkom ik dat mijn paard te veel leunt op mijn hand en op de voorhand loopt. Daarmee wordt mijn paard energieker, lichter in de hand en beter verzamelt. Dit lukt mij pas, als ik mijn paard dus goed nageeflijk heb gereden. Misschien weer iets voor een ander topic, alhoewel er daar vast al wel tig van bestaan.

FaberSmid schreef:

vur schreef:

Ik weet niet of het al genoeg aan bod is geweest, maar ik realiseer me, dat ik in mijn eigen rijden merk, dat ophoudingen pas echt fijn helpen en een vloeiend resultaat brengen, als mijn paard echt helemaal losgelaten in zijn spieren in hals en rug beweegt en daarbij mooi naar mijn hand blijft lopen (dus niet te licht en ook niet te zwaar). Dus echt mooi nageeflijk, niet alleen in zijn nek, maar in zijn hele lijf.
De halve ophoudingen gebruik ik onder andere, om te zorgen dat mijn paard zich gaat dragen, draagt en blijft dragen (op eigen benen loopt). Als ik alleen maar voorwaarts rij en mijn paard niet opvang, krijg ik veel te veel gewicht/druk in mijn hand en gaat mijn paard eerder op de voorhand, dan op de achterhand. Als ik ophoudingen in het ritme van de galop gebruik (dus zit/been/handhulp EN meteen daarop gevolgd ontspanning) in het ritme van de galopsprongen, dan voorkom ik dat mijn paard te veel leunt op mijn hand en op de voorhand loopt. Daarmee wordt mijn paard energieker, lichter in de hand en beter verzamelt. Dit lukt mij pas, als ik mijn paard dus goed nageeflijk heb gereden. Misschien weer iets voor een ander topic, alhoewel er daar vast al wel tig van bestaan.

Juist om de rede wat u beschrijft, is het belangrijk eerst los te rijden, dan pas warm en dan pas te trainen. Hoe kan het paard de hulpen aannemen, zonder los gereden te zijn?

Modie hoe bereikt u dat zonder ophoudingen? Uw manier van rijden blijft toch mijn nieuwsgierigheid trekken.

Hermelientje schreef:

Beste Clarence ik hoop dat je wens vervuld wordt dat het topic weer terug kan gaan naar het onderwerp.

Ik zal gelijk maar toegeven dat mijn niveau van rijkunst zeer bescheiden is. Ik heb ook veel moeite met de galop.
Ik kan eigenlijk "kiezen" tussen 2 uitersten. Een grote ruime galop met sprong of een soort "namaakverzameling" waarbij hij bijna op de plaats blijft maar volledig de sprong verliest en mijn dochter plagerig zegt "Ga je hem leren achteruit te galopperen?".

Zoals mijn instructrice het beschrijft moet ik het zelf proberen te doen op de manier die Urielle al zo prachtig heeft uitgelegd. Zij is het ook helemaal eens met hetgeen Kadankovitch zei: er is geen standaardrecept voor, je moet het een beetje aanvoelen en de beste manier voor jouw paard vinden.

Ter voorbereiding zodat ik het gevoel kan krijgen en om het binnenachterbeen sterker te maken rij ik haakse wendingen in galop, dus zoiets als het rijden van vierkante voltes in draf. Wenden op de buitenteugel en proberen ritme en sprong te behouden. Het is dus eigenlijk het rijden van een hele kleine kwartvolte afgewisseld met rechte stukken. Ik weet niet wat de hier aanwezige experts van deze oefening vinden.

Over de ophoudingen op de teugel. Naar mijn mening is alles wat je doet met de teugel hoe licht dan ook een "remmend" signaal voor het paard. Ik denk dat zoals vur het beschrijft zij het gebruikt om te zorgen dat de energie niet wordt omgezet in meer snelheid maar in meer verzameling. Dit wordt ook ondersteund door de uitkomsten van het wetenschappelijk onderzoek van bijvoorbeeld Andrew McLean. Of je al dan niet de teugel hoe subtiel dan ook gebruikt voor verzameling of halthouden is heel gemakkelijk voor iedereen zelf te controleren. Als je hem niet gebruikt kun je hem ook helemaal weglaten en toch verzamelen of stoppen op je andere hulpen. Als dat niet lukt dan gebruik je hem dus wel en dan kan het zijn dat wat de ene persoon ophoudingen noemt de andere persoon begrenzen noemt maar dat we het in feite over hetzelfde hebben. Als iemand de teugels echt helemaal weg kan laten en toch kan verzamelen vind ik dat ongelofelijk knap en wil ik het ook heel graag zien.

Modie volgens mij is nageeflijkheid zowel een doel als een resultaat. Het doel van menig ruiter en het resultaat van goed gaan van het paard (door correcte training). ;)

SparklingApp schreef:

Ik lees al even mee en wil hier graag inhaken.
Durchlässig is niet hetzelde als nageeflijkheid, nageeflijkheid is wel een voorwaarde voor een durchlässig paard, als het paard alle onderdelen van het Skala beheerst dan kan een paard durchlässig worden.
Het is in mijn ogen ook niet zo dat een paard na een bepaalde training durchlässig is, tijdens een training kan je dat soms ervaren en de volgende keer kom je daar zomaar niet.
Die paar keer dat ik dat tot nog toe heb ervaren heeft mijn ogen ook wel geopent, vooral het nadenken over dat ik daarvoor dus eigenlijk niet wist wat het was, maar dacht het wel te weten.

Het echt één zijn met je paard en het gevoel hebben dat het je eigen benen zijn die daar onder je bewegen had ik nooit verwacht dat het zo zou bestaan, de volgende dag weer opstappen en denken; ik ga weer zo rijden helpt helaas niet.

Het verzamelen van de galop blijf ik een moeilijk onderwerp vinden, daar ik ze toch snel wat van voor naar achter in elkaar "trek" (tussen aanhalingstekens natuurlijk, want de druk in mijn handen word op dat moment niet groter, maar de aansluiting van achteruit verlies ik)
Waar ik zelf het beste resultaat mee heb is de volte wat travers achtig sluiten en daarin aan mijn binnenbeen opvangen, maar het blijft moeilijk en ik blijf hier ook graag meelezen wat anderen daar over te melden hebben!

SparklingApp schreef:

Ik lees al even mee en wil hier graag inhaken.
Durchlässig is niet hetzelde als nageeflijkheid, nageeflijkheid is wel een voorwaarde voor een durchlässig paard, als het paard alle onderdelen van het Skala beheerst dan kan een paard durchlässig worden.
Het is in mijn ogen ook niet zo dat een paard na een bepaalde training durchlässig is, tijdens een training kan je dat soms ervaren en de volgende keer kom je daar zomaar niet.
Die paar keer dat ik dat tot nog toe heb ervaren heeft mijn ogen ook wel geopent, vooral het nadenken over dat ik daarvoor dus eigenlijk niet wist wat het was, maar dacht het wel te weten.

Het echt één zijn met je paard en het gevoel hebben dat het je eigen benen zijn die daar onder je bewegen had ik nooit verwacht dat het zo zou bestaan, de volgende dag weer opstappen en denken; ik ga weer zo rijden helpt helaas niet.

Het verzamelen van de galop blijf ik een moeilijk onderwerp vinden, daar ik ze toch snel wat van voor naar achter in elkaar "trek" (tussen aanhalingstekens natuurlijk, want de druk in mijn handen word op dat moment niet groter, maar de aansluiting van achteruit verlies ik)
Waar ik zelf het beste resultaat mee heb is de volte wat travers achtig sluiten en daarin aan mijn binnenbeen opvangen, maar het blijft moeilijk en ik blijf hier ook graag meelezen wat anderen daar over te melden hebben!

Paardentango schreef:

Technisch en theoretisch is alles mogelijk.

KiWiKo schreef:

tuurlijk dat snapt iedereen, mag ik hopen.......... maar ben jij nog nooit een paard tegengekomen die zich niet geheel bewust was van zijn benen.......

Ik wel, en zo een paard breekt zijn nek over balkjes die op de grond liggen, ik heb er wel eens een gehad die bij simpel balkjes lopen met een normale pasafstand gewoon op de rug belandde...... dier was iets dommig met dat soort dingen.

vur schreef:

Als je er maar op let bij het verzamelen van de galop, dat het een zuivere 3-takt blijft en het paard in de aanleuning mooi van je af gereden blijft en dus de hals op lengte en nageeflijk en/of durchlassig, na ja, nergens zich vasthoudt.