Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-04-09 18:40

Geplaatst: 03-04-09 18:40

Equimotion schreef:
Ik heb in Zweden gewoond waar je zo'n systeem hebt. Een vereniging schrijft gewoon een bepaalde klasse/proef uit, en daar schrijf je op in.

Van mij mag op zich het hele jureringssysteem/winstpuntenregeling ook wel op de schop hoor, in Nederland. Maar competitie blijft wel competitie, hoe je het ook inricht. Mensen zullen in een competitie altijd met elkaar vergeleken worden om te bezien wie de beste is. En je hebt nou eenmaal een categorie mensen die het niet kan verkroppen een negatieve beoordeling/kritiek te krijgen. Die mensen zullen OF gefrustreerd in de competitie staan OF iets niet-competatiefs gaan doen om zo kritiek te vermijden, of te vermijden dat ze horen dat een ander beter is, wat zij laten zien niet voldoende is.

Op zich niets mis mee als je beschikt over een stukje zelfkennis. Maar die ontbreekt vaak. Daarom zie je vaak 1-dagsvliegen die ooit eens een blauwe maandag wedstrijden hebben gereden het grootste commentaar geven op wedstrijden.

Bandida schreef:
Zo is dat, maar daar val je dan je paard niet mee lastig vind ik. Die kiest er niet om he.

Een paard kan te maken krijgen met een afgunstig mens en daar last van hebben, ook als die niet wedstrijden rijdt.

Bandida schreef:
Wat bedoel je eigenlijk met competitie in niet-georganiseerde stromingen??

Nee, ik bedoel dat er geen structurele controle is op welzijn in niet-georganiseerde stromingen....

**Geplaatst**: 03-04-09 18:51

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 03-04-09 18:51

Het competitiegevoel wordt meer bepaald door hoe de persoon er zelf mee omgaat. Ik kan er slecht tegen als me iets niet lukt. Heb ook een aantal lessen grondwerk gehad maar daarbij kreeg ik juist frustraties omdat ik iets niet voor elkaar kreeg wat een ander wel lukte.
Terwijl ik bij de dressuurwedstrijden juist regelmatig verbaast staat te kijken dat een jury het allemaal nog niet zo slecht vond. Juist de "druk" van een wedstrijd heb ik nodig om een stap vooruit te maken in de training. Anders blijf ik te lang hangen in hetgene dat wel goed gaat. Ga ik een stap verder en het lukt niet, dan vraag ik mezelf gelijk af wat ik fout doe. Door wedstrijden te rijden blijkt sommige dingen niet goed gaan maar veel andere dingen wel. Daar wordt ik dan weer op gewezen en daardoor groei ik.
Momenteel zit ik wel op een moeilijk punt omdat mijn paard meer moet sluiten. Maar dat vinden we beide nog moeilijk. Het liefste laat ik hem dan lekker lang en vrij lopen maar daar schieten we ook niets mee op. Dus door de lessen en doordat je in de training vooruit wil, moet je er toch aan werken.

Ik dacht trouwens dat er bij bijv Parelli ook bepaalde fases kunnen worden behaald door een video te laten toetsen.

**Geplaatst**: 03-04-09 21:58

Geplaatst: 03-04-09 21:58

jasmijn78 schreef:
Van mij mag op zich het hele jureringssysteem/winstpuntenregeling ook wel op de schop hoor, in Nederland. Maar competitie blijft wel competitie, hoe je het ook inricht.

Ik geloof ook niet dat het winstpuntensysteem volledig debet is, maar ik vond het wel een opvallend verschil hoe mensen daar heel anders tegenover de wedstrijdsport staan daar hier. Ze hebben hun paarden gewoon stukken beter voor elkaar voordat ze weggaan van huis.

**Geplaatst**: 04-04-09 12:38

Geplaatst: 04-04-09 12:38

jasmijn78 schreef:
Nee, ik bedoel dat er geen structurele controle is op welzijn in niet-georganiseerde stromingen....

? Er komt bij jou toch ook niemand kijken hoeveel uur het paard in een box staat of wat het te eten krijgt enz..

**Geplaatst**: 04-04-09 23:57

Geplaatst: 04-04-09 23:57

Ik ben het wel met een aantal mensen eens dat in het oorspronkelijke artikeltje wel door een hele roze bril wordt gekeken naar de rol van het paard in het leger. Mijn man - geschiedenisleraar - maakte altijd alle paardenmeisjes overstuur als hij het over paarden had. Avontuur van Napoleon in Rusland zo'n kwart miljoen paarden dood, burgeroorlog in Amerika 1 miljoen paarden en muildieren omgekomen, eerste wereldoorlog alleen al bij de Britten een half miljoen paarden gesneuveld. Tweede wereldoorlog weet ik geen cijfers van maar toen legden de Duitsers ook overal beslag op alle paarden voor (militaire) transporten, wat er mee gebeurd is?
Kortom het leger was in de regel geen pretje voor het paard.

@Jasmijn
Ik kan wel een aantal dingen heel goed begrijpen die jij zegt, al weet ik niet goed waarom je je zo aangesproken voelt. Ik ben het helemaal met je eens dat er ook goede instructeurs zijn en dat er ook heel ontspannen dressuurpaarden en ruiters zijn (jouw eigen paard heeft in ieder geval heel ontspannen oortjes!). Maar zo gemakkelijk zijn dergelijke instructeurs niet te vinden volgens mij. Als je begint in de paardensport en dus geen enkele kennis van zaken hebt moet je echt geluk hebben om de goede mensen tegen te komen. Als ik om me heen kijk waar ik woon en ik kijk dan naar de lesgevers die zich richten op de (wedstrijd)dressuurruiter met eigen paard dan schat ik dat maar ongeveer 10% van de gediplomeerde instructeurs (en nu ben ik waarschijnlijk optimistisch) in staat is om een ruiter bij te brengen hoe je een paard moet gymnasticeren. En dan is het natuurlijk ook nog zo dat niet iedere lesklant het ook daadwerkelijk goed overneemt ook al klopt het verhaal van de lesgever wel. Die andere 90% van de ruiters (die natuurlijk ook overwegend precies doen wat hun instructeur ze vertelt) is dus in de weer met getrek en gepluk en geschop en allerlei hulpteugels en het leidt eigenlijk tot niks, behalve dat er in de lagere dressuurklassen toch nog opvallend vaak lintjes worden gehaald, maar daarna houdt het op. Als iemand die bij die 90% hoort dan een andere leukere manier vindt om met paarden bezig te zijn (ik noem maar wat westernrijden) dan gaan ze vaak afgeven op dressuur. Dan kunnen wij wel zeggen dat goed paardrijden en africhten eigenlijk altijd om hetzelfde draait of je nu aan springen, dressuur, western, endurance, boscrossen of circuskunstjes doet maar dat geloven mensen dan niet omdat ze dat plaatje van dat getrek, gestamp en geschreeuw op hun netvlies hebben en dat met "moderne wedstrijddressuur" vereenzelvigen.
Ik ga zelf helemaal nooit wedstrijden rijden, ben echt veel te oud begonnen, maar heb gelukkig wel een goede lesgever en ik vind dressuur geweldig. Ik vergelijk het wel eens met bijvoorbeeld een muziekinstrument echt goed leren spelen er komt zoveel kennis, techniek, gevoel en controle bij kijken. Maar als het dan uiteindelijk lukt dan voel je je echt gelukkig.
Maar 1 dingetje snap ik niet, waarom reageerde je zo gepikeerd op de Spaanse rijschool. Er zijn toch mensen zat uit de absolute top van de wedstrijdsport die goede contacten onderhouden met mensen uit Wenen. Daar zit toch ook een geweldige schat aan ervaring en kennis, waarom zou je daar geen gebruik van maken.

**Geplaatst**: 05-04-09 07:41

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 05-04-09 07:41

Juist met mijn Kennedymerrie les ik nu weer bij een ongediplomeerde instructrice (wel basisinstructie en FNRS-jury) omdat zij wel bezig is met het gymnastiseren. Veel andere instructie is meer bezig met het wedstrijdgericht lesgeven. Daarbij ben je op een gegeven moment op een bepaald nivo en daarvandaan borduren ze verder. Het paard moet dan recht en opgericht zijn terwijl het soms beter is om ze alle kanten op te buigen. Daar heb ik juist weer wat van meegepikt tijdens lessen van een NH-klassieke dressuurinstructeur. Ik denk dat je zelfs van westernlessen wat ken leren. Het blijft hetzelfde paard dat ons moet dragen en daarbij zo goed mogelijk in balans moet blijven.
Ik vind het rijden steeds moeiliker worden. Waarschijnlijk omdat je op steeds meer dingen gaat letten. Op een manege was een volte goed als je de hoefslag raakte. Daarna moest hij mooi rond en nu wil je dat hij niet duikt, niet hangt, niet kantelt, spoort en actief blijft.
Gisteren wedstrijd gehad en weer heel wat geleerd. Vandaag onderlinge wedstrijd en probeer dat gelijk toe te passen (moet veel feller worden, ben te inactief en hij maakt daar nu gebruik van).

**Geplaatst**: 05-04-09 11:24

Geplaatst: 05-04-09 11:24

DendroFleur schreef:
Juist met mijn Kennedymerrie les ik nu weer bij een ongediplomeerde instructrice (wel basisinstructie en FNRS-jury) omdat zij wel bezig is met het gymnastiseren.

Het al dan niet gediplomeerd zijn zegt inderdaad niets over het niveau van de instructie, daar ben ik wel achter. (Maar ja de muziekschool is ook niet altijd de plek waar het beste muziekonderwijs wordt gegeven). Het is gewoon lastig als je zelf nog niet zoveel kunt en weet, je denkt dan dat gediplomeerd en een hoog niveau in de sport en zelf gelest bij een absolute topper garant staat voor goede instructie, nou dat kan dus vies tegenvallen, ik spreek uit ervaring (heeft wel veel centjes gekost en heeft weinig goeds opgeleverd).

**Geplaatst**: 06-04-09 11:01

Geplaatst: 06-04-09 11:01

DendroFleur schreef:
Juist de "druk" van een wedstrijd heb ik nodig om een stap vooruit te maken in de training.

Mij ook, ik vind het ontzettend leuk om ergens naar toe te trainen. Om een doel te hebben. En om dan te testen of al mijn inspanningen het juiste resultaat hebben gehad. Daarom geloof ik ook niet in week-in-week-uit op concours gaan. Ik plan altijd een aantal weken wedstrijden echter elkaar en dan weer een wee of 6 niet. Dan gaan we weer trainen. Dan kijk ik wat er goed is gegaan en wat niet en dat ga ik dan weer in mijn training proberen te verbeteren (net als met kwaliteitsmanagement: plan-do-check-act

)

Equimotion schreef:
Ik geloof ook niet dat het winstpuntensysteem volledig debet is, maar ik vond het wel een opvallend verschil hoe mensen daar heel anders tegenover de wedstrijdsport staan daar hier. Ze hebben hun paarden gewoon stukken beter voor elkaar voordat ze weggaan van huis.

Volgens mij is de paardensport in Nederland ook populairder en toegankelijker dan bij jullie. Als je een halve dag moet reizen voor een wedstrijd denk je waarschijnlijk wel 3 keer na voordat je je opgeeft. Hier kun je iedere week binnen een straal van 15-30 km van je woonplaats wel een wedstrijd rijden. Dat maakt de drempel toch lager om te gaan en maar te zien wat er van komt.

Bandida schreef:
Er komt bij jou toch ook niemand kijken hoeveel uur het paard in een box staat of wat het te eten krijgt enz..

Ze komen bij mij wel op wedstrijd kijken of ik geen hulpteugels gebruik, scherpe bitten, akelige dingen onder mijn bandages, doping (dus indirect wordt wel gecontroleerd wat er IN het eten wordt gedaan van mijn paard). Ook beoordeelt de jury tijdens je proef de conditie van je paard. Als je paard echt te schraal/te vet/onregelmatig of wat dan ook is krijg je daar een opmerking over. En bij kreupelheid wordt je uitgesloten. (ik heb toch wel eens de opmerking gehad dat mijn paard echt iets te vet was

Storm wordt al dik als hij naar eten kijkt

) Nogmaals: bij exessen/overtreding van de regels volgen er flinke boetes. De kans dat je op dit al tijdens een boscrosritje of op een AR showtje/evenement wordt gecontroleerd en daardwerkelijk beboet is vrijwel nihil.

Hermelientje schreef:
Ik kan wel een aantal dingen heel goed begrijpen die jij zegt, al weet ik niet goed waarom je je zo aangesproken voelt.

Ik wind me gewoon af en toe een beetje op dat door dit soort indianenverhalen (als het artikel) de gewone wedstrijdruiter weer in een kwaad daglicht wordt gesteld...

Hermelientje schreef:
behalve dat er in de lagere dressuurklassen toch nog opvallend vaak lintjes worden gehaald, maar daarna houdt het op.

Even ter relativering: stelregel in de dressuur is dat er per 4 ruiters een prijs wordt verdeeld. Dus als er op een achteraf-manegewedstrijd 3 deelnemers zijn in de B-rubriek, hebben die 33% kans op een lint. Als er slecht gereden wordt, wordt dat lint ook gewoon verdeeld.
Een betere vergelijking is eens te kijken naar rubrieken op de grotere wedstrijden met 25-30 deelnemers per rubriek. Dan zul je zien dat de linten niet aan de eerste beste rukkeplukker worden uitgedeeld. Dus kijk vooral naar WAAR de linten worden behaald en met welke punten. Maar op zich is een lintje behalen geen kunst, dat ben ik met je eens.

Hermelientje schreef:
Als iemand die bij die 90% hoort dan een andere leukere manier vindt om met paarden bezig te zijn (ik noem maar wat westernrijden) dan gaan ze vaak afgeven op dressuur.

Hier in de buurt is een westernvereniging met veel ex-dressuurruiters... Als je het over trekken/rukken/plukken etc. hebt

En dan doen ze dat ook nog eens met bitten met lange scharen en hele grote sporen... Een vriendin van mij rijdt fanatiek western, en de westernsport kent, zeker in de lagere klassen, dezelfde 'problematiek' als dressuur... (verder niets ten nadele van western an-sich hoor!) Het niveau van de mensen veranderd helaas niet als ze voor een andere discipline kiezen. Dat willen ze graag zelf denken, maar dat is niet zo. Daar is meer voor nodig. Iemand die echt feeling voor goed paardrijden heeft en de juiste attitude zal goed weg kunnen komen in dressuur, western, springen of waar diegene maar voor kiest.

Hermelientje schreef:
Maar 1 dingetje snap ik niet, waarom reageerde je zo gepikeerd op de Spaanse rijschool. Er zijn toch mensen zat uit de absolute top van de wedstrijdsport die goede contacten onderhouden met mensen uit Wenen. Daar zit toch ook een geweldige schat aan ervaring en kennis, waarom zou je daar geen gebruik van maken.

Ik heb echt helemaal niets tegen de spaanse rijschool hoor! Ik heb er juist veel bewondering voor. Het ging mij om de context waarin de spaanse rijschool werd aangehaald (zelfs als er slecht gereden werd bij een klassieke instructeur afkomstig van de spaanse rijschool, dan was dat nog de schuld van het 'moderne' rijden... Daar kwam het feitelijk op neer...)

Ik geloof echt wel dat men daar veel kennis en ervaring heeft. Ik mag graag kijken naar een optreden. Ik heb laatst ook op TV een hele uitzending van optredens van de Cadre Noir gezien. Vond ik ook prachtig. Ik hou van dressuur en ik heb bewondering voor iedereen die op hoog niveau wat kan laten zien. Zelfs als dat niet helemaal technisch perfect/correct wordt uitgevoerd. Perfectie zul je namelijk in beide kampen (klassiek/modern) bijna niet vinden. Het gaat mij er om met welke ogen je er naar kijkt. Nu ik zelf steeds meer snuffel aan de zwaardere oefeningen weet ik hoe moeilijk het is om je paard bijvoorbeeld goed verzameld, tactzuiver, recht en met voldoende impuls te laten gaan. Als ik dan iemand een tactfout zie maken (of dat nu een klassieke of moderne topruiter is) denk ik: jammer van die tactfout, maar wat goed dat hij/zij al zoveel passen wel goed kan laten zien! Ik weet hoe moeilijk het is! Ik irriteer mij dan aan mensen die zo'n ruiter dan af gaan z**ken (zie bijvoorbeeld de hele discussie over Totilas en Edward Gal op het NK). Dat heeft niets meer te maken met kijken en leren, of met kunnen zien wat wel/niet goed gaat. Ik denk dat pas als je je enigzins in kan leven hoe moeilijk echt goed dressuurijden is, je dan pas verrichtingen van ruiters op de juiste waarde kunt schatten.

En ik denk dus dat er veel (top)ruiters onterecht van 'onkunde' worden beschuldigd door bokkers (en mensen zoals de auteur van het artikel) die totaal geen sjoege hebben van 'what it takes' om een verrichting op hoog niveau (al dan niet perfect) neer te kunnen zetten.

Hermelientje schreef:
Het is gewoon lastig als je zelf nog niet zoveel kunt en weet, je denkt dan dat gediplomeerd en een hoog niveau in de sport en zelf gelest bij een absolute topper garant staat voor goede instructie, nou dat kan dus vies tegenvallen, ik spreek uit ervaring (heeft wel veel centjes gekost en heeft weinig goeds opgeleverd).

Toch is een goede instructeur vinden niet alleen maar een kwesie van geluk. Ook als je nog geen verstand van dressuur hebt kun je wel je kansen vergroten een goede instructeur te vinden. Door bijvoorbeeld eerst eens de theorie van dressuur goed te bestuderen (dan weet je in ieder geval wat achtergronden). Door te gaan kijken bij lessen; bij een goede instructeur zou je verbetering moeten kunnen zien bij de mensen die hij/zij lesgeeft. Je kunt uitzoeken hoe de leerlingen het doen op wedstrijden en in welke klassen zij uitkomen. Je kunt 3 proeflessen afspreken; volg in die lessen exact op wat je verteld wordt (anders kun je nooit het effect van zijn/haar visie ervaren). Merk je na 3 lessen geen vooruitgang, heb je geen a-ha! momenten etc. dan is die instructeur misschien niet goed voor jou.

En soms kan een instructeur ook alleen maar in een bepaalde fase goed voor je zijn. De man waarbij mijn paarden op stal staan kan mij ontzettend goed helpen met jonge paarden en echt een aantal basisaspecten. Voor de puntjes op de I en het verder uitbouwen en het aanleren van de moeilijkere zaken (zeg vanaf Z-niveau) ga ik naar een andere instructeur.

**Geplaatst**: 06-04-09 22:36

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 06-04-09 22:36

Zo doe ik dat dus ook. Met jonge paarden of als ze weer opnieuw opgepakt moeten worden, les ik bij mijn vriendin. Met degene waar ik actief mee start ga ik momenteel naar Sander. Daarnaast heb ik ook de verenigingsles en in principe ga ik daar me de hengst heen om hem regelmatig tussen andere paarden te rijden (meer voor mijn gemoedsrust want hij kijkt er niet naar). Maar heb ik meerdere instructeurs die me kunnen helpen. Gelukkig spreken ze elkaar niet echt tegen, komt ook omdat ze zelf ook van Sander les hebben. Maar bijv het gymnastiseren en mij begeleiden als ik er even moeite mee hebt, lukt mijn vriendin erg goed. Ik heb niet iedere week les van haar maar kan bij problemen wel altijd bij haar terecht.

Als je zelf een jong paard hebt is het niet altijd nodig om de allerduurste instructie te hebben. Natuurlijk is een goed begin wel een investering in de toekomst maar een goede basisinstructeur die 1x of 2x in de week meekijkt en begeleidt lijkt me dan beter dan 1x in de 2 weken les. Dat is handiger als je meer de puntjes op de i wilt zetten en zelf al aardig wat dingen kan oplossen.

**Geplaatst**: 07-04-09 09:05

Geplaatst: 07-04-09 09:05

Jasmijn schreef:

Citaat:
Toch is een goede instructeur vinden niet alleen maar een kwesie van geluk. Ook als je nog geen verstand van dressuur hebt kun je wel je kansen vergroten een goede instructeur te vinden. Door bijvoorbeeld eerst eens de theorie van dressuur goed te bestuderen (dan weet je in ieder geval wat achtergronden). Door te gaan kijken bij lessen; bij een goede instructeur zou je verbetering moeten kunnen zien bij de mensen die hij/zij lesgeeft. Je kunt uitzoeken hoe de leerlingen het doen op wedstrijden en in welke klassen zij uitkomen. Je kunt 3 proeflessen afspreken; volg in die lessen exact op wat je verteld wordt (anders kun je nooit het effect van zijn/haar visie ervaren). Merk je na 3 lessen geen vooruitgang, heb je geen a-ha! momenten etc. dan is die instructeur misschien niet goed voor jou.

En hier hebben we een heel groot probleem.
Het is namelijk voor een leek helemaal niet zo eenvoudig vaak om goed van slecht te onderscheiden, om te zien of de verbetering ook écht een verbetering is.
Als de man of vrouw in de bak met veel overtuiging roept dat het allemaal veel beter gaat, en degene op het paard dat ook gelooft, hoe moet je als onervaren ruiter dan zien dat het niet helemaal klopt?

Je moet dus al aardig wat ervaring in het rijden hebben, om die inschatting te kunnen maken, en als je dus vanaf het begin bij 'foute' instructeurs belandt, is het nog maar de vraag of je ooit wel het inzicht verwerft om instructie te kunnen beoordelen.

Theorie bestuderen kan helpen, maar in hoeverre is het toepassen van een bepaalde methode herkenbaar in de praktijk voor een leek? Er wordt dan vaak een heel ander jargon gebruikt.

Wat niet wegneemt dat er op alle niveaus tegenwoordig genoeg goede instructie te krijgen is, er zijn zat mensen die bezig zijn met systematisch gymnastiseren, en die toewerken naar het goedgaande paard.

**Geplaatst**: 07-04-09 09:31

Geplaatst: 07-04-09 09:31

randalinpony schreef:
En hier hebben we een heel groot probleem.

Zeg maar gigantisch.
Hoewel er hier en daar mensen echt geen bal om geven, denk ik wel dat de meeste hobby-paardenhouders in se het beste voor hebben met hun paard. Maar waar je geen kader voor hebt kan je niet beoordelen, en quasi niemand studeert eerst voor hij een paard gaat houden. Je ziet aan de lopende band mensen die moedeloos worden van een probleem met hun paard dat door de ene na de andere duur betaalde 'specialist' zou gaan opgelost worden, terwijl ze ondertussen van de regen in de drup belanden en verloren lopen in bergen erg tegenstrijdige informatie 'van horen zeggen'.
Heel vaak omdat ze gewoon zelf niet eens de basiskennis hebben om te zien dat die betreffende lesgever, smid, dierenarts, goeroe, trainer, stalhouder, of wat dan ook eigenlijk gewoon NIET goed bezig is, of gewoon zelf niet degelijk opgeleid is.

**Geplaatst**: 07-04-09 10:06

Geplaatst: 07-04-09 10:06

Toch vind ik het te gemakkelijk om te zeggen: ja maar ik heb altijd verkeerd les gehad, en het is zo moeilijk om als leek een goede instructeur te vinden... Dat ik nog steeds niet goed kan rijden/dat er zoveel mensen nog zo slecht rijden is gewoon de schuld van al die slechte instructeurs.

Ik kom ook niet uit een paardengezin. Mijn vader wist niets van paarden. Wij waren ook leken. Ik heb inderdaad ook vroeger wel eens bij een verkeerde gelest. Maar ik weet nu wel de betere instructeurs te vinden. En volgens mij is dat in mijn geval geen kwestie van geluk of toeval. Gewoon goed om je heen blijven kijken en vooral niet denken dat je het allemaal wel al weet... Gaan kijken bij ruiters die het beter doen (en daarvoor moet je ook WILLEN zien en erkennen dat ze iets beter doen dan jij, zelfs als ze maar 1 klasse hoger rijden dan jij). Vragen bij wie zij lessen. Je opgeven voor clinics etc. Zo kom je vanzelf met mensen in contact die jou misschien wel naar een goede instructeur kunnen doorverwijzen.

We hadden het eerder over zelfkennis en je bewust zijn waar je nou mee bezig bent. Wat mij betreft geldt dat ook in de zoektocht naar een goede instructeur. Wat in de paardensport en in onze hele maatschappij een probleem is, is dat mensen steeds slechter kritiek kunnen incasseren. Gevolg daarvan is dat mensen liever hangen bij een instructeur met mooie praatjes, en op de koop toenemen dat resulaten uitblijven. Dan dat ze gaan lessen bij een instructeur die zegt waar het op staat en ze echt aan het werk moeten.

En misschien een beetje flauw om te zeggen; maar om echt een beetje te leren paardrijden heb je naast een stukje feeling, een enigzins goed geproportioneerd lichaam, ook een goed stel hersens nodig. En helaas heb je ook veel domme mensen die van paarden houden.

Dus je zal altijd een categorie mensen houden die er niets van bakken, al liggen de goede instructeurs voor het oprapen.

Als je jezelf echt wil verbeteren ben je bereid (stevige) kritiek te incasseren, met de billen bloot te gaan, te erkennen dat je nog veel moet leren, offers te brengen (liever een keer goed les dan een nieuw setje) Ik ben er van overtuigd dat de mensen die daartoe bereid zijn echt vroeg of laat de juiste instructie vinden. Voor diegene die daartoe niet bereid zijn, die zullen het nooit leren. Zelfs niet met de allerbeste instructeur.

(Maar het zou wel fijn zijn als er meer inzicht in kennis en kunde van instructeurs zou zijn. Een soort consumentensite voor instructeurs o.i.d. Een ORUN of Deurne-diploma zegt tegenwoordig helemaal niets meer)

**Geplaatst**: 07-04-09 10:48

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 07-04-09 10:48

Ook goede resultaten tijdens wedstrijden zeggen niet altijd iets. Dat is een momentopname op weg naar het "einddoel". Eigenlijk is je paard de enige die verteld of je op de juiste weg zit. Die moet sterker, rechter, soepeler en mooier worden. Alleen kan ik helaas niet verbeteren zonder ook fouten te maken. Maar gelukkig weet ik dat van mezelf.

**Geplaatst**: 07-04-09 12:06

Geplaatst: 07-04-09 12:06

Citaat:
En misschien een beetje flauw om te zeggen; maar om echt een beetje te leren paardrijden heb je naast een stukje feeling, een enigzins goed geproportioneerd lichaam, ook een goed stel hersens nodig. En helaas heb je ook veel domme mensen die van paarden houden. Dus je zal altijd een categorie mensen houden die er niets van bakken, al liggen de goede instructeurs voor het oprapen.

'k wilde het niet zeggen....

Maar bovenstaande geldt voor alles in de maatschappij. Zelfs als je een arts moet bezoeken, is het nuttig je een beetje in de materie te verdiepen zodat je weet of die beste man wel zo goed bezig is... Zou eigenlijk niet nodig moeten zijn, is het wel.

**Geplaatst**: 07-04-09 12:21

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 07-04-09 12:21

Jasmijn: dat ben ik met je eens. Ik heb ook altijd goede instructeurs kunnen vinden, en ik kom ook niet uit een paardengezin, mijn ouders hebben me wel gesteund maar ik heb alles zelf uit moeten zoeken. Als mij dat lukt kan iedereen het.

**Geplaatst**: 07-04-09 20:40

Geplaatst: 07-04-09 20:40

Equimotion schreef:
Jasmijn: dat ben ik met je eens. Ik heb ook altijd goede instructeurs kunnen vinden, en ik kom ook niet uit een paardengezin, mijn ouders hebben me wel gesteund maar ik heb alles zelf uit moeten zoeken. Als mij dat lukt kan iedereen het.

Dat klinkt een beetje als die Amerikaanse multimiljardair die met een dubbeltje begonnen was.

Ik vind het zelf helemaal niet zo gemakkelijk. Het is volgens mij ook wel een beetje plaatsgebonden. Als ik hier in de regio kijk naar wat er in de lagere klassen door de meeste juryleden beloond wordt dan kom je heel bedrogen uit als je op de wedstrijdresultaten af zou gaan wat Jasmijn als tip gaf. Kan alleen maar oordelen bij de ponywedstrijden maar de meeste oranje lintjes gaan toch naar de meisjes die de hele week met een elastiek of slof rijden, met de kin op de borst en lekker veel gepor met sporen erbij en dan zou je dus kunnen denken dat die instructeurs de wijsheid in pacht hebben want het levert veel prijsjes op. Toen mijn dochter nog les had op de "houdt van voren vast" manier haalde ze altijd wel haar winstpuntjes en zelfs af en toe prijzen. Toen ze na een instructeurswissel echt van achteren naar voren begon te rijden begrepen wij wel dat het echt veel beter ging allemaal, maar de meeste juryleden dachten daar heel anders over, dus ze kreeg hier in de regio geen enkele bevestiging dat ze op de goede weg zat (maar gelukkig wel als we zo af en toe op vakantie eens heel ergens anders gingen starten, dus het is vast niet overal zo droevig als hier). Dat lezen over dressuur dat deden we ook wel maar zij was jong (en dacht dit snap ik niet zo goed) en ik was een absolute beginner en al best wel oud (dus ik dacht ik snap het ook niet zo goed maar ik ben er gewoon nog niet aan toe). Na een tijdje merkten we dat het alleen maar steeds slechter ging ook al deden we keurig wat de dure, gediplomeerde op hoog niveau rijdende en prijzen winnende instructrice zei. Toen ben ik inderdaad alles gaan lezen wat ik maar kon vinden over nageeflijkheid (zo heb ik ook bokt ontdekt!) en ik kwam er achter dat dat iets heel anders was dan wat wij te horen kregen en in ieder geval helemaal niets met hulpteugels en spierkracht te maken had (ja dat had de lesgeefster mijn dochter echt wijsgemaakt dat het allemaal goed kwam als ze straks sterk genoeg zou zijn). Zoals Randalinpony ook al aangaf als je geen referentiekader hebt dan is het heel moeilijk om te beoordelen wat goed of fout is.
Na slechts een paar lessen op de nieuwe (en dus eigenlijk heel ouderwetse!) manier konden we al onze boeken opnieuw lezen want nu snapten we ze tenminste een beetje (we konden nog steeds niet veel maar iemand had wel het licht voor ons aangedaan, zodat we tenminste konden zien wat we niet konden).
Ik kan me nu ook best voorstellen dat als iemand een echt goede dressuurinstructeur heeft dat ze dan zoiets hebben van wat moet iedereen toch met die Academische Rijkunst of al die andere "goeroe's" zoals Jasmijn ze ergens noemde, want dat leer ik toch ook allemaal. Maar toch geldt dat echt niet voor iedereen. En zolang er nog een heleboel mensen op Z niveau rijden die helemaal niet snappen waarom hun paard 1 kant op geen wissel kan springen, of waarom hun paard zo'n moeite heeft met de contragalop 1 kant op of waarom hun paard zo "sterk" is klopt er iets niet. En daarmee bedoel ik niet dat je als ruiter deze problemen niet tegen mag komen, maar ik bedoel dat het vreselijk is dat er ruiters op zo'n niveau rijden terwijl ze geen enkel idee hebben waaraan dat allemaal ligt en (bijna altijd) ook geen instructeur hebben die ze dat uit kan leggen. Ja en dan krijg je dus het gat in de markt waar "goeroe's" gebruik van gaan maken, en dan kun je dus oude wijn in nieuwe kruiken gaan verkopen.

**Geplaatst**: 07-04-09 21:06

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 07-04-09 21:06

Zoals een Antoine de Both dat doet. Maar mij maakt het geen biet uit als zijn goeroeschap een hoop mensen de ogen doet openen vind ik het prima. Maar ik zie hier om me heen hetzelfde als jij hoor. (Je zou je bijna af gaan vragen waarom dressuur ook al weer zo mooi was)

Ik heb met veel moeite de opgekropte relatieve oprichting uit mijn paard kunnen rijden (hij was zo verkloot toen ik hem kocht) en nu loopt hij op het oprichtingsniveau wat normaal is voor een M paard. Maar ik zie ook om me heen hoe de paarden met zo'n hoge nek en niet gedragen rug de linten pakken en nog complimenten krijgen van de jury ook.

Het is wel eens frustrerend, maar ik probeer me voor te houden dat ik toch een speciale reis mag maken met mijn paard. En dat is het echte leren paardrijden, waar velen niet aan toe komen. Het ontwikkelen van het ruitergevoel is echt zo iets moois! Dat is mijn einddoel.

**Geplaatst**: 08-04-09 08:33

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-04-09 08:33

Om mij heen, zie ik ook dat de mensen die hun paard van voor naar achter rijden, vaak in de prijzen vallen.
Ooo, wat zijn ze blij, als de stang erbij mag.
Als juryleden het van voor naar achter rijden,nog steeds blijven belonen, zal de beginnende ruiter blijven denken, zo moet het.

De meeste wedstrijdruiters weten vaak weinig tot niets van het "echte" dressuurrijden, jammer genoeg.
Het eerste wat geleerd wordt, is inderdaad "geen gelul, trek hem in de krul"
Verzet een paard zich daartegen, dan komen alle hulpmiddelen uit de kast. Vaak nog een aantal hulpmiddelen tegelijk.
Ook deze manier van africhten wordt nog beloond...

Zolang er GP-paarden met een jaar of 9 al op wedstrijd meedraaien, hebben en de jury en de ruiter nog weinig kaas gegeten van het opleiden van een paard.

**Geplaatst**: 08-04-09 08:41

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-04-09 08:41

Ik las dit topic nu pas, maar kan wel zeggen dat ik het er echt helemaal mee eens ben.

Zelf vind ik wedstrijden ontzettend leuk hoor, maarja, heb nu eenmaal nooit een paard onder mijn kont gehad waar niks aan mankeerde en die gewoon helemaal in orde was. Dan is de lol er snel vanaf.
Ik vind het wel leuk om allerlei rijtechnische problemen op te lossen, op deze dressuurmatige manier.
Blijven nadenken, wat doe ik, hoe gaat dat, wat doet m'n paard, waar gaat het mis, wat kan ik daar aan doen?
En dan steeds een stapje verder, echt ontzettend leuk.
En tja die oefeningen, ik probeer ze zo vaak mogelijk mee te pakken, vooral als het goed voelt.

**Geplaatst**: 08-04-09 09:39

Geplaatst: 08-04-09 09:39

Hermelientje schreef:
Ik vind het zelf helemaal niet zo gemakkelijk. Het is volgens mij ook wel een beetje plaatsgebonden.

Ik weet het niet, ik zit ook in een regio waar goede instructeurs niet heel dik gezaaid zijn... Soms moet je er ook echt wat voor over hebben (uurtje op en neer met de trailer etc.) En misschien vindt je ook niet in 1 keer een hele goede instructeur. Maar als je eigen kennis steeds groter wordt, stapje bij beetje (zo gaat dat bij mij iig)

Misschien dan nog een tip: vaak organiseren kringen zelf jaarlijks wat trainingen (meestal een clinic van 4 lessen) Dan wordt er vanuit jouw eigen kring dus een betere instructeur uitgenodigd die dan die clinic komt geven. Zo kun je kennis maken met een instructeur, en als je het wil en het kan; er aan blijven plakken. Dit gebeurd in ieder geval in onze kring wel.

Hermelientje schreef:
Ik kan me nu ook best voorstellen dat als iemand een echt goede dressuurinstructeur heeft dat ze dan zoiets hebben van wat moet iedereen toch met die Academische Rijkunst of al die andere "goeroe's" zoals Jasmijn ze ergens noemde, want dat leer ik toch ook allemaal. Maar toch geldt dat echt niet voor iedereen.

Toch zijn er veel te veel goeroe's die gebakken lucht verkopen imo. Die spelen in op de onwetende beginner met het feel-good verhaal, wijzend naar excessen bij de 'reguliere' instructeurs. De vraag is of je van hen echt een goede basis meekrijgt, of dat dat alleen (tijdelijk) zo voelt omdat zo iemand gewoon goed in staat is je met woorden een gevoel te geven dat je goed bezig bent. Ook dan heb je nog geen referentiekader, want je weet niet hoe een goed gaand paard aan moet voelen. Uiteindelijk zal dat op de lange duur moeten blijken. Bij wie je ook lest; als diegene jou goed les geeft moeten er vroeg of laat gewoon dikke punten gescoord gaan worden. Zul je echt op wedstrijd goede resultaten moeten gaan behalen. Met een slecht gereden paard kun je een keer mazzel hebben, maar als je je paard echt goed dressuurmatig voor elkaar hebt (op je eigen niveau) dan komt dat echt goed. Dan zal je constant goed scoren, en ook eens in een grotere rubriek bovenin eindigen.

Dan kun je wel zeggen; ja maar ik zie mensen lintjes halen die thuis wel eens met slof rijden... In de lagere klassen kun je op achterafwedstrijdjes inderdaad nog een heel eind komen. Maar dergelijke ruiters blijven allemaal hangen in de M2, of als ze goed genoeg zijn om daar door te komen, in de Z1 (Z2 ga je echt niet doorkomen als je je paard niet goed voor elkaar hebt, zeker nu niet met 6/7 wissels in een proef)

modie schreef:
Om mij heen, zie ik ook dat de mensen die hun paard van voor naar achter rijden, vaak in de prijzen vallen.
Ooo, wat zijn ze blij, als de stang erbij mag.

Ik dacht dat we de discussie 'ik zie, ik zie, wat jij niet ziet' hier in dit topic al enige tijd achter ons hebben gelaten? Lees anders even terug. We hebben hier inmiddels de discussie een level hoger getrokken, het zou jammer zijn als we weer terug vallen...

Miss_Malfoy schreef:
Ik las dit topic nu pas, maar kan wel zeggen dat ik het er echt helemaal mee eens ben.

Waar ben je het mee eens?

**Geplaatst**: 08-04-09 10:49

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-04-09 10:49

@ jasmijn78 : Dat dressuur er enkel is om je paard te verbeteren, dat het geen doel op zich is.
Alles wat mensen als kunstjes beschouwen, is eigenlijk de training zelf.

**Geplaatst**: 08-04-09 10:59

Re: Het "echte" dressuurrijden

Geplaatst: 08-04-09 10:59

Jasmijn78, als we de discussie van; Ik zie, ik zie, achter ons hadden gelaten?
Waarom die gebakken lucht dan nog steeds?

Dus toch niet achter ons gelaten?

**Geplaatst**: 08-04-09 16:43

Geplaatst: 08-04-09 16:43

modie schreef:
Jasmijn78, als we de discussie van; Ik zie, ik zie, achter ons hadden gelaten?
Waarom die gebakken lucht dan nog steeds?

Dus toch niet achter ons gelaten?

Als Jasmijn mag vinden dat goede dressuurinstructeurs dungezaaid zijn, dan mag ze van mij ook vinden dat er tussen alle "goeroe's" ook een hoop zitten die gebakken lucht verkopen, dat lijkt mij wel aannemelijk. Ongeacht de weg die je er naar toe bewandelt vind ik persoonlijk het rijden en trainen van een paard echt geen peuleschilletje, het vergt veel kennis, geduld, ervaring, gevoel, oefening enz. Ik vind dat werken aan de hand van de AR ook prima, maar het is ook echt niet gemakkelijk om dat goed uit te voeren. Er is geen wonderrecept om je paard te verbeteren. En bijvoorbeeld Weyden (bij de liefhebbers bekend) had alle oefeningen geleerd aan de hand (of met grondwerk), Sven Rothenburger hoefde er alleen maar de ruiterknopjes op te zetten en kon hem zo meenemen naar de Olympische Spelen. Dus goede training is goede training ongeacht wel etiketje je erop plakt, daar kunnen we het vast allemaal wel over eens zijn. Maar gemakkelijke oplossingen die geen inzet en tijd en kennis vergen die bestaan volgens mij niet.

**Geplaatst**: 08-04-09 16:49

Geplaatst: 08-04-09 16:49

Hermelientje schreef:
Er is geen wonderrecept om je paard te verbeteren.

Jawel hoor:

Hermelientje schreef:
veel kennis, geduld, ervaring, gevoel, oefening enz.

En een snufje gezond verstand

**Geplaatst**: 08-04-09 17:02

Geplaatst: 08-04-09 17:02

Hermelientje schreef:
En bijvoorbeeld Weyden (bij de liefhebbers bekend) had alle oefeningen geleerd aan de hand (of met grondwerk), Sven Rothenburger hoefde er alleen maar de ruiterknopjes op te zetten en kon hem zo meenemen naar de Olympische Spelen. Dus goede training is goede training ongeacht wel etiketje je erop plakt, daar kunnen we het vast allemaal wel over eens zijn.

Inderdaad, het is net welk etiketje je er op plakt. Ik las laatst een artikel over Edward Gal en die vertelde daarin dat hij Sisther de Jeu ook tussen de lange lijnen heeft leren piafferen... En volgens mij past Stal van Baalen/Johan Hinneman het werken tussen de lange lijnen ook nog wel eens toe (ik heb hier iig boeken in de kast staan met plaatjes van paarden van hun tussen de lange lijnen). Dus wanneer is iets 'modern' en wanner AR?

Ik zet zelf mijn paarden ook wel eens tussen de lange lijnen... (maar ik ben er niet zo heel handig in moet ik bekennen

) De man waar mijn paarden bij op stal staan kan het wel heel goed. Die maakt paarden altijd helemaal 'klaar' aan de lijn. Dus ik probeer altijd een beetje bij hem af te kijken.

Hermelientje schreef:
Maar gemakkelijke oplossingen die geen inzet en tijd en kennis vergen die bestaan volgens mij niet.

Qua dressuur is de langste weg altijd de kortse. (maar ik denk ook dat veel mensen het feit dat ze geen progressie maken verwarren/verbloemen met de gedachte dat ze het 'rustig aan' doen)