Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
MCE schreef:996981
Als het paard echter al los is achter de kaak (en geacht wordt los te blijven bij het toevoegen van impuls) waar is dan de aanleuning/aanspanning? (quote996981)
dat is alleen te voelen!! als paard en ruiter beide alle stappen hebben doorlopen een stukje praktijk
996981 schreef:MCE schreef:996981
Als het paard echter al los is achter de kaak (en geacht wordt los te blijven bij het toevoegen van impuls) waar is dan de aanleuning/aanspanning? (quote996981)
dat is alleen te voelen!! als paard en ruiter beide alle stappen hebben doorlopen een stukje praktijk
Ik weet hoe goede aanleuning en aanspanning voelt. Ik kan me alleen niet indenken hoe goede aanleuning en aanspanning kunnen ontstaan in deze methode. Door het beeldmateriaal dat ik vind wordt dit in mijn ogen bevestigd.
irmaz schreef:Zo ver ik Baucher begrijp wil hij de kaak ontspannen als voorwaarde om het bit aan te nemen. Hij spreekt trouwens nergens over het aannemen van het bit, dit is onze tegenwoordige taal. Hij wil een gewicht in zijn handen voelen (of een gewicht met zijn handen het paard opleggen, actie=reactie) om het gewicht van de achterhand op te vangen zodat het paard in evenwicht blijft. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat mijn woorden te kort schieten, het proces is complexer maar wel logisch als je de opbouw van Baucher leest.
996981 schreef:Er wordt gestreefd naar lossigheid in de kaak alvorens impuls toe te voegen. Impuls is een voorwaarde voor aanleuning/aanspanning doordat het paard vanuit impuls, over de rug (is aanspanning) de hand op zoekt (is aanleuning) Als het paard echter al los is achter de kaak (en geacht wordt los te blijven bij het toevoegen van impuls) waar is dan de aanleuning/aanspanning?
Dat wil ik heel graag begrijpen. Maar wellicht komt dat later in je boek nog aan bod?
irmaz schreef:irmaz schreef:Zo ver ik Baucher begrijp wil hij de kaak ontspannen als voorwaarde om het bit aan te nemen. Hij spreekt trouwens nergens over het aannemen van het bit, dit is onze tegenwoordige taal. Hij wil een gewicht in zijn handen voelen (of een gewicht met zijn handen het paard opleggen, actie=reactie) om het gewicht van de achterhand op te vangen zodat het paard in evenwicht blijft. En terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat mijn woorden te kort schieten, het proces is complexer maar wel logisch als je de opbouw van Baucher leest.996981 schreef:Er wordt gestreefd naar lossigheid in de kaak alvorens impuls toe te voegen. Impuls is een voorwaarde voor aanleuning/aanspanning doordat het paard vanuit impuls, over de rug (is aanspanning) de hand op zoekt (is aanleuning) Als het paard echter al los is achter de kaak (en geacht wordt los te blijven bij het toevoegen van impuls) waar is dan de aanleuning/aanspanning?
Dat wil ik heel graag begrijpen. Maar wellicht komt dat later in je boek nog aan bod?
Bij mij is 'het bit aannemen' hetzelfde als jouw 'aanleuning'. Dus met jouw woorden in de juiste volgorde:
lossigheid van kaak is een voorwaarde voor aanleuning.
Ken je de uitdrukking 'het paard is tegen de hand'? Hierbij wordt niet voldaan aan de eerste vereiste van Baucher, nl. dat de kaak ontspannen is. (Dit is dus wat anders dan de uitdrukking 'tegen de hand rijden' die ik ook wel eens heb gehoord.
Babootje schreef:Nou MCE aan zo'n fimpje kun je veel zien hoor. Je kunt prima zien of op dat moment een goede aanspanning, aanleuning en ontspanning is. Of een paard de rug wegdrukt. Of het achterbeen ondertreedt.
Juist op jouw niveau als instructeur zou dat goed moeten zien en kunnen omschrijven. Hoe kun je anders je leerlingen helpen?
Janneke2 schreef:Citaat :"flexion" (and relaxation) of the horse's jaw in response to light pressure from either the snaffle or curb bit. Indirectly, this motion was intended to effect flexion at the poll. This part of Baucher's training taught the horse to relax to the bit pressure from the ground"
Ik lees: vanaf de grond wordt aan het paard gevraagd om het kaakgewricht te ontspannen in reactie op lichte druk op de teugels.
Het is de bedoeling dat als reactie op de ontspanning van de kaak er 'flexion at the poll' buiging dus op de juiste plek ontstaat.
Ik lees expliciet niet dat er flexion at the poll gevraagd wordt (al is het wel de bedoeling dat dit gaat gebeuren).
MCE schreef:Babootje schreef:Nou MCE aan zo'n fimpje kun je veel zien hoor. Je kunt prima zien of op dat moment een goede aanspanning, aanleuning en ontspanning is. Of een paard de rug wegdrukt. Of het achterbeen ondertreedt.
Juist op jouw niveau als instructeur zou dat goed moeten zien en kunnen omschrijven. Hoe kun je anders je leerlingen helpen?
ik mis de juiste hulp die ik moet geven, het zou veel makkelijker zijn als hij erbij vertelt HOE hij het doet,
zeker ik kan veel zien, maar als ik de hulpen niet ken, de voorbereiding, niet voel wat hij voelt is het voor mij lastig
ga ik mogelijk kopiëren of zomaar iets proberen na te doen
als ik precies kan voelen wat hij voelt kan ik de beelden beter analyseren, maar als ik dat niet heb!!
MCE schreef:ik kijk als leer/ instructie filmpje, ik oberveer om er iets van te leren
kijk daarom iets anders naar deze filmpjes, sorry
996981 schreef:MCE schreef:ik kijk als leer/ instructie filmpje, ik oberveer om er iets van te leren
kijk daarom iets anders naar deze filmpjes, sorry
Ik dacht ook mijn instructieskills te kunnen verbeteren door verrijking van methode, maar ik observeer niets dat ik mijn leerlingen door zou willen geven
Ik ben benieuwd wat jij ziet?
Janneke2 schreef:Als ik iemand hoor zeggen 'dat impuls een voorwaarde is voor aanleuning' verzet ik mij niet.
Ik kan er goed mee leven.![]()
Ik hoor het ook liever dan "je mag heus tien kilo in je hand hebben, als je maar voor twaalf kilo drijft".![]()
Het laatste statement vind ik kolder, maar in alle onbegrip hoor ik nog iets elementairs 'dat het voorwaarts het belangrijkste is'. Wat ik van harte onderschrijf.
En wellicht is het wel zo, dat Baucher simpelweg niet van mening is dat aanleuning altijd en overal impuls als voorwaarde heeft....
En om het voor sommigen wellicht nog verwarrender te maken, maar voor anderen helder-der:
je kunt halthouden in impuls.
Airnt heeft er een aantal verstandige dingen over gezegd. (Rt-D: de zithulpen voor halt.)
Ik ervaar het als stilstaan waarbij de spierspanning en het 'omhoog zijn van het borstbeen van het paard' jou vertellen dat je dier op een kleine hulp makkelijk kan vertrekken.
(Enige scholing is hier vereist, dus het hoort nog niet op de eerste dagen van het totaal groene paard, maar na een paar maanden moet een dier 'de slag te pakken hebben'.)
Baucher schreef:rider to move his horse forward, should make use of a force equal to twenty
pounds, fifteen for the impulse forward, and five to bring his head into position. If the legs increase their motion without the hands increasing theirs in the same proportion, it is evident that the surplus of communicated force will be thrown into the neck, cause it to contract, and destroy all lightness. If,
on the contrary, it is the hand which acts with too much violence, it will be at the expense of the impulsive force necessary to move the horse forward; on this account, his forward movement will be slackened and counteracted, at the same time that his position will lose its gracefulness and power.
996981 schreef:Ik zou niet met zekerheid durven stellen dat hij het heeft over het aannemen van het bit, als hij het niet zegt. Hij heeft het over meermaals over “submission” voor mij is dat eerder “onderwerpen aan de invloed van het bit” dus loslaten. Dan aannemen? Er zijn heel veel Engelse bewoordingen te bedenken voor aannemen, maar submission is er geen van
Babootje schreef:Nou MCE aan zo'n fimpje kun je veel zien hoor. Je kunt prima zien of op dat moment een goede aanspanning, aanleuning en ontspanning is. Of een paard de rug wegdrukt. Of het achterbeen ondertreedt.
Juist op jouw niveau als instructeur zou dat goed moeten zien en kunnen omschrijven. Hoe kun je anders je leerlingen helpen?
irmaz schreef:996981 schreef:Ik zou niet met zekerheid durven stellen dat hij het heeft over het aannemen van het bit, als hij het niet zegt. Hij heeft het over meermaals over “submission” voor mij is dat eerder “onderwerpen aan de invloed van het bit” dus loslaten. Dan aannemen? Er zijn heel veel Engelse bewoordingen te bedenken voor aannemen, maar submission is er geen van
Hij gebruikt meer woorden waar ik mijn wenkbrauwen bij frons. Het is belangrijk dat je de tekst plaatst in de tijd waarin het is geschreven en dat je het hele document leest zodat zodat je ze een waarde kunt geven hoe hij dit woord bedoeld. Voor jou is 'submission' iets negatiefs omdat je het kent als onderwerping, misschien is het voor die tijd een ander woord voor 'gehoorzaam'. Baucher spreekt met veel respect en bijna teder over paarden en waarschuwt vele malen dat het vooral zacht moet, dat het paard je moet vertrouwen.
Nog een leuk weetje is dat al zijn oefeningen maar heel kort duren en veelal in stap worden uitgevoerd. Hij heeft een schema gemaakt waar sprake is van 2x daags een half uur waarbij veel rustmomenten worden ingebouwd, dus niet eindeloos oefenen. Hierdoor wordt het paard dus minimaal belast.
MCE schreef:Babootje schreef:Nou MCE aan zo'n fimpje kun je veel zien hoor. Je kunt prima zien of op dat moment een goede aanspanning, aanleuning en ontspanning is. Of een paard de rug wegdrukt. Of het achterbeen ondertreedt.
Juist op jouw niveau als instructeur zou dat goed moeten zien en kunnen omschrijven. Hoe kun je anders je leerlingen helpen?MCE schreef:zeker ik kan veel zien, maar als ik de hulpen niet ken, de voorbereiding, niet voel wat hij voelt is het voor mij lastig, de hele weg die hij heeft afgelegd heeft om zover te komen,
als ik zijn manier van trainen dagelijks zou hebben ervaren is het misschien ook makkelijker te begrijpen, maar voorals nog kan ik het niet uitdragen
ik mis de juiste hulp die ik moet geven, het zou veel makkelijker zijn als hij erbij vertelt HOE hij het doet,
ga ik mogelijk kopiëren of zomaar iets proberen na te doen
als ik precies kan voelen wat hij voelt kan ik de beelden beter analyseren, maar als ik dat niet heb!!
MCE schreef:Babootje, hoe zo leer zaam zijn voor ons??
jazeker als instructeur moet je kunnen doen wat u schrijft, echter reageren op deze filmpjes over goed of niet goed is is iets anders, ik mis het contact en de interactie tussen, dus aanwijzingen geven heeft geen zin omdat ik ze niet kan staven op de juistheid ervan, wat ik bij mij eigen ruiters wel kan
996981 schreef:MCE schreef:996981
Als het paard echter al los is achter de kaak (en geacht wordt los te blijven bij het toevoegen van impuls) waar is dan de aanleuning/aanspanning? (quote996981)
dat is alleen te voelen!! als paard en ruiter beide alle stappen hebben doorlopen een stukje praktijk
Ik weet hoe goede aanleuning en aanspanning voelt. Ik kan me alleen niet indenken hoe goede aanleuning en aanspanning kunnen ontstaan in deze methode. Door het beeldmateriaal dat ik vind wordt dit in mijn ogen bevestigd.
Babootje schreef:MCE schreef:Babootje, hoe zo leer zaam zijn voor ons??
jazeker als instructeur moet je kunnen doen wat u schrijft, echter reageren op deze filmpjes over goed of niet goed is is iets anders, ik mis het contact en de interactie tussen, dus aanwijzingen geven heeft geen zin omdat ik ze niet kan staven op de juistheid ervan, wat ik bij mij eigen ruiters wel kan
Maar vanuit je ervaring kun je toch zien wat er gebeurt? En aangeven wat er volgens jou zou moeten gebeuren om dit beter te maken?
Nog een vraagje: waar zou je Ernest van Loon onder scharen?
pol013 schreef:Nee, maar als je het gevoel helemaal niet kent, kun je het ook niet gaan zoeken.
En als je het gevoel via een omweg weer even omhoog kunt halen, kun je het weer makkelijker gaan zoeken.
Een trucje is zo slecht nog niet. Als je het gewoon ziet voor wat het is. Een hulpmiddeltje om ergens te komen.
Stel ik zit vast in mijn schouders en doe daar dagelijks wat oefeningen voor om het soepeler te maken. Die oefeningen kan ik te paard moeilijk gaan zitten doen midden in een SB. Maar ik kan door het herhalen van de beweging wel weer even voelen waar ik wat moet voelen. En dan in de SB weer op zoek naar datzelfde gevoel. Die oefeningen zijn ook maar een trucje. Want uiteindelijk moet ik mijn lijf zo gaan laten functioneren dat ze niet meer nodig zijn. Maar in de weg daarnaartoe kunnen ze we een toegevoegde waarde hebben.
Maar goed, ik fantaseer maar wat over de bedoelingen er achter.
Ik vind dit soort nadenken en discussiëren altijd interessanter dan de 'letter van de wet' willen naleven.