Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Sizzle schreef:Ik zie ook wel waarde om in sommige gevallen vaste grenzen geven.
Als je erop zit zal he heus ook niet alleen maar je paard volgen. Ik ben van mening dat een paard best mag leren dat het soms niet altijd naar believen mag rekken omdat het de makkelijkere weg is.
Niemand gaat mij wijs maken dat als je midden in een dressuurproef zit dat je dan het paard laat bepalen waar hij zijn hoofd laat.
Uiteraard wel alles binnen het redelijke.
_Floortje schreef:Goedenavond,
Ik lees al een tijdje mee en vind het enorm interessant om jullie gesprekken mee te lezen. Ik vroeg me echter af of jullie ook eens mee zouden willen kijken naar een probleem waar ikzelf vaak tegenaan loop.
Mijn pony is nogal vlug van nature. Ze is actief in de wei, tijdens het longeren en vooral ook tijdens het rijden. Ikzelf zou zeggen dat ze goed aan het been is, als ik been geef komt er vrijwel direct reactie. Verder als ik haar in stap of galop terug wil rijden krijg ik ook reactie. Alleen in draf ligt het tempocontrole nog heel erg bij haar. Het gene waar het vooral mis gaat is wanneer ik vanuit mijn arbeidsdraf naar een hoger tempo ga en om dan vervolgens weer terug te rijden. Wanneer ik haar terug probeer te rijden krijg ik wel enig sinds reactie, maar niet de gewenste hoeveelheid en vaak wanneer ik mijn hulp weer los laat heeft ponylief de neiging om weer te versnellen.
Hebben jullie misschien tips hoe ik dit het beste kan aanpakken?
dresjoepie schreef:Rijdt je ook veel wacht overgangen? Dat zou ik namelijk adviseren en hier echt de tijd voor nemen in dat laten wachten
Kadankovitch schreef:Sizzle schreef:Ik zie ook wel waarde om in sommige gevallen vaste grenzen geven.
Als je erop zit zal he heus ook niet alleen maar je paard volgen. Ik ben van mening dat een paard best mag leren dat het soms niet altijd naar believen mag rekken omdat het de makkelijkere weg is.
Niemand gaat mij wijs maken dat als je midden in een dressuurproef zit dat je dan het paard laat bepalen waar hij zijn hoofd laat.
Uiteraard wel alles binnen het redelijke.
Ben ik het mee eens.
Babootje schreef:DarkoFoitzik schreef:mijn problem met bijzetten is: je kunt geen belonging geven. je kunt niet op het juiste moment los laten of een ophouding maken.
Paard beloont zichzelf door los te laten. Heel simpel systeem eigenlijk.
Babootje schreef:DarkoFoitzik schreef:mijn problem met bijzetten is: je kunt geen belonging geven. je kunt niet op het juiste moment los laten of een ophouding maken.
Paard beloont zichzelf door los te laten. Heel simpel systeem eigenlijk.
DarkoFoitzik schreef:Babootje schreef:
Paard beloont zichzelf door los te laten. Heel simpel systeem eigenlijk.
door van het bit af te komen? lijkt me niet de bedoeling.
hier lijkt me nu genoeg over gezegd. we zijn het niet met elkaar eens en dat zullen we ook niet worden.
Simpelman schreef:Nageeflijkheid = aanleuning = nageeflijkheid = aanleuning
Aanleuning komt vanuit het paard omdat het losgelaten is en voorwaarts gaat.
Het paard neemt dan aanleuning, daar ontkom je niet aan.
Omdat het paard losgelaten is geeft het na in de aanleuning.
Nageeflijk is de hulpen door laten komen = er geen weerstand tegen bieden.
Wanneer een paard niet nageeft in de aanleuning dan is er geen aanleuning omdat er geen losgelatenheid is.
Losgelatenheid en tact samen met aanleuning en nageeflijkheid zijn één en zijn een representatie van de "staat" van het paard, het paard geeft zich edelmoedig over.
Hiervoor zijn nodig de afwezigheid van dwang, rust en kalmte, wederzijds respect, vriendelijkheid, vertrouwen.
Het kost wat tijd dit op te bouwen en pas hier van uit kunnen we in harmonie verder bouwen.
Overgave is het tegenovergestelde van edelmoedige overgave, het lijkt oppervlakkig slechts iets op elkaar.
Overgave is rijkunde, edelmoedige overgave is rijkunst.
Simpelman schreef:Ik ben een naieve man, ik leef in een utopische wereld en doe zoveel ik kan om die te beschermen.
Dat komt misschien omdat ik geloof in de mogelijkheid om een paard te helpen om zich op harmonische wijze te ontwikkelen, binnen het kader van zijn individu en zijn natuurlijke eigenschappen en daarvoor heb je inderdaad liefde nodig.
Het allerlaatste op de wereld dat ik voor mezelf ambieer is het "klaar maken van een "Grand Prix" paard om dat op GP wedstrijden uit te kunnen brengen.
Simpelman schreef:Het allerlaatste op de wereld dat ik voor mezelf ambieer is het "klaar maken van een "Grand Prix" paard om dat op GP wedstrijden uit te kunnen brengen, ik hou van mijn paarden.
SinneJ schreef:Ik zeg niet dat liefde voor de rijkunst en respect voor het dier geen basisvereiste is, want dat ben ik het nl met u eens en ik wil even oprecht zeggen dat ik het ook respecteer aan u en anderen dat u daarop blijft hameren, dat is nodig.
Ik pleit echter wel voor een meer praktische benadering van de rijkunst want aan termen als aanleuning en harmonie heeft men niet veel indien het niet opgesplitst wordt in haalbare doelen.