Ik geloof niet dat het verkeerd is om paarden gevoelens toe te kennen.
Ik denk alleen dat je er vreselijk mee moet oppassen, dat is wat ik bedoel. Dat een paard blij is omdat je er bent, dat een paard boos kan zijn, of eenzaam, of verdrietig.... dat geloof ik best.
Maar dat een paard een maand later iets doet om de ruiter 'terug te pakken', nee, dat geloof ik niet. Dat een paard een ruiter 'voor de gek houdt' of 'in de maling neemt' geloof ik ook allemaal niet.
Dat 'voor de gek houden', 'in de maling nemen' of 'terugpakken' zijn menselijke dingen. Daarvoor moet je doen alsof, en daar is een paard (maar ook een hond of kat) in mijn ogen pertinent niet toe in staat. Ik ben daar blij mee, dat ze zo puur en zo eerlijk zijn.
Terugpakken is ook zoiets. Ik geloof niet dat paarden wraakgevoelens koesteren, jij wel?
De pest is (en mijn frustratie) dat veel mensen die nuance niet kunnen maken.
En daarom word ik fel als paarden (en dieren sowieso) vermenselijkt worden, omdat ze dan van van alles beschuldigd worden wat ze niet eens kúnnen!
Dan krijg je: "paard neemt je in de maling, pak hem maar eens goed aan". Terwijl het de schuld van de ruiter zélf is, want het was nooit en nooit zover gekomen als het paard van af het begin consequent, op een eerlijke manier duidelijk gemaakt was wat de bedoeling wél en niet is
Dat steigeren geen leuk spelletje is, want het is gevaarlijk; maar dat je aan de longeerlijn je best even uit mag leven, en baasje een paar goede bokken en rare fratsen mag laten zien, en daarna gaan we serieus aan het werk, ja?
Dat rollen onder het zadel niet grappig is, maar wel mag als je losgegooid wordt, of in de paddock mag spelen met een leuke grote bal. Dat gras eten wel mag in de wei, maar niet tijdens een buitenrit, want dan is het niet zo handig....
Dat bijten gewoon niet mag, ook niet voor de lol..... en dat mensen geen schuurpalen zijn.
Maar vooral, dat je baasje (of je leider en vertrouwenspersoon en weet-ik-wat-allemaal-meer) ten allen tijde verantwoordelijk is voor jouw welzijn; dat je baasje het op de kop krijgt als jij wat stouts doet en niet jij.
Dat je bij je baasje terecht kunt als je bang bent of eenzaam, of het allemaal niet zo goed snapt, en een beetje in de war bent van al die rare mensen om je heen..... dat je baasje zegt wat je wel en niet mag als je onzeker bent, en dat je altijd op je baasje kunt vertrouwen. Dat je baasje je altijd laat weten waar je aan toe bent.
Dat zijn dan zo'n beetje mijn eigen regels
Daar krijg je zelfverzekerde, goedgemanierde paarden van. Vriendelijke dieren, die weten waar ze aan toe zijn, en daar heel gelukkig mee zijn. Ik heb altijd geloofd (en krijg dat ook steeds weer bevestigd) dat dieren gelukkiger worden van duidelijkheid, en eerlijkheid dan van geknuffeld en geaaid worden. Mijn dieren zijn geen knuffeldieren. Mijn hond houdt er niet van, mijn kat heel af en toe.
Ik dwing ze er niet toe. Ik heb altijd gevonden dat ze zichzelf moeten kunnen zijn, ik respecteer ze zoals ze zijn. Ik wil ze niet in een bepaalde vorm gieten, of kneden, of wat dan ook.... ik voed ze alleen op, en ik hou van ze. Zij zijn daar heel content mee en ik ook
Geplaatst: 29-09-08 14:11 
Je hebt mij ook zeker aan het nadenken gezet !
.
Volgens mij begrijpen we elkaar nu 
