Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-12-12 20:55

Geplaatst door de TopicStarter : 17-12-12 20:55

setteke schreef:
horseyfries schreef:
Ok, zo denk ik er ook over, terwijl Nombrado dat blijkbaar anders ziet? Of toch niet?

Op wie reageer jij nu?

ksnap er niks meer van hahahahaha

**Geplaatst**: 17-12-12 21:01

Geplaatst: 17-12-12 21:01

horseyfries schreef:
vur schreef:

Verder vind ik het filmpje van Klimke heel mooi. Ik zie vooral een zeer zeer mooie stille meegaande hand en een paard dat niet achter de loodlijn komt (eerder ooit er duidelijk voor). Wat bedoel je precies Horseyfries met fouten die de moderne ruiters vaak wordt verweten hier?

Fouten die in het filmpje te zien zijn: weinig bespiering, weinig draagkracht, scheefheid, kantelen van het hoofd, omhoog komen van de achterhand en niet zitten in de piaffe, enz.enz.
Eigenlijk alles waarvan hier al pagina's gesteld wordt dat dit met juiste klassieke training zeker niet zou gebeuren.

Ik zou hier nog wel even over verder willen gaan, want ik vraag me echt af of je het niet erg vind dat het paard soms duidelijk uitzwaait met de achterhand, kantelt met het hoofd, niet gaat zitten in de piaffe, enz.enz.?[/quote]

Hmm, ik heb me niet zo lopen ergeren aan dit filmpje, dus nee ik vind het niet zo erg. Het kantelen moest ik zoeken met een loep. De piaffe vond ik niet de mooiste die ik ooit heb gezien. Een omhoogwippende achterhand zag ik alleen bij 1 inzet, verder niet. Het paard loopt niet met zoveel afdruk en schwung als veel paarden tegenwoordig, dat zie ik wel. Daar erger ik me ook niet aan moet ik eerlijk zeggen. Eens even kijken, wat was er nog meer. O ja. Het uitzwaaien met de achterhand. Viel mij niet zo op moet ik zeggen. Ik zat meer te letten of ik de hakken van het paard zag en dat was wel af en toe zo, in ieder geval in de passage. Dat vind ik niet goed. Een weggedrukte rug zag ik niet zo. Daar erger ik me wel vaak aan bij sommige combinaties. En aan een hoop staartengezwiep, geknars en andere uitingen van ongenoegen van het paard. Evenals een strakke zware aanleuning alsof de ruiter 100 kilo in zijn handen heeft.
Ik denk dat ik andere dingen belangrijk vind en dan eerst kijk naar de dingen die goed gaan. De dingen die hier niet goed gingen, vond ik over het algemeen niet zo erg.
Kijk eens naar Nadine Capellman met Girasol in Frankfurt. Dan denk ik, dan maar minder uitdrukking en schwung. Ik zie hier niet zo'n happy paard. En ja, dat komt doordat het paard zo gespannen is, dat snap ik ook wel, maar ik vind dat niet zo leuk om naar te kijken. Ook al kan dat paard fantastisch bewegen.

**Geplaatst**: 17-12-12 22:00

Geplaatst: 17-12-12 22:00

setteke schreef:
horseyfries schreef:
Ok, zo denk ik er ook over, terwijl Nombrado dat blijkbaar anders ziet? Of toch niet?

Op wie reageer jij nu?

Op Ailill, die zegt dat het corrigeren van het over de schouder gaan niet persé in de achterhand opgelost zou kunnen worden, maar dat het probleem ook in de voorhand zou kunnen zijn doordat de ruiter niet voldoende begrenst aan de voorkant, het of/of verhaal. Dat is de post voor mij dus het lijkt mij logisch dat ik daarop reageer, anders had ik zijn naam er wel bij gezet.
Nombrado zegt het altijd aan de achterhand te zoeken, vandaar dat ik dat even uitdiepte.

**Geplaatst**: 17-12-12 22:03

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 17-12-12 22:03

Vur, jij vind het gevoel wat jij bij een proef krijgt dus blijkbaar belangrijker dan dat je per onderdeel gaat kijken of aan het gevraagde voldaan wordt in alle aspecten? Dus liever minder expressief en "correct", maar een meer vriendelijk beeld en iets minder uitgesproken in de beweging?

**Geplaatst**: 18-12-12 00:25

Geplaatst: 18-12-12 00:25

Nou mijn vraag heeft wat mensen aan het denken gezet zo te lezen

Ik gebruik zelf eigenlijk nooit contrastelling. Ik hoorde deze 'oplossing'(?) tijdens een ORUN-cursus (waar ik overigens zelf niet aan deel nam). Daar werd gezegd dat de ruiter het betreffende paard in contrastelling op de volte moest laten lopen omdat het paard te veel over de buitenschouder viel.

Ik denk ook dat dat probleem meer in de achterhand zit maar het heeft ook alles te maken met de holle/bolle kant zoals vur ook al aanhaalde.
Stel dat het paard over de linker schouder valt dan stuwt het rechter achterbeen meestal te veel (diagonale werking). Dus dat achterbeen moet wellicht sterker/meer tot dragen komen om het probleem op te lossen. Wat ik altijd doe is zorgen dat dat achterbeen goed onder moet treden, dus echt op de volte zetten en been onder vragen, en zo nodig de buitenschouder er nog bij begrenzen. Zodoende probeer ik het paard weer te herbalanceren, dus steeds even begrenzen, door schouders naar binnen zetten en weer loslaten, het paard het weer even 'uit laten zoeken' en zo nodig weer opnieuw. Ik denk dat de buitenschouder begrenzen, in de zin van langere tijd vasthouden niet de oplossing kan zijn omdat je dan niet tot een moment komt dat het paard zelf in balans komt, loslaten is daarom heel belangrijk denk ik. Juist op die momenten zal hij gedwongen worden om het achterbeen dusdanig te plaatsen dat hij zichzelf draagt en in balans komt waardoor hij dus niet meer over de schouder valt. Wellicht zal dit wel vaker herhaald moeten worden tijdens de trainingen. Bij mij ligt de focus dus meer op achter en zo nodig doe ik aan de voorkant dus wat 'herbalanceerwerk'.
Dus beetje een combi van de dingen die ik hier gelezen heb.

**Geplaatst**: 18-12-12 00:31

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 18-12-12 00:31

Maar dan ga je er dus bij voorbaat al vanuit Ansie dat het probleem bij het paard ligt? Ik kom genoeg mensen tegen die het moeilijk vinden om op twee teugels te rijden en daardoor het paard zelf scheef maken, dan kan dus iets meer buitenteugel erbij voldoende zijn om alles te corrigeren. En om die schouder die dan iets teveel naar buiten is gegaan weer op de juiste plek te krijgen is dat eerst met iets contrastelling, om vervolgens dan het paard volkomen recht te maken op twee teugels.

**Geplaatst**: 18-12-12 00:39

Geplaatst: 18-12-12 00:39

Je hebt volkomen gelijk dat de ruiter zeker van invloed is, al dan niet de veroorzaker!
In dit geval heb ik het inderdaad over paarden die nog rechtgericht moeten worden en die aan de longe dezelfde problemen laten zien en nog van het achterbeen af willen lopen, nog niet zo tot dragen komen. Daarbij ben ik ook geen topruiter dus het zal ook wel een wisselwerking hebben, en zo kom je langzaam wat stapjes vooruit. Ik wil ook absoluut niet het paard 'de schuld geven', daarom probeer ik mijn hulpen ook dusdanig te geven, dat ik het paard help en niet doelloos aan een teugel ga zitten trekken. Maar met al mijn goede bedoelingen zal ook vast niet alles goed gaan, dus ik hoor ook regelmatig als ik les heb dat ik net ff iets meer mee moet draaien met mijn schouders, heup meer moet laten zakken of wat dan ook

**Geplaatst**: 18-12-12 00:40

Geplaatst: 18-12-12 00:40

Ik heb het moeten doen van mijn instructrice, omdat paard vasthield op één kant, en je wel op die kant ook los wilt werken, maar geen touwtje-trekken met je paard wil gaan spelen

en om zelf te leren op twee teugels te rijden en niet te sturen met mijn handen

Sowieso, als je teveel aan je binnenteugel zit, zet je je paard op de buitenschouder, loopt ie er sowieso met de buitenschouder uit. Ik geloof ook niet altijd dat het een probleem bij het paard is, aan de achterkant, veel vaker lijkt het me een ruiterfout.
Als je de volte inzet door je gewicht op de binnenkant te zetten (niet overdreven, je lijf moet wel recht blijven, en je mag neit inknikken) loopt het paard imo veel minder over de buitenschouder weg, omdat je de volte niet inzet met je binnenteugel.
Als je daarbij de achterhand goed begrenst, buitenteugel eraan houdt, belangrijkste is hierin nogmaals de gewichtshulp, kun je buitenstelling krijgen door je binnenteugel simpelweg iets meer naar voren mee te geven dat je normaal doet......

in de praktijk blijft het knap lastig.
mijn paard had (ondanks dat ze steeds rechter werd) een voorkeur voor rechts, en rechtsom lukte het heel aardig, na een tijdje spoorde ze linksom ook correct, toen wilde dat ook beter, maar ik blijf het rete-moeilijk vinden

geloof nog niet dat ik hem al eens voor 100% heb uitgevoerd...... denk dat ik met meer dan 50% al heel blij mag zijn

hoe dan ook, gebruikte ik het voornamelijk om zelf handiger te worden (was wel prio 1) en om paard losser te krijgen in het lijf. Voordeel was vooral dat ze veel sneller ontspande in kaak en nek, omdat ik toen éindelijk leerde van die binnenteugel af te blijven, en er geen gevecht meer was (wat heb ik me geschaamd, toen ik me dat realiseerde, dat ik dat gevecht zélf ben begonnen).
Al doende leert men, maar fijne les is imo onontbeerlijk.

**Geplaatst**: 18-12-12 00:49

Geplaatst: 18-12-12 00:49

Ja ik heb ook heel erg moeten leren loslaten..... Als ik nu mensen zie trekken aan 1 kant omdat het paard zgn. stug in de mond is, krijg ik de kriebels. Maar ach, ik heb het ooit ook zo gedaan.. schaam schaam.. Vandaar dat ik het ook zo jammer vind dat er instructeurs rondlopen die je er niet mee kunnen helpen! Instructeurs die niet eens een stukje theorie uit kunnen leggen en dus ook geen probleemoplossend vermogen hebben en alleen maar kunnen denken aan symptoombestrijding. En een ruiter die vertrouwt op zijn/haar instructeur zal dan dus ook niet snel tot inkeer komen.

**Geplaatst**: 18-12-12 09:18

Geplaatst: 18-12-12 09:18

horseyfries schreef:
Vur, jij vind het gevoel wat jij bij een proef krijgt dus blijkbaar belangrijker dan dat je per onderdeel gaat kijken of aan het gevraagde voldaan wordt in alle aspecten? Dus liever minder expressief en "correct", maar een meer vriendelijk beeld en iets minder uitgesproken in de beweging?

Klopt. Het liefst heb ik natuurlijk allebei. Ik benader het zelf met mijn eigen paard ook "voorzichtig". Zeg maar, eerst correct en "ontspannen" en daarna, als dat bevestigd is, meer expressie. Misschien doe ik het wel te voorzichtig. Dat gevoel bekruipt me wel eens. Als ik zie hoe de "toppers" het aanpakken, dan denk ik wel eens, dat ik te veel tijd neem en misschien wat meer kan/mag vragen van mijn paard zodat hij sneller vooruit gaat. Maar ja, ik hoef mijn boterham er niet mee te verdienen. Dat scheelt denk ik wel. Verder denk ik wel dat de tijdsgeest ook meespeelt met het filmpje van Klimke. Tenminste, voor een deel. Er werd toen toch overwegend anders gereden, lees, werden de paarden minder expressief voorgesteld. Of dat komt doordat de paarden anders gefokt waren dan nu, of anders getraind, dat weet ik niet.

Even over het corrigeren op de schouder. Dat gebruik ik heel veel. Als ik voel dat een achterbeen buiten de massa wordt gezet, corrigeer ik dat eigenlijk (voornamelijk) op de schouders. Dat werkt voor mij het best. Ik ben van mening dat elk paard (meer of minder) scheef wordt geboren. Dat een ruiter die hier niet mee om weet te gaan, het niet op kan lossen en in stand houdt, of het verergert, dat is iets waar je als trainer goed rekening mee moet houden. Sowieso vind ik dat je altijd van de ruiter uit moet gaan en deze op een goede manier leren hoe hij het paard kan verbeteren. Het paard kan er niks aan doen dat ie scheef geboren is en een ruiter op zijn rug vindt die niet weet hoe hij dat moet oplossen. Een ruiter moet zich er goed van bewust zijn dat ie zelf ook scheef is, lees, een sterke en zwakke hand heeft. Vaak zitten ze ook niet recht en hebben ze hun gewicht niet gelijk verdeeld over hun zitbeenknobbels en knikken ze in de heup in, draaien de ene kant niet goed mee in de voltes/wendingen etc etc. Volgens mij blijft dat rechtrichten van het paard en de ruiter iets waar je tot aan het einde mee bezig blijft. De aandacht hiervoor mag volgens mij nooit verslappen. Ook al rij je een wereldrecord in de GP in Olympia.

**Geplaatst**: 18-12-12 12:45

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 18-12-12 12:45

Ben ik helemaal met je eens.

Dat voorzichtige herken ik wel, daar heb ik ook mee geworsteld. Voor mij is het inzicht dat duidelijkheid voor moet gaan wel een ommekeer daarin geweest. Even simpel gezegd, als je je kind 1 + 1 = 2 wilt leren en je bent zo bang zijn zelfvertrouwen en gevoel te kwetsen als hij 3 zegt dat je dat ook maar goed rekent, dan is heel duidelijk dat dat niet gaat werken. En dat probeer ik bij mijn paarden ook toe te passen. Niet overvragen, erover nadenken wat je vraagt en of hij dat aankan, maar als ik dan beslis dat hij aan iets toe is, dan ook gewoon duidelijk zijn dat er maar één juist antwoord is en niet "halfgoed" ook goed rekenen.

**Geplaatst**: 18-12-12 13:01

Geplaatst: 18-12-12 13:01

horseyfries schreef:
Ben ik helemaal met je eens.

Dat voorzichtige herken ik wel, daar heb ik ook mee geworsteld. Voor mij is het inzicht dat duidelijkheid voor moet gaan wel een ommekeer daarin geweest. Even simpel gezegd, als je je kind 1 + 1 = 2 wilt leren en je bent zo bang zijn zelfvertrouwen en gevoel te kwetsen als hij 3 zegt dat je dat ook maar goed rekent, dan is heel duidelijk dat dat niet gaat werken. En dat probeer ik bij mijn paarden ook toe te passen. Niet overvragen, erover nadenken wat je vraagt en of hij dat aankan, maar als ik dan beslis dat hij aan iets toe is, dan ook gewoon duidelijk zijn dat er maar één juist antwoord is en niet "halfgoed" ook goed rekenen.

Dat is zeker waar. Consequent zijn is o zo belangrijk. Maar ja, dan blijft altijd wel het spanningsveld tussen vooruit willen in de training en het blijven luisteren naar je paard naar wat hij aankan. Dat blijft een lastig verhaal vind ik. Ook lastig uit te leggen trouwens. In je training zit een opbouw. Je werkt in de loop der maanden en jaren toe naar meer verzameling, minder progressieve overgangen en meer afdruk bijvoorbeeld. En je probeert aan te voelen wat hij aankan. Je kijkt dan naar hoe makkelijk of moeilijk hij het werk afgelopen tijd kon en of je dus een stapje verder kunt gaan. Maar die stapjes zijn bij mij dus erg klein. En mij bekruipt me soms wel eens het gevoel dat ik de stapjes wel wat groter kan maken. Dan komt het paard bijvoorbeeld wat meer in het zweet, maar schaadt het hem niet. En dat vind ik zo moeilijk. Je kunt er niet in kijken, je kunt het wel aan je paard vragen, maar echt antwoord krijg je niet. Dus je zult het moeten doen met de uiterlijke signalen die je paard afgeeft. Maar dan nog. Als je ziet dat iets hem wat meer moeite kost, dan vraag je het soms toch aan hem. Daarna doe je weer een paar dagen of weken wat rustiger en dan vraag je het nog eens. En dan eens wat langer. Maar wanneer doe je het goed? Volgens mij kom je daar pas op langere termijn achter. Op het moment dan na lange periode er eens een peesblessure uitkomt door overbelasting oid. Tja en dan is het te laat. Het zou mij niet verbazen als sommige topruiters hun paarden daarom preventief laten scannen.

**Geplaatst**: 18-12-12 13:06

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 18-12-12 13:06

Ik snap wel wat je wilt zeggen Vur. Ik vind dat juist wel bewonderingswaardig. Moet zeggen dat ik het gevoel wat jij omschrijft wel een gemis vind bij veel ruiters. Het paard moet het maar gewoon doen in veel gevallen, of hij nu wel of niet kan.

**Geplaatst**: 18-12-12 13:07

Geplaatst: 18-12-12 13:07

Trouwens, Hermelientje, ik heb het artikel uit. Wel lastig lezen hoor met al die niet allerdaagse woorden erin. Ik vond het een interessant artikel. Van mij had er nog wel wat meer handvaten in mogen staan om te leren hoe je dan wel moet zitten. Er staan wel wat dingetjes in, maar dat had van mij wel meer mogen zijn. Ze heeft op dat gebied kennelijk ook nog wel wat gepubliceerd? Misschien weet je die publicaties ook wel te vinden?

**Geplaatst**: 18-12-12 13:09

Geplaatst: 18-12-12 13:09

The_Stig schreef:
Ik snap wel wat je wilt zeggen Vur. Ik vind dat juist wel bewonderingswaardig. Moet zeggen dat ik het gevoel wat jij omschrijft wel een gemis vind bij veel ruiters. Het paard moet het maar gewoon doen in veel gevallen, of hij nu wel of niet kan.

Tja en wat ik dan wel zie gebeuren is dat het paard stom, tegendraads of erger is, als hij niet kan voldoen. Er wordt dan al gauw gedacht dat het paard niet "wil" en dus moet hij er van langs krijgen, want die onwil moet doorbroken worden. Tja, paardenrijden is niet makkelijk

**Geplaatst**: 18-12-12 13:14

Geplaatst: 18-12-12 13:14

Inderdaad en als het paard dan een zodanige blessure heeft opgelopen dat het niet meer geschikt is voor de sport, dan huilen dat het afgelopen is met het beste maatje. Soms denk ik wel eens, hoeveel signalen moet je paard nog afgeven voordat je het een keer begrijpt dat hij niet in orde is, je niet snapt, of het simpelweg gewoon niet kan. Heb het echt zien gebeuren dat sommige paarden letterlijk door blessures heen geslagen zijn, omdat ze gewoon mee naar concours moeten. Dat vind ik echt vreselijk.

Zo zijn er ook mensen die constant de fysio erbij hebben, een ander zadel hebben, een ander hoefsmid hebben enz, omdat het paard problemen geeft. Een keer op een eerlijke manier naar het eigen rijden kijken is er vaak helaas niet bij, terwijl dat in veel gevallen wel de oorzaak is. De rest is vaak symptoom bestrijding.

**Geplaatst**: 18-12-12 13:29

Geplaatst: 18-12-12 13:29

The_Stig schreef:
Inderdaad en als het paard dan een zodanige blessure heeft opgelopen dat het niet meer geschikt is voor de sport, dan huilen dat het afgelopen is met het beste maatje. Soms denk ik wel eens, hoeveel signalen moet je paard nog afgeven voordat je het een keer begrijpt dat hij niet in orde is, je niet snapt, of het simpelweg gewoon niet kan. Heb het echt zien gebeuren dat sommige paarden letterlijk door blessures heen geslagen zijn, omdat ze gewoon mee naar concours moeten. Dat vind ik echt vreselijk.

Ik 'herken' dit wel.. Bij de pony's heb ik altijd twee pony's gehad en kon ik dus vaak rijden. Toen ik overging naar de paarden had ik maar één paard. En ik was gewend om heel veel te rijden, dus ja, paard moest er aan geloven. Paard had altijd wel iets, niets echt erg, maar hij moest dan toch altijd even stilstaan. Daarnaast had hij ook geen looplust. Na een tijdje heb ik tegen m'n ouders gezegd dat we eens moesten gaan denken wat er net fout loopt want het was niet normaal dat hij altijd 'iets' had. Ik ben toen van 5/6 keer rijden in de week naar 3x in de week, ondertussen zijn we 4 jaar verder en paard is zo gelukkig als iets. Hij loopt veel liever, heeft niet meer moeten stilstaan door blessures.. Daar hebben we thuis veel van geleerd hoor. Bij ons was het echt door 'onkunde', we hadden er geen benul van dat we het paard 'kapot' aan het rijden waren. Gelukkig waren we er optijd bij en kan ik hopelijk nog lang van m'n vriendje genieten!

**Geplaatst**: 18-12-12 13:35

Geplaatst: 18-12-12 13:35

Even iets tussen door. Carl geeft wat les aan Charlotte. Mooi om te zien hoe ze het paard rijdt en hoe goed hij aan de lichte (hand)hulpen staat. Even gewoon om te leren en te genieten.
Trouwens Horseyfries, als ze de werkpirouette sluit naar een gewone pirouette, zie je toch dat hij regelmatig voor het oog de diagonaal tegelijkertijd aan de grond brengt. Ook af en toe niet als hij wat vertraagd, maar regelmatig ook wel. En dan heb ik het niet over de werkpirouette. Ik kon het even niet laten om daar op terug te komen.

http://www.youtube.com/watch?v=5r6Fq-08UjE

En hier, waar ze iemands paard rijdt en hem toch ook wel eens wat achter de loodlijn heeft en wat stelling neemt om hem wat te buigen in de hals, kennelijk om hem wat losser te maken. Alhoewel ik wel het idee heb dat ze probeert hem wat meer met de neus eruit te laten lopen en hem daarom zo achter zijn vodden aan zit om hem voor het been te krijgen.

http://www.youtube.com/watch?v=deo6NfTaZBY

Laatst bijgewerkt door vur op 18-12-12 13:48, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-12-12 13:39

Geplaatst: 18-12-12 13:39

lienbono schreef:
The_Stig schreef:
Inderdaad en als het paard dan een zodanige blessure heeft opgelopen dat het niet meer geschikt is voor de sport, dan huilen dat het afgelopen is met het beste maatje. Soms denk ik wel eens, hoeveel signalen moet je paard nog afgeven voordat je het een keer begrijpt dat hij niet in orde is, je niet snapt, of het simpelweg gewoon niet kan. Heb het echt zien gebeuren dat sommige paarden letterlijk door blessures heen geslagen zijn, omdat ze gewoon mee naar concours moeten. Dat vind ik echt vreselijk.

Ik 'herken' dit wel.. Bij de pony's heb ik altijd twee pony's gehad en kon ik dus vaak rijden. Toen ik overging naar de paarden had ik maar één paard. En ik was gewend om heel veel te rijden, dus ja, paard moest er aan geloven. Paard had altijd wel iets, niets echt erg, maar hij moest dan toch altijd even stilstaan. Daarnaast had hij ook geen looplust. Na een tijdje heb ik tegen m'n ouders gezegd dat we eens moesten gaan denken wat er net fout loopt want het was niet normaal dat hij altijd 'iets' had. Ik ben toen van 5/6 keer rijden in de week naar 3x in de week, ondertussen zijn we 4 jaar verder en paard is zo gelukkig als iets. Hij loopt veel liever, heeft niet meer moeten stilstaan door blessures.. Daar hebben we thuis veel van geleerd hoor. Bij ons was het echt door 'onkunde', we hadden er geen benul van dat we het paard 'kapot' aan het rijden waren. Gelukkig waren we er optijd bij en kan ik hopelijk nog lang van m'n vriendje genieten!

Tja, dan heb je het goed gedaan! Het is toch per paard verschillend. De 1 kan meer hebben / aan dan de ander, dus een standaard is er ook niet volgens mij. Daarom is het soms zo lastig als je je er niet echt in verdiept hebt en geleerd hebt om te luisteren en kijken naar de signalen van je paard. Het is goed om elke gelegenheid die je krijgt om te leren van echte paardenmensen aan te grijpen. Dan moet je wel dus zorgvuldig zoeken naar dat soort mensen, want zeggen dat ze het weten en echt weten, daar zit nog wel eens verschil in.

**Geplaatst**: 18-12-12 13:46

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 18-12-12 13:46

Maar dat is tegenwoordig denk ik het moeilijkste.. Welke personen wéten het écht? Moeilijk om dat uit te zoeken..

**Geplaatst**: 18-12-12 14:01

Geplaatst: 18-12-12 14:01

vur schreef:
Even iets tussen door. Carl geeft wat les aan Charlotte. Mooi om te zien hoe ze het paard rijdt en hoe goed hij aan de lichte (hand)hulpen staat. Even gewoon om te leren en te genieten.
Trouwens Horseyfries, als ze de werkpirouette sluit naar een gewone pirouette, zie je toch dat hij regelmatig voor het oog de diagonaal tegelijkertijd aan de grond brengt. Ook af en toe niet als hij wat vertraagd, maar regelmatig ook wel. En dan heb ik het niet over de werkpirouette. Ik kon het even niet laten om daar op terug te komen.

http://www.youtube.com/watch?v=5r6Fq-08UjE

En hier, waar ze iemands paard rijdt en hem toch ook wel eens wat achter de loodlijn heeft en wat stelling neemt om hem wat te buigen in de hals, kennelijk om hem wat losser te maken. Alhoewel ik wel het idee heb dat ze probeert hem wat meer met de neus eruit te laten lopen en hem daarom zo achter zijn vodden aan zit om hem voor het been te krijgen.

http://www.youtube.com/watch?v=deo6NfTaZBY

Wat een leuke filmpjes, bedankt voor de linkjes. Ik ga er vanavond even goed voor zitten

. Jammer dat het geluid het niet doet op onze computer.

**Geplaatst**: 18-12-12 14:54

Geplaatst: 18-12-12 14:54

vur schreef:
Even iets tussen door. Carl geeft wat les aan Charlotte. Mooi om te zien hoe ze het paard rijdt en hoe goed hij aan de lichte (hand)hulpen staat. Even gewoon om te leren en te genieten.
Trouwens Horseyfries, als ze de werkpirouette sluit naar een gewone pirouette, zie je toch dat hij regelmatig voor het oog de diagonaal tegelijkertijd aan de grond brengt. Ook af en toe niet als hij wat vertraagd, maar regelmatig ook wel. En dan heb ik het niet over de werkpirouette. Ik kon het even niet laten om daar op terug te komen.

http://www.youtube.com/watch?v=5r6Fq-08UjE

En hier, waar ze iemands paard rijdt en hem toch ook wel eens wat achter de loodlijn heeft en wat stelling neemt om hem wat te buigen in de hals, kennelijk om hem wat losser te maken. Alhoewel ik wel het idee heb dat ze probeert hem wat meer met de neus eruit te laten lopen en hem daarom zo achter zijn vodden aan zit om hem voor het been te krijgen.

http://www.youtube.com/watch?v=deo6NfTaZBY

Wat een geweldige filmpjes! Ben blij dat je deze gevonden hebt, ik had ze nog niet gezien.

Ik weet niet of jij bedoelt met die diagonaal dat de drietakt blijft bestaan, want dat was wat ik zei, dat onderzoek had uitgewezen dat de galop van een drietakt naar een viertakt ging. Dat is met mijn laptop eigenlijk niet goed te beoordelen, daarvoor zou ik het moeten afspelen met meer geavanceerde apparatuur. Ik heb niet gezegd dat er geen diagonaal moment meer in de galop zat, onderzoek heeft wel uitgewezen dat wat wij met het blote oog zien als een zuivere diagonaal in draf, dat in werkelijkheid vaak niet zuiver is en vaak ofwel voor, ofwel achter iets eerder landt (wat vaak op foto's of stills wordt misbruikt om "aan te tonen" dat een paard slecht gereden zou zijn). Er is dus nog wel een zuiver diagonaal moment, maar niet perfect van begin van de afzet tot de landing. Dit bleek trouwens bij barokke rassen vaak wel beter te zijn, misschien door hun andere bouw?

**Geplaatst**: 18-12-12 14:57

Geplaatst: 18-12-12 14:57

The_Stig schreef:
Inderdaad en als het paard dan een zodanige blessure heeft opgelopen dat het niet meer geschikt is voor de sport, dan huilen dat het afgelopen is met het beste maatje. Soms denk ik wel eens, hoeveel signalen moet je paard nog afgeven voordat je het een keer begrijpt dat hij niet in orde is, je niet snapt, of het simpelweg gewoon niet kan. Heb het echt zien gebeuren dat sommige paarden letterlijk door blessures heen geslagen zijn, omdat ze gewoon mee naar concours moeten. Dat vind ik echt vreselijk.

vur schreef:
lienbono schreef:
Ik 'herken' dit wel.. Bij de pony's heb ik altijd twee pony's gehad en kon ik dus vaak rijden. Toen ik overging naar de paarden had ik maar één paard. En ik was gewend om heel veel te rijden, dus ja, paard moest er aan geloven. Paard had altijd wel iets, niets echt erg, maar hij moest dan toch altijd even stilstaan. Daarnaast had hij ook geen looplust. Na een tijdje heb ik tegen m'n ouders gezegd dat we eens moesten gaan denken wat er net fout loopt want het was niet normaal dat hij altijd 'iets' had. Ik ben toen van 5/6 keer rijden in de week naar 3x in de week, ondertussen zijn we 4 jaar verder en paard is zo gelukkig als iets. Hij loopt veel liever, heeft niet meer moeten stilstaan door blessures.. Daar hebben we thuis veel van geleerd hoor. Bij ons was het echt door 'onkunde', we hadden er geen benul van dat we het paard 'kapot' aan het rijden waren. Gelukkig waren we er optijd bij en kan ik hopelijk nog lang van m'n vriendje genieten!

Tja, dan heb je het goed gedaan! Het is toch per paard verschillend. De 1 kan meer hebben / aan dan de ander, dus een standaard is er ook niet volgens mij. Daarom is het soms zo lastig als je je er niet echt in verdiept hebt en geleerd hebt om te luisteren en kijken naar de signalen van je paard. Het is goed om elke gelegenheid die je krijgt om te leren van echte paardenmensen aan te grijpen. Dan moet je wel dus zorgvuldig zoeken naar dat soort mensen, want zeggen dat ze het weten en echt weten, daar zit nog wel eens verschil in.

Heb dat helaas ook meegemaakt. Paard stond uiteindelijk met blessure en toen ben ik eens heel goed na gaan denken hoe dat dat toch kwam. Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat overbelasting (vaak en op verkeerde manier rijden, gas geven en remmen tegelijk, met de nadruk op 'aan de teugel rijden') de oorzaak was. Het omscholen van dit paard kost enorm veel tijd. Wat ik ook heel erg vond is om te zien dat er OOK psychische schade ontstaan was, paard was volledig dichtgeklapt. Na een tijd bewuster trainen begon ze weer open te klappen en de wereld weer in te kijken. Klinkt heel zweverig misschien maar zo kon ik het echt ervaren.
Het zure aan de hele situatie was eigenlijk nog dat ik gewoon les kreeg en al meerdere keren aan mijn instructrice had aangegeven dat ik 'iets' voelde dat niet goed was. Waarop mijn instructrice dat steeds af deed met alles behalve dat ze een oplossing kon aanbieden.. maar de symptoombestrijdingenbron was onuitputtelijk, dat moet ik haar wel nageven

The_Stig schreef:
Zo zijn er ook mensen die constant de fysio erbij hebben, een ander zadel hebben, een ander hoefsmid hebben enz, omdat het paard problemen geeft. Een keer op een eerlijke manier naar het eigen rijden kijken is er vaak helaas niet bij, terwijl dat in veel gevallen wel de oorzaak is. De rest is vaak symptoom bestrijding.

Klopt.. en dan vinden ze het heeeel knap van zichzelf dat ze hebben aangevoeld om een fysio/osteo te laten komen.. en vervolgens rijden ze weer doodleuk verder en mag de osteo een paar maanden later weer op komen draven (die mensen komen volgens mij om in het werk?!) En je paard ooit een keer na laten kijken is niks mis mee maar ik vind het niet gezond als je steeds een osteo moet laten komen zonder dat je iets aan je training verandert.

**Geplaatst**: 18-12-12 14:57

Geplaatst: 18-12-12 14:57

Even kort, om in de sferen te blijven; Charlotte en Valegro hebben een nieuw wereld record op hun naam staan, hier het winnende protocol inclusief 10(!!!) 10-en.

http://eventcontent.hippoonline.de/protokoll.php?AktEvent=752&evtname=01+D&knr=7&lang=ENG&style=olympia_neu

**Geplaatst**: 18-12-12 15:16

Re: Waar is het gebleven?

Geplaatst: 18-12-12 15:16

Dat is nog eens een mooi protocol! Ben benieuwd naar een filmpje van de proef!