Professor schreef:Men dient een paard in de hand te rijden.
Dit onstaat door de energie die ik als ruiter door het drijven ontwikkel in de hand terug te krijgen en deze om te leiden naar de achterhand.
Alleen in een gevoelvolle ruiterhand neemt het paard de aanleuning aan en kan de ruiter door middel van halve ophoudingen deze ook onderhouden en door deze de hals positie onder controle houden.
Het is geen dwingen door dwingen onstaat juist spanningen die wij als ruiter juist niet willen hebben.
Wij kunnen door halve ophoudingen juist het paard laten ontspannen, halve ophoudingen eindigen altijd in nageven van de hand dit zo snel dat het paard zijn onderkaak weer kan sluiten.
De hand van de ruiter is eigenlijk het uiteinde van de hulpen, door de zit-en beenhulpen opgeroepen verfijnerd en dosseert en leidt deze door en laat ze ook eruit komen.
Wanneer men denkt dat men met zonder halve ophoudingen rijden kan dan beseft men niet wat en hoe deze en met hoeveel gevoel deze gegeven dienen te worden, het hele rijden bestaat eigenlijk hierin.
Leest u alle notities vanaf de Romeinen en Grieken en de ontwikkeling van het rijden maar eens na het is steeds weer de beschrijving van de halve ophoudingen en de hulpen, Steinbrecht beschrijft dat enorm goed en Fillis ook, alleen de halve ophouding helpt niets wanneer het paard niet gehoorzaam is, gehoorzaam komt op de eerste plaats, dan is ook met een kind op school, wanneer die niet luistert kan die ook niets leren.
Allemaal heel goed en aardig, prof
Maar ik gebruik oefeningen om het paard zich weer te laten ontspannen.
De oefeningen zijn daar uitermate geschikt voor.
Een ongehoorzaam paard moet inderdaad bij de les geroepen worden, dan begrijp ik weer wel het nut van halve ophoudingen.
Maar niet voor het losmaken/ontspannen van nek en kaak.