setteke schreef:Hier komen termen voorbij, waarvan ik misschien ooit eens heb gehoord? Schenkelen bijv., komt dat uit het Duits? Wat voor mij goed werkt bij een jong paard, wat inmiddels toe is aan de voorbereiding van SB, dus is goed aan/voor het been, is natuurlijk eerst wijken voor het been (binnenbeen terug leggen).
Afwenden voorbij A of C en eigenlijk het paard " terug laten vallen voor het binnenbeen naar de hoefslag (want daar lopen ze graag)" en belonen. Na verloop van tijd en belonen van goed gedrag, kan deze oefening ook op de AC lijn uitgevoerd worden. Het paard is inmiddels bewust van de zijwaarts drijvende hulp. Als aanvang van het SB vind ik het heel handig, om net te doen of je een volte inzet bij E of B (je vraagt dus stelling en brengt de binnenschouder in), maar met je been (ietsje naar achter de singel) het paard toch vraagt om op de hoefslag te blijven. Dit snappen ze vrij snel. Vertraagt een paard bij deze oefening, direct eruit rijden (meestal rechtuit) in middendraf bijv.
Travers vind ik/of de paarden een veel moeilijkere zijgang, de drang naar voren verlies je daarbij veel sneller.
Ik kom in clinics bijzonder vaak mensen tegen die denken dat hun paard de zijwaarts drijvende hulp begrijpt door zoals je beschrijft het wijken naar de hoefslag uit te voeren. Het paard valt over de schouder naar de hoefslag en men denkt dat het paard de zijwaarts drijvende hulp begrijpt. Tot je dan vraagt om een keertwending om de voorhand te maken, dan blijkt dat het paard totaal niet de zijwaarts drijvende hulp begrijpt maar puur uit balansverlies "opzij viel". Ik ben er dus helemaal geen voorstander van om het zo te oefenen als jij beschrijft en mensen komen zich dan idd keihard tegen bij het aanleren van travers. Als je het paard zijwaarts leert te gaan van je been af door de keertwending om de voorhand, en dan pas het wijken, en daarna schouderbinnenwaarts aanleert, is travers alleen maar een logisch vervolg.