Yamcha schreef:Leuke manier van communiceren dit.
Jij legt mij woorden in de mond en maakt dat vervolgens belachelijk. Lees eerst wat ik schrijf, dan wil ik daarna wel met je in discussie, maar niet op deze manier.
Wie de schoen past......Maar goed, beantwoord nu eerst mijn vraag eens voordat je meteen begint met een slachtoffer-rol aan te nemen. Zo help je een discussie vanzelf wel om zeep.
Gini schreef:Nee, maar wat dan wel? Het paard al schoppend en stampend door de piste jagen want IK heb wel zin en paardje moet maar luisteren?
Tuurlijk niet, de gulden middenweg zoals zo vaak gezegd wordt, is idd vaak de beste. Geven en nemen!!
Inderdaad, de gulden middenweg. Maar om nu te roepen dat het altijd aan de ruiter ligt is natuurlijk grote onzin....
Gini schreef:Als we dan nog bedenken dat wij van die leuke hulpmiddeltjes hebben als bitten, sporen, martingaals etc. dan denk ik dat een paard gemiddeld meer pijn heeft van een gefrustreerde ruiter op zijn rug dan van een kuddegenoot.
Dat hangt er helemaal vanaf in welke eenheid je pijn wil uitdrukken. Ten 1e kan een paard je zelf niet vertellen hoe en in welke mate hij pijn ervaart, en ten 2e haal je er nu de factor frequentie en tijd bij. Een langdurige constante lichte pijn kan erger ervaren worden dan een plotselinge korte hevige pijn. Geen van ons mensen kan vertellen hoe de pijn ervaren wordt maar spreken over een gemiddeld meer pijn hebben en dat relateren aan dierenmishandeling lijkt me in de praktijk erg lastig. En als we nu toch verder gaan moeten we ons dan misschien maar meteen afvragen of paarden emotionele/geestelijke pijn voelen doordat ze maar voortdurend dingen moeten doen van ons die ze eigenlijk niet willen en wij hun waardigheid afnemen door ze bijvoorbeeld te ruinen, op te sluiten in stallen etc. etc.. Misschien is het dan beter om maar consequent te zijn en paarden houden en rijden helemaal af te schaffen?