Bokt.nl

Abacab schreef:

spatter schreef:

Ontspanning is sowieso de basis, zonder ontspanning kun je helemaal niet trainen, dan ben wat aan het rondrijden, want een paard dat niet ontspannen is, leert niks want hij is niet met jou bezig.
Een van de redenen waarom ik zo'n hekel heb aan het rap inleren onder het zadel.
Ik ben maanden bezig aan de hand, vanaf de grond een paard aan het opleren.
Paard kent al de stemcommando's van de gangen, halt en achteruit, kan op zichzelf lopen en loopt goed in de lange lijnen voordat ik erop ga.

De term ontspanning wordt zo vaak verkeerd geïnterpreteerd. Ook hier weer.
Op ontspanning wonnen Ireen en Sven hun medailles niet

jesito schreef:

Ik denk dat zij bedoelt dat er bij een jong paard altijd wat spanning zal zijn.
Als de paarden contineu onder hoge druk en spanning zouden moeten trainen zou dat echt wel aan hun presteren te zien zijn.
En tuurlijk MOET zo'n dier in topsport meer dan onze recreatie paardjes, ze zouden liever lekker op de wei staan.
Maar ik vraag me altijd af waarom mensen alleen maar het slechte van topatleten zien, ze moeten er echt wel hard voor werken.
Maar goed, ieder zijn ding.
Veel te mooi weer om me daar druk over te maken en ik geniet gewoon lekker van iedere keer dat ik Anky zie rijden.

Gini schreef:

_San87_ schreef:

Hoe kun je meedoen aan een discussie over het Skala, als je je er niet eens in wilt verdiepen .

Want als je wel even had opgezocht wat het Skala der Ausbildung inhoudt, dan had je die vraag al niet eens gesteld. Daarbij houdt antwoord geven op je vraag in dat je je verdiept in het Skala, en dat wil je op het moment niet. Dus, eeeuh?

Toch gek dat een simpele interessevraag van een dressuurleek niet normaal beantwoord kan worden. Misschien zijn we de dressuursport dan inderdaad ingewikkelder aan het maken dan het is, aan het overtheoretiseren (kanshebber voor de Van Dale? ) als het ware.

Air schreef:

Ceriadwen: misschien handig om je eigen reacties eens na te lezen? Je roept namelijk dat theorie absoluut niet nodig is en vervolgens zeg je toch dat je theorie leert van een goede instructeur.
En van lezen kan je wel degelijk beter gaan paardrijden Juist omdat je als je de theorie er achter weet dingen sneller snapt.

Ceriadwen schreef:

hoe kan je een paard iets aanleren als je niet weet wat goed is? Als je niet weet hoe dat moet voelen, hoe dat moet zijn?

Hoog en laag springen maar voelen en doen leer je niet uit een boek. Mensen kunnen beter hun tijd besteden met goed les nemen in plaats van boeken lezen.

spatter schreef:

Maar als zo'n sporter mentaal niet ontspannen blijft verkl**t hij zijn rit nog steeds.
Een sporter moet ontspannen in de kop blijven om na te blijven denken en zijn lichaam aan te sturen tot het uiterste.
Raakt zijn lijf in de stress is het ook over en uit, dan verkrampt de boel en kan hij niks meer.

_San87_ schreef:

Ceriadwen schreef:

hoe kan je een paard iets aanleren als je niet weet wat goed is? Als je niet weet hoe dat moet voelen, hoe dat moet zijn?

Hoog en laag springen maar voelen en doen leer je niet uit een boek. Mensen kunnen beter hun tijd besteden met goed les nemen in plaats van boeken lezen.

Exact. Je moet dus weten wat je doet, dat kun je op meerdere manieren leren, door middel van les nemen van instructeurs, die de theorie achter het rijden uit een boek hebben, maar ook door zelf de theorie achter een manier van rijden te lezen. Waardoor je snapt wat een paard doet en je dat wat je voelt kunt linken aan wat je hebt gedaan.

retivi schreef:

_San87_ schreef:

Exact. Je moet dus weten wat je doet, dat kun je op meerdere manieren leren, door middel van les nemen van instructeurs, die de theorie achter het rijden uit een boek hebben, maar ook door zelf de theorie achter een manier van rijden te lezen. Waardoor je snapt wat een paard doet en je dat wat je voelt kunt linken aan wat je hebt gedaan.

Dat je voelt wanneer je paard een oefening goed uitvoert of je paard fijn en soepel beweegt, is natuurlijk hartstikke goed. Daarentegen wil ik dan wel weer graag weten WAAROM ik iets doe en WAAROM ik de oefeningen rijd. Het goed uitvoeren van een oefening is geen doel op zich. Quote van een omschrijving vanuit het KNHS (met als basis het SKALA): "Het doel van de dressuur is de ontwikkeling van het paard tot een ‘happy athlete’ door een harmonieuze en systematische opleiding. Deze opleiding maakt het paard soepel, ontspannen en los, maar ook tevreden en oplettend. Het paard en de ruiter begrijpen elkaar volledig; er is harmonie."
De oefeningen zijn hierbij dus je tools om het doel te behalen, niet je doel op zich. Om te kunnen weten wanneer je het beste welke oefening kunt gebruiken is mijn inziens wel degelijk een theoretische basis nodig.

Air schreef:

Ceriadwen: misschien handig om je eigen reacties eens na te lezen? Je roept namelijk dat theorie absoluut niet nodig is en vervolgens zeg je toch dat je theorie leert van een goede instructeur.
En van lezen kan je wel degelijk beter gaan paardrijden Juist omdat je als je de theorie er achter weet dingen sneller snapt.

Ceriadwen schreef:

Air schreef:

Ceriadwen: misschien handig om je eigen reacties eens na te lezen? Je roept namelijk dat theorie absoluut niet nodig is en vervolgens zeg je toch dat je theorie leert van een goede instructeur.
En van lezen kan je wel degelijk beter gaan paardrijden Juist omdat je als je de theorie er achter weet dingen sneller snapt.

Misschien zelf beter lezen? Ik zeg dat je van boeken lezen (= louter theorie) niet beter word en ZEKER van lezen niet.

Er is nog niet een iemand die heeft leren paardrijden uit een boekje opgestaan.

dat JIJ dat nodig hebt omdat je waarschijnlijk niet bij machte (of de talenten hebt) bent om op welke manier anders dan ook in de praktijk te leren, daar kan ik niks aan doen.

Abacab schreef:

Simpelman, als iets er simpel uitziet wil dat nog niet zeggen dat dat zonder inspanning en moeite te realiseren. De tour van Epke zag er ook zo vanzelfsprekend uit. Maar dat doet niemand hem zo maar na.
Je haalt de dingen door elkaar, hoe oogt het voor een toeschouwer en wat moet iemand doen om die prestatie op te kunnen voeren met de illusie dat het als vanzelf gaat.

oji schreef:

Een atleet, of dat nou een mens of een paard is, presteert het beste als hij totale controle over zijn spieren heeft. Alle spieren, individueel. Dus controle over welke spieren je aanspant en welke spieren je ontspant. Voor mij betekent een ontspannen gaand paard, een paard dat die spieren aanspant om de maximale beweging eruit te halen, maar die spieren loslaat om maximale swung en minimale verspilling en verzuring te krijgen. Een paard dat stress heeft, gaat spieren spannen op momenten dat het onwenselijk is juist die spieren te spannen. Bijvoorbeeld, jij wilt dat je paard zijn bekken gaat kantelen en zijn achterbenen er meer onder gaat plaatsen...maar heeft het paard stress, gaat het als reactie zijn bovenlijn aanspannen. Met een dergelijk gespannen rugspier lukt het niet meer om het bekken te kantelen, daarvoor moet de rugspier los gelaten worden. Aanspannen van die rugspier onder een ruiter is voor een paard vele malen makkelijker en een primaire reactie...dus is het als ruiter belangrijk dat je controle krijgt over de ontspanning van die spier voor je verder kan. Zo geldt dit voor alle elkaar tegenwerkende spieren.

Persoonlijk vind ik theorie heel interessant, maar gevoel vele malen belangrijker. Ik vind dus niet dat je moet beginnen met theorie, maar met gevoel. Als je voelt dat je paard minder fijn onder je kan gaan als je op het verkeerde been licht rijdt, is dat vele malen interessanter dan dat je het weet maar niet voelt. Zelfde geldt voor verkeerde galop. Laat iemand eerst maar voelen dat een paard veel makkelijker balans houdt in de goede, voor de theorie erachter erbij komt.
Maar juist dat gevoel heeft lang niet iedereen. Kijk, of je het nu eens bent met Anky haar manier of niet, persoonlijk ben ik er geen fan van, ik geloof wel dat anky (en vele andere topruiters) een uitzonderlijk goed ruitergevoel heeft om haar paard zo te laten bewegen als zij dat wil (en die manier van bewegen moet je dan net weer trekken, maar het is niet iedereen gegeven om te bewerkstelligen dat een paard precies zo beweegt als jij wilt). Het grote probleem dat ik heb met de manier van anky is niet zozeer dat zij zelf zo rijdt, ik geloof best dat die paarden optimaal geprepareerd worden om die manier van trainen aan te kunnen, maar vooral alle volgelingen met minder gevoel. Anky weet best hoe ver zij kan gaan met doorflexen voordat de boel afknapt of totaal verzuurt, weet hoe lang ze dat kan volhouden en hoe ver. De wannabees gaan rucksichtslos die manier kopiëren, zonder dat ze voelen waar hoever ze kunnen gaan bij een paard. Gaan rustig een uur in die houding werken...of twee als het niet lekker gaat naar hun zin...en die rijden hun paarden kapot.

oji schreef:

Een atleet, of dat nou een mens of een paard is, presteert het beste als hij totale controle over zijn spieren heeft. Alle spieren, individueel. Dus controle over welke spieren je aanspant en welke spieren je ontspant. Voor mij betekent een ontspannen gaand paard, een paard dat die spieren aanspant om de maximale beweging eruit te halen, maar die spieren loslaat om maximale swung en minimale verspilling en verzuring te krijgen. Een paard dat stress heeft, gaat spieren spannen op momenten dat het onwenselijk is juist die spieren te spannen. Bijvoorbeeld, jij wilt dat je paard zijn bekken gaat kantelen en zijn achterbenen er meer onder gaat plaatsen...maar heeft het paard stress, gaat het als reactie zijn bovenlijn aanspannen. Met een dergelijk gespannen rugspier lukt het niet meer om het bekken te kantelen, daarvoor moet de rugspier los gelaten worden. Aanspannen van die rugspier onder een ruiter is voor een paard vele malen makkelijker en een primaire reactie...dus is het als ruiter belangrijk dat je controle krijgt over de ontspanning van die spier voor je verder kan. Zo geldt dit voor alle elkaar tegenwerkende spieren.

Persoonlijk vind ik theorie heel interessant, maar gevoel vele malen belangrijker. Ik vind dus niet dat je moet beginnen met theorie, maar met gevoel. Als je voelt dat je paard minder fijn onder je kan gaan als je op het verkeerde been licht rijdt, is dat vele malen interessanter dan dat je het weet maar niet voelt. Zelfde geldt voor verkeerde galop. Laat iemand eerst maar voelen dat een paard veel makkelijker balans houdt in de goede, voor de theorie erachter erbij komt.
Maar juist dat gevoel heeft lang niet iedereen. Kijk, of je het nu eens bent met Anky haar manier of niet, persoonlijk ben ik er geen fan van, ik geloof wel dat anky (en vele andere topruiters) een uitzonderlijk goed ruitergevoel heeft om haar paard zo te laten bewegen als zij dat wil (en die manier van bewegen moet je dan net weer trekken, maar het is niet iedereen gegeven om te bewerkstelligen dat een paard precies zo beweegt als jij wilt). Het grote probleem dat ik heb met de manier van anky is niet zozeer dat zij zelf zo rijdt, ik geloof best dat die paarden optimaal geprepareerd worden om die manier van trainen aan te kunnen, maar vooral alle volgelingen met minder gevoel. Anky weet best hoe ver zij kan gaan met doorflexen voordat de boel afknapt of totaal verzuurt, weet hoe lang ze dat kan volhouden en hoe ver. De wannabees gaan rucksichtslos die manier kopiëren, zonder dat ze voelen waar hoever ze kunnen gaan bij een paard. Gaan rustig een uur in die houding werken...of twee als het niet lekker gaat naar hun zin...en die rijden hun paarden kapot.

Danique_G schreef:

En dat kan niet met stress? Ik denk nu weer dat stress en overstressed met elkaar verward worden. Een atleet heeft zeker adrenaline stoten bij een wedstrijd én toch controle over zijn lichaam! Als ik een wedstrijd loop heb ik ook stress en toch controle over mijn looptechniek! Wanneer ik overstressed ben slaat mijn ademhaling op hol en dan kan ik hwt schudden ja. Stress en controle kunnen zeker hand in hand gaan, maar alleen met focus. Nogmaals, het betekent slechts in paraatheid staan. Een strakke bovenlijn is dan sus niet nodig.

oji schreef:

En dan denk ik naar aanleiding van jouw verhaal, had haar aanwijzingen gegeven dat haar pony uit de valse knik kwam en haar laten voelen, hoe een ontspannen gaand paard aanvoelt, waar ze naartoe moet werken. Helemaal voor kinderen (ga even uit van kind want pony) lijkt het me veel belangrijker om dat onbevangen gevoel te krijgen, balans, leren zitten. Kinderen zijn vaak nog niet bang, kunnen juist heel onbevangen leren voelen, zonder geremd te worden door hun eigen spanning...die moet je in mijn ogen juist niet vermoeien met teveel theorie, wedstrijddruk of rijkunstig rijden, maar gewoon leren voelen en zitten, daar heb je je hele leven plezier van. Boeken lezen kun je de rest van je leven nog. Maar goed, dat is mijn mening.
Als er dingen in de praktijk niet goed gaan, bespreek ik die liever met mijn instructeurs die precies weten waar ik sta met mijn paard, waar we aan toe zijn en waar we naartoe willen, dan dat ik zelf met boeken ga zitten knoeien...juist omdat paardrijden zo'n gevoelssport is en alles te maken heeft met timing.