Bokt.nl

jasmijn78 schreef:

liljebo schreef:

Wie is ook bekend met de denkwijze over trainingsprincipes van Andrew Mclean en heeft daar een onderbouwde mening over?

Ik denk niemand... Men lijkt het alleen maar over LDR te willen hebben? De trainingsmethode voor de ruiter die ik eerder beschreef heeft blijkbaar ook niemands interesse


.

freeride schreef:

@liljebo: ik weet niet veel over deze aussie, ik heb hem eens bezig gezien bij de bereden politie, en vond dat hij deels goed en deels minder goed omging met de problemen. hij was wel van het principe dat paarden meer zelfstandig dingen moeten uitzoeken, en dat er respect moet zijn voor de begeleider op de grond, en hij wilde minder handenwerk zien van de ruiter bij een gestressed paard, dus dat vond ik wel weer okay.

Moll schreef:

Wat ik veel zie in de rijerij, met namen in de wedstrijd rijerij is een vaste oprichting, dus een oprichting die van uit de hand van de ruiter komt, en niet van uit de.achterhand van het paard, die is goed terug te zien in de toplijn van het paard, wat ik echter niet begrijp is de waarom deze wijze van oprichting?

liljebo schreef:

Voor degene die toch ff wil kijken wie Mclean is en een mening wil vormen...
*ik kan het wellicht proberen*

Hier wat leesmateriaal (neem er maar koffie en cake bij... het is nogal wat )
http://www.aebc.com.au/articles

Zijn benadering op training is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek naar leervermogen van oa paarden.

liljebo schreef:

Moll, dat weet ik allemaal wel. Dat valt te lezen op zijn sites. Wat ik boeiend vindt is hoe de mensen hier over zijn visie op training denken, vanuit eigen beleving en waarom.

Zooist schreef:

Wat ikzelf doe is Pilates. Dat zijn oefeningen die ik ook simpel thuis kan doen via YouTube. Inmiddels weet ik de oefeningen wel dus zet ik een muziekje op en loop ze allemaal even door.
Door Pilates word je heel bewust van je eigen lichaamaar zorg je ook dat bijvoorbeeld je onderrug wat soepeler wordt.

Ik heb van mijn instructrice ook geleerd naar een wedstrijd toe te werken. Met name op het mentale vlak. Zo kopieer ik een proef en vul ik bij 'commentaar' precies in welke hulpen ik geef, hoe ik de oefening door rijd. Maar echt van ring binnenrijden tot ring verlaten. Daarnaast zorg ik voor een losrijschema wat ik ook deel met degene die met me mee is zodat die een seintje kan geven over de tijd. Uiteraard pas ik dit dan toch aan op hoe het paard reageert en aanvoelt, maar ik heb wel een richtlijn.
Zo weet ik mijzelf te brengen naar een zijn met het paard zonder dat ik er nog over moet nadenken.

Voorheen reed ik ook mijn proeven maar als er iets gebeurde moest ik daar direct op anticiperen.

Inmiddels (ook door bovenstaande toe te passen) weet ik vooraf al wat er te gebeuren staataar ook waar ik mijn paard nog wat meer moet helpen, moet temperen, moet aanmoedigen of hem maar moet laten gaan omdat tie dat 'zonder mij' al onwijs goed beheerst. Dat is dan al zo bevestigd.

Ik rijd geen LDR (volgens Moll, maar wel volgens Murphy) maar ook zeker niet klassiek. Ik werk wel met voorwaartse hulp en met terugwerkende hulp. Hand zonder been en been zonder hand.

Maaaarrrrrrrr..... Dat is natuurlijk nooit helemaal zo.

Als ik voorwaarts vraag van mijn groene paard open ik mijn hand (dus wel hand) en drijf ik met mijn been, beweeg ik mee met mijn lijf tot de reactie daar is. Ik wil wel direct reactie op mijn been dus dat blijf ik oefenen tot het paard dat snapt.

Als ik dan vervolgens weer terug wil naar draf maak ik mijzelf wat langer, ga ik wat dieper in het zadel zitten, knijp ik met mijn bovenbenen (dus toch been) en sluit ik mijn hand.

Wanneer een paard verder is afgericht, zoals mijn ZZZ paard, dan is de hulp heel anders. Voordat ik mijn been aanleg en mijn hand open vertrekt hij al omdat hij aan mijn voorbereidend denken (en onbewust beginnen met de hulp inzetten door spieraanspanningen in mijn lijf) aanvoelt dat hij moet gaan draven. Wil ik een overgang terug vragen van draf naar stap gebeurd precies hetzelfde.

Is hij net wat frisser, dan moet ik soms nog wel even helpen.

Met dit probeer ik aan te geven dat je in het begin alles nog heel duidelijk uit moet leggen aan je paard, je moet hem ondersteunen. Hoe vaker je herhaald, hoe meer je de hulpen kan verfijnen.

Verder ben ik eigenlijk van mening dat het verdiepen van dergelijke trainingsmethodes iets is waar ruiters en amazones mee bezig zijn die verder denken dan wat er voorgekauwd wordt op maneges. Dit zijn mensen die het beste willen voor hun paard en het hele management er om heen. De bedoeling van iedereen is goed, alleen wordt er ander gedacht over bepaalde trainingswijzen.

Ondanks dat ik niet klassiek rijd, gebruik ik zeker hulpen die daaruit weg komen, net als dat ik het skala toepas. Maar ik ben veel meer voorwaarts gericht en durf mijn paarden daar waar nodig is ook wat ronder in te stellen.

Even terug over zelfreflectie. Ik probeer regelmatig een stukje te laten filmen om terug te zien wat ik gedaan heb. En dan niet perse de wedstrijd maar juist de training thuis. Als je dat dan combineert met een schriftje waarin je globaal aangeeft na de training waar je mee bezig geweest bent kan je zo heel doordacht je training blijven ontwikkelen. Dit is meer voor mensen die daar moeite mee hebben of eigenlijk als ze op hun paard stappen nog moeten verzinnen wat ze die dag willen doen. Uiteraard pas je je trainingsdoel altijd aan als je paard je teruggeeft dat het beter is om even wat anders te doen, maar het kan wel helpen om er voor jezelf 'beter' mee bezig te zijn.