Bokt.nl

**Geplaatst**: 19-08-11 09:56

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 09:56

Dat ben ik geheel met je eens

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 09:57

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 09:57

@ moll en @ papagroom:

Heren, ik sluit me ook volledig bij jullie laatste reacties aan...

**Geplaatst**: 19-08-11 10:10

Geplaatst: 19-08-11 10:10

Illusion1990 schreef:
@ moll en @ papagroom:

Heren, ik sluit me ook volledig bij jullie laatste reacties aan...

wat heb je aan een discussie forum als iedereen het eens is...... _O-

**Geplaatst**: 19-08-11 12:00

Geplaatst: 19-08-11 12:00

Moll schreef:
Zonder weerstand biedende hand is het niet mogelijk, de energie die je op wekt móet af vloeien, dus een paard alleen maar naar voren rijden. Zonder te.vragen aan de voorkant zal nooit nagevelijk aan de teugel komen.

Klopt

Illusion1990 schreef:
Jij noemt het zo, ik noem dat begeleiden. Ondersteunen. En dat komt overeen met vragen. We bedoelen denk ik hetzelfde, maar noemen het anders. Kunnen we het ook nog over verbinding hebben. De weerstand. Ik vind verbinding dan een mooier woord

Ik snap niet dat mensen altijd zo gevoelig zijn voor termen en woorden. Het moet vooral allemaal heel lieffelijk klinken. Ik houd er gewoon meer van het beestje bij de naam te noemen. Klinkt leuk, dat 'vragen'. Maar wat als jou paard NEE zegt? Zeg jij dan: nou oke, dan niet?

Ik bied weerstand (is wat anders dan trekken) en als ik dat doe moet mijn paard nageven. Dat is de afspraak die ik met hem maak. En als hij dat niet doet blijf ik net zo lang weerstand bieden tot hij dat wel doet. Weestand is een duidelijke term. Je zegt: tot hier en niet verder. De weerstand verdwijnt als de gewenste houding wordt aangenomen. Dat is de beloning. heel consequent zijn hierin is het allerbelangrijkste voor een goede aanleuning.

Xiniee schreef:
Ik heb namelijk een paard dat nog al snel wegloopt, en wil eerst dit veranderen voor ik zijn hoofdje wil zien zakken. Of moet dit tegelijk, dat je paard wat remmen van voor en tegelijk ontspanning zoeken ?

Aanleuning krijg je door je voldoende impuls/voorwaartse drang (op te wekken) icm een weerstandbiedende hand. Een paard dat onder je vandaan loopt corrigeer je door een duidelijke ophouding te geven (zodat hij direct en ook daadwerkelijk weer gas terug neemt). je paard terug laten komen op een ophouding is een kwestie van opvoeding en heel duidelijk zijn. Terug is terug, en niet nog een halve ronde doorstampen. Je kunt beide niet tegelijk doen, maar een handige ruiter kan wel de aanleuning die eventueel verstoord raakt door de duidelijke ophouding, die het paard moet corrigeren omdat het onder je vandaan rent, direct weer herstellen. Als je je paard goed hebt getraind zou hij moeten terugkomen op een hele lichte ophouding, en hoef je niet constant de juiste aanleuning te bewerkstellingen door een weerstandbiedende hand, want dan blijft het paard er meer uit zichzelf. Dus dan kun je wel een ophouding geven zonder dat de aanleuning verstoord raakt. Bij beide is timing en dosering essentieel. Ben je niet duidelijk genoeg; dan zal het probleem alleen maar erger worden. Als je accepteert dat je paard niet of nauwelijks terug komt op een ophouding, dan stimuleer je verzet. Idem voor als je de druk er niet op tijd afhaalt: dan krijgt het paard geen beloning voor de gewenste reactie. Dus dan leert het niet wat jij van hem wil. De juiste timing en dosering is een kwestie van ervaring. Heel veel oefenen en vooral durven experimenteren. Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je kreeg.

Dus als je paard niet/nauwelijks terugkomt op de ophouding, dan moet je het de volgende keer wat strenger aanpakken. Als hij in een keer vol in de ankers gaat, dan kun je het de volgende keer wat subtieler doen. En als je paard op de hand blijft hangen, spanning houdt dan moet je misschien eerder loslaten. Je moet leren aanvoelen wat de beste timing en dosering is en dat vraagt gevoel. En mijn ervaring is dat je NOOIT klaar bent met het zoeken naar de juiste afstemming met je paard. Het zou wel zo moeten zijn dat al naar gelang je vorderd dit steeds subtieler gebeurd, en op den duur voor een buitenstaander bijna niet meer zichtbaar is.

**Geplaatst**: 19-08-11 12:03

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 12:03

Nog 1 opmerking, waar het paard aan de hand trekt is de hand nooit te hard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 14:28

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 14:28

jasmijn78 schreef:
Illusion1990 schreef:
Jij noemt het zo, ik noem dat begeleiden. Ondersteunen. En dat komt overeen met vragen. We bedoelen denk ik hetzelfde, maar noemen het anders. Kunnen we het ook nog over verbinding hebben. De weerstand. Ik vind verbinding dan een mooier woord

Ik snap niet dat mensen altijd zo gevoelig zijn voor termen en woorden. Het moet vooral allemaal heel lieffelijk klinken. Ik houd er gewoon meer van het beestje bij de naam te noemen. Klinkt leuk, dat 'vragen'. Maar wat als jou paard NEE zegt? Zeg jij dan: nou oke, dan niet?

Ik bied weerstand (is wat anders dan trekken) en als ik dat doe moet mijn paard nageven. Dat is de afspraak die ik met hem maak. En als hij dat niet doet blijf ik net zo lang weerstand bieden tot hij dat wel doet. Weestand is een duidelijke term. Je zegt: tot hier en niet verder. De weerstand verdwijnt als de gewenste houding wordt aangenomen. Dat is de beloning. heel consequent zijn hierin is het allerbelangrijkste voor een goede aanleuning.

Ik noem ook de dingen liever bij de naam. Waar het me om gaat, is dat er mensen zijn die het bij de naam noemen, maar er een andere handeling aankoppelen. En ik noem de dingen doorgaans ook bij de naam. In deze discussie probeer ik duidelijk te krijgen dat wanneer je een andere naam aan de bedoelde handeling koppelt, de handeling ineens anders is. Aan de teugel is voor veel mensen hetzelfde als nageeflijk. Echter voor heel veel andere mensen niet. En dat enkel in de uitvoering. Aan de teugel is veelal het plaatje en nageeflijk de juiste uitvoering... (volg je me nog?

Ik volg mezelf bijna niet meer

)

**Geplaatst**: 19-08-11 14:29

Geplaatst: 19-08-11 14:29

Danku jullie, snap de uitleg eindelijk

Ik heb al een langere tijd door dat als je terug meegeeft na een ophouding (vast zetten zit en op teugels nijpen voor ophouding??) dat je paard beloont wordt door terug mee te geven en zit te ontspanne, juist ?

Is er een verschil tussen hackamore en bit als mijn paard steun gaat opzoeken op mijn hand ?

**Geplaatst**: 19-08-11 14:35

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 14:35

Als we dan toch alles correct benoemen, de verschillen tussen een hele ophouding( ophouding) en een halve zijn wel groot verschillen de laatste word voor meerdere dingen in gezet tempi, nagevelijkheid, over gangen, van hand veranderen.
De in werking van hackamore is anders dan van het bit, het doel is het zelfde alleen anders verkregen, en de aan pruning is niet het zelfde.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-08-11 14:37

Geplaatst door de TopicStarter : 19-08-11 14:37

papagroom schreef:
Illusion1990 schreef:
@ moll en @ papagroom:

Heren, ik sluit me ook volledig bij jullie laatste reacties aan...

wat heb je aan een discussie forum als iedereen het eens is......

Inderdaad een beetje irritant als je het eens wordt in een discussie...

Maar als het niet op alle onderdelen is, is er gelukkig nog ruimte voor discussie

**Geplaatst**: 19-08-11 14:56

Geplaatst: 19-08-11 14:56

aanleuning is op hackamore idd anders dan op het bit omdat de hackamore anders inwerkt.
zowiezo komt de aanleuning bit en bitloos niet overeen en daarom worden de bitloze ruiters
ook niet bij de bit ruiters in de ring

(dient anders be-jureert te worden)

Volgens mij mag er met hackamore juist helemaal geen constnante "druk"(aanleuning) op
staan omdat het meer een wisselwerking is?? (ik vind dat veel springruiters er sterk mee inwerken..)

maar goed dat heeft te maken met de ruiter niet met de tuigage :')

**Geplaatst**: 19-08-11 15:24

Geplaatst: 19-08-11 15:24

Moll schreef:
Nog 1 opmerking, waar het paard aan de hand trekt is de hand nooit te hard.

Heb het "even" allemaal doorgelezen en vind het een leerzame discussie. Het is iets waar ik zelf ook altijd mee worstel. Zijn mijn handen nu niet te hard, geef ik snel genoeg na bij ontspanning enz.
Maar jij zegt dus, Moll, als het paard de teugel naar beneden of naar voren trekt, is de hand nooit te hard. Bedoel je daarmee dat je hand dan zeker niet te hard is geweest, of juist dat de hand meer weerstand mag bieden?

**Geplaatst**: 19-08-11 15:37

Geplaatst: 19-08-11 15:37

Wanneer het paard uit de frame wil komen door middel van kracht uit te oefenen op het bit, en dus de teugel en de hand, mag de ruiter weerstand bieden, hoe meer druk het paard op bouwt hoe meer weerstand de hand bied, let wel op weerstand is niet gelijk aan trekken nog de hand vast zetten.

**Geplaatst**: 19-08-11 15:57

Geplaatst: 19-08-11 15:57

Ik begrijp wat je bedoeld Moll. Ik heb het gister in de les ook gehoord inderdaad.
Je mag even meer weerstand bieden maar weerstand bieden mag niet betekenen vast houden
of terugtrekken. Alle spanning die je opbouwt moet je af laten vloeien zodat het paard ook
weer na kan geven.. (en daarbij ben je weer bezig met beenhulpen om het paard naar de
hand toe te rijden/begeleiden.. enz.. om de verbinding te behouden.) Als het paard nageeft
hoort de ruiter de spanning af te vloeien.. dmv bijv. handen bij elkaar en "meeverend", hakken
lang, schouders ontspannen en rechtop blijven. Je schouders opgetrokken houden is namelijk
nog steeds spanning.

Het is niet de bedoeling dat je net zolang vast houdt tot het paard los laat Marijke
(paarden zijn nu eenmaal sterker dan de ruiter)
maar het is ook niet de bedoeling dat het paard de ruiter omlaag trekt om zich lang
te maken.

(Dan ben jij namelijk niet stabiel meer, je paard maakt zich lang, gaat op de voorhand
(5e been noemen jullie dat toch Moll?) en doordat jij niet meer in het midden van je
paard zit is de activiteit van achteruit totaal verdwenen)

Ik zou eerder kijken naar waarom het paard zich uit het frame gooit/trekt Marijke..
Als je stiekem toch al vaak met een los-vast verbinding rijd zijn paarden geneigd zich
in de overgangen eruit te drukken.. veelal komt dit omdat ze gewend zijn dat ze
zich lang kunnen maken omdat de ruiter de hand naar voren steekt zodat het paard
zich lang kan maken.

Dan is het niet alleen weerstand bieden dmv wat spanning en weer afvloeien maar
vooral ook veel tempowisselingen rijden.

Laatst bijgewerkt door S_en_Z op 19-08-11 16:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 19-08-11 16:02

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 16:02

Ik accepteer ook geen trekken naar beneden (duiken). Mijn paard doet dit nog wel eens, al zoekende, maar ik geef dan direct been, zodat ze weer voorwaarts gaat, ipv de grond in.

**Geplaatst**: 19-08-11 16:03

Geplaatst: 19-08-11 16:03

Wanneer het paard op de hand steunt is hij op het 5e been, echter kan het wel zo zijn dat bij jonge paarden de aanleuning zwaarder is dan bij een verder opgeleid paard, dit móet je dan weer niet verwarren met steunen in de hand.

**Geplaatst**: 19-08-11 16:07

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 16:07

correct...maar wanneer spreek je niet meer van een te zware aanleuning?
Dat onderscheid vind ik soms moeilijk te maken

**Geplaatst**: 19-08-11 16:07

Geplaatst: 19-08-11 16:07

marijkedam schreef:
Ik accepteer ook geen trekken naar beneden (duiken). Mijn paard doet dit nog wel eens, al zoekende, maar ik geef dan direct been, zodat ze weer voorwaarts gaat, ipv de grond in.

Is een oplossing, maar dit werkt niet als je altijd en dan kan men ook,met de arrêt of de halve ophouding werken.

**Geplaatst**: 19-08-11 16:15

Geplaatst: 19-08-11 16:15

papagroom schreef:
correct...maar wanneer spreek je niet meer van een te zware aanleuning?
Dat onderscheid vind ik soms moeilijk te maken

Het verschil zit in de beweging van elleboog en schouder, en de zit van de ruiter stabiel blijft, wanneer de beweging gevolgt kan worden van uit de elleboog en schouder, en de zit is stabiel word er niet op de hand geleund, en is het paard niet op het 5e been, maar je móet als ruiter wel zeker zijn,van je zachtheid in je hand, en losheid van elleboog en schouder.

**Geplaatst**: 19-08-11 19:54

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 19:54

Oke, bedankt voor de uitleg van Hackamore.
Mijn grootste probleem is dat waneer ik wil gaan werken (figuren, wijken,..) en de ontspanning opzoeken hij er vandoor gaat. En waneer ik hem terug op tempo heb gezet dat ik wil en terug naar ontspanning wil doet hij dit terug...

Wordy daar nervues van. Ligt het aan mij of moet mij groentje dat nog leren ?

**Geplaatst**: 19-08-11 20:09

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 20:09

Ligt aan jou. Mijn paard doet dat ook als ik me opspan. Als ik dan weer ontspan, vanuit mijn buik adem, kaak loslaat, en terug zit, komt zij ook terug. Paard kan het wel, ook al is ie groen. Ruiter moet het leren.
Verder raad ik je een hackamore echt af, dat ding is alléén maar nuttig als muurversiering. Hang er gewoon een bitje in.

**Geplaatst**: 19-08-11 20:10

Geplaatst: 19-08-11 20:10

Moll schreef:
marijkedam schreef:
Ik accepteer ook geen trekken naar beneden (duiken). Mijn paard doet dit nog wel eens, al zoekende, maar ik geef dan direct been, zodat ze weer voorwaarts gaat, ipv de grond in.

Is een oplossing, maar dit werkt niet als je altijd en dan kan men ook,met de arrêt of de halve ophouding werken.

Wat is een arrêt?

**Geplaatst**: 19-08-11 20:21

Re: De teveel gebruikte term: "Aan de teugel"

Geplaatst: 19-08-11 20:21

Yamcha, hoeze. Waarom is hackmore zo slecht ???
En het ben echt heel ontspannen op mijn pony dus volgens mij ligt het daar niet aan.

**Geplaatst**: 19-08-11 21:07

Geplaatst: 19-08-11 21:07

Ik 'durf' nog wel een foto van mezelf te plaatsen vandaag.
Paard loopt niet 'aan de teugel' zoals je in dit topic leest, wat veel mensen verwachten bij aan de teugel lopen.
Toch vind ik dit zelf fijn zoals ze loopt, en gebruikt ze mij ook niet als "5e been".

Afbeelding

**Geplaatst**: 19-08-11 21:55

Geplaatst: 19-08-11 21:55

Ik lees tot nu toe alleen maar mee, heel interessant. Het blijft moeilijk ruitergevoel onder woorden te brengen (want dat is waar het volgens mij toch vooral om gaat bij het verkrijgen van nageeflijkheid/ontspanning/aan de teugel of wat je er ook voor term voor wilt gebruiken), maar hier staan toch een aantal mooie voorbeelden!
Wat bovenstaande foto betreft: op zich een mooi rustig en vriendelijk beeld maar het paard loopt naar mijn mening te veel in een vrije houding, kaak is niet ontspannen en er is geen sprake van veerkrachtige aanspannning van de bovenlijn. Ik zou hier op de juiste manier wat meer weerstand bieden aan de voorkant, dus het paard licht tegen het bit aan drijven tot ie zijn kaak ontspant en hals voorwaarts-neerwaarts wil laten zakken, en dan direct zelf nageven zodat ie ruimte krijgt om na te geven en te zakken.

**Geplaatst**: 19-08-11 22:00

Geplaatst: 19-08-11 22:00

Paddenpad schreef:
Moll schreef:

Is een oplossing, maar dit werkt niet als je altijd en dan kan men ook,met de arrêt of de halve ophouding werken.

Wat is een arrêt?

dat vraag ik me ook af