Rijden is voor mij dus niet een "doel" op zich als ik een paard aanschaf.
Ik zou perfectly happy kunnen zijn met een paard dat alleen op de wei kan staan vanwege een blessure o.i.d.
Rijden is best leuk, maar 't is niet zo dat m'n hele hobby er vanaf hangt ofzo.
Gewoon lekker "rommelen" ... "contact" hebben met je paard... Dat vind ik heerlijk.
De eerste 4 jaar doe ik dat dus altijd ook alleen maar. Gewoon stukjes wandelen, grondwerk doen, poetsen, etc.
Er is genoeg om te doen.
Heb mijn eigen paardje destijds voor de kar beleerd toen ze 3,5 jaar was. Ging ontzettend goed.
Ben er pas op gaan zitten toen ze 4 was. Ze kende toen alle commando's op stem en de teugelhulpen al van het mennen.
Zadel erop was een makkie. Gewicht erop vond ze ook prima. Ik riep "stap" en mevrouw stapte keurig aan.

Ik heb gemerkt dat 't ontzettend veel scheelt als je al een band hebt met een paard en als je samen al lekker wat "gewerkt" hebt voordat je gaat inrijden. Ten opzichte van een paard dat je "groen" uit de wei grijpt als ie 3 is en er met man en macht een zadel op wil gooien. Zo'n dier weet niet wat een mens is, en wordt dan in 1x overspoeld door prikkels. Is mentaal veel zwaarder voor 'm dan wanneer het paard al gewend is aan mensen en commando's van mensen opvolgen.
En dat "trainen" hoeft de eerste jaren geen werk te zijn. Spelenderwijs trainen doen paarden graag.
of hij is wel toe aan flink wat werk
... Dat gaat bij mij erin en er weer uit.. uit ervaring weet ik dat als iemand wat vindt ( incl ik zelf) het ook zo zou blijven en je niet constant mensen mee moet willen krijgen met jou ideeen...ook al kloppen ze...scheelt een hoop stress
Wel vindt ik dat mensen rare argumenten erop na houden (lees..egocentrische) om wel heel vroeg te beginnen... en die dan ook alleen denken vanuit en voor hun zelf... en dat vindt ik wel erg jammer.