Paardentango schreef:HC heeft een punt, maar of het haalbaar is in de praktijk geeft twijfels.
Als ik kijk op de gemiddelde stal wordt vooral geleerd met kanonskogels te schieten op de paarden, slofje, sprootye, geef hem een tik en laat zien wie de baas is.
Geeft me echt wel kopzorgen hoor.
Wat denk je van gewoon wandelen met een paard. Samen ontdekken wie je bent en hoe je bent. Kijken, voelen, denken?
In de lessen zie ik vaak ruiters denken, dènken en dan zodanig dat ze helemaal gaan zitten beredeneren wat er zou kunnen gebeuren. Paard kwijt, de ruiter is met zichzelf bezig in plaats van met het team.
Dan blijf ik toch eerder geneigd om te zeggen STOP met denken, ga voelen wat er gebeurt. Waarom het gebeurt komt daarna wel, luister naar je gevoel en maak het zeker niet te ingewikkeld.
Of het haalbaar is dat ligt aan jezelf. Als je iets WIL dan kan het ook. Je kunt de onkunde niet afschuiven op anderen omdat die het jou niet goed leren. Je leermeester kun je ook zelf uitkiezen door je vantevoren te verdiepen in wie goed is in zijn/haar vak en wie niet.
Wat dat denken betreft: je zult je eerst bewust moeten worden van je onkunde en dan ben je dus bewust onbekwaam. Je moet dus nadenken bij alles wat je doet. Dan kun je ook pas adequaat handelen als je voelt dat er wat gebeurt. Gewoon maar voelen zonder voorbereiding/nadenken komt op mij over als " we zien wel waar het schip (of in dit geval het paard) strandt". Dat betekent wel dat je in beginsel weinig zult voelen omdat je er nog teveel bij na moet denken, maar na verloop van tijd wordt dat beter en kun je adequaat handelen wanneer je iets voelt gebeuren.