Bets schreef:Nou ik vind dan dat hij verder moet gaan met paarden waar klinische Hoefkatrolonsteking is bij geconstateerd, oke kan ik me wat van indenken maar niet waar zware HKO is geconstateerd. Maar goed dat is mijn mening. Er zullen nog wel paarden zijn die er baat bij hebben en het is misschien ook maar net wat je er nog mee wil gaan doen. Maar om mijn voorbeeld van mijn paard nog even terug te halen, die had zware HKO onsteking en is dus niet te redden geweest, ik heb geprobeerd wat ik kon, ben er ook blij mee maar uiteindelijk heb ik het paard wel heel veel pijn nog bezorgd en dat heeft me zo aangegrepen, dat ik geen afscheid kon nemen van mijn paard toen hij als weidevriend nog mocht dienen. Ik ben daar niet bijgeweest en als ik achteraf nog hoor dat ze geprobeerd hebben ermee te rijden en dat hij zo in verzet kwam van de pijn (wat ook echt gezegd was dat ze dat niet mochten doen) en is afgemaakt, ja dat gaat heel erg aan mijn hart. Zo erg dat ik gewoon een jaar lang geen paard heb gehad. En geloof me ik zat als 4 jarige al op pony. Dus het zit in mijn bloed. Daarna begon het weer te kriebelen gelukkig en heb ik nieuwe paard gekocht. Maar er mag niet gezegd worden dat het niet erfelijk is! Daar blijf ik op hameren. Echt daar kan ik zo kwaad om worden.
Mijn paard ging toch achteruit en begon weer meer pijn te krijgen, dat ik besloten heb om te stoppen met rijden.
Antoinne heeft alle foto's, verslagen, en scans uit de klinieken van mijn paard bekeken.
Hij kwam tot de conclusie dat bij dat de laatste foto's en scans ( dus dat het een zeer ernstige HKO was geworden) absoluut geen zin meer had gehad om met mijn paard via zijn methode te gaan lessen.
Ik ben het met je eens dat erfelijkheid zeker wel een rol speelt.